Sevgili kendim;

Bazen Tanrı'nın neden bana da sevme duygusu aşıladığını düşünmüyor değilim.

Belki de bir önceki hayatımda rezilce bir suç işledim ve şimdi de bedelini böyle ödüyorum.

Severek,

Sevmekten utanarak.

Baksana.

Daha kendime bile ne olduğumu itiraf edemiyorum.

Bu duygu pislikçe, bu duygu rezilce, bu duygu benim bir aşağılık olduğumu haykırıyor.

Tiksinilmesi gereken sayılı kişilerdenim şüphesiz.

Öyle olmasa dünya yalnızca ben ve benim gibileri konuşuyor olmazdı.

Üstelik onca derdi varken.

Bilemiyorum.

Bazen düşünüyorum aslında.

Avucumda kalan son şansı da annemin ruhuna kondurmuş olmamın sebebi ne diye.

Ve buluyorum.

İşte en çok da bu zamanlarda,

isteğimin küçücük bir af olduğunu hatırlayarak,

biraz daha ölerek.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem