Sevgili kendim;

Bana duygularımın tercümanı olabilir misin?

Neler hissettiğimin, onun yanında iken neden bu kadar gerildiğimin, ağırca yutkunuşlarımın sebebi olabilir misin?

Peki, yanan canımın merhemi?

Her dakika üzerime konulan temiz mendiller?

Olamaz mısın?

Olmanı diliyorum.

Çünkü ne kadar düşünürsem düşüneyim, ben bir neden bulamıyorum.

Belki de utanıyorum.

Bilemiyorum.

Ben onun gözlerinin içine bile bakmaktan çekinirken onun beni fark etmemesi acı veriyor.

Onun da en az benim kadar yandığının farkındayım.

Farkındayım ama ne yapayım?

Onu kafamdan bir türlü atamıyorum.

Her gün biraz daha yok oluyor gibiyim.

Ve bu his, inan bana berbat bir şey.

Hem onunla yaşıyorum, hem de onunla ölüyorum.

Bir tarafım baharı deli dolu yaşıyor, bir tarafımsa hala sağanak.

Ölümün ağırlığı üzerimdeyken, cesedime dışarıdan bakan bir ruh gibiyim.

Bu duygunun adı ne söyler misin?

Dayanamıyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem