Sevgili kendim;

Sahilde yine onu gördüm.

Her zamanki yerinde oturmuş sigarasını içiyordu.

Dalgındı sanki.

Başta çekinip geri dönmek istesem de merakıma yenik düşüp yanına uğradım.

Bana bir su küresini anımsatan baygın gözlerle baktı ve oturmamı teklif etti.

Karşı çıkmadım ve derin bir sessizlikten sonra anlattıklarını dinledim.

Ve dinledikçe, yaşadığı onca şeye rağmen nasıl hayatta kalabildiğine hayret ettim.

Ona, "Ben olsam kaldıramazdım," dedim.

Serbest kalmak için çırpınan dolu gözleri ile güldü. 

Daha çok beni ve dediklerimi takmıyor gibiydi.

Kız kardeşinin her zaman yanında olduğundan bahsetti, babasının onun üzerinde kurduğu baskıdan, annesinin sessiz kalışından...

O, boğazındaki yumru ile yaşadıklarını anlattıkça ben biraz daha yıkıldım.

"Serhat beni asla dinlemezdi," dedim. "Kız kardeşin gerçekten de yürekli kızmış," diye de ekledim.

Kız kardeşinin hayali aklına gelmiş gibi, acı bir şekilde güldü. Elindeki sigara yeri boylarken iç çekti ve dalgalanan denize doğru baktı.

"Büşra'daki kalbin şu kadarı babamda olsaydı, inan bana kendimi kaybetmeme müsaade etmezdim."

Elmacık kemiklerine doğru süzülen yaşlar dudaklarında birikirken içimden bir şeylerin kopup gittiğini hissettim.

Dokunmak istedim, yasaktı o bana, yapamadım.

Ancak o tüm kilitli kapılarımı araladı ve ilk defa utandığını bildiğim gözyaşlarını omzuma gömdü.

Gözlerimi kapayıp hıçkırıklarını dinledim.

Belki de benim de başıma geleceklerin acı güftesini.

Bilemezdim.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem