-KIM NAMJOON-

"you are just a complete stranger to me, you mean nothing to me" mabilis kong iminulat ang aking mga mata at umupo mula sa pagkakahiga. namalayan ko nalang ang sarili kong humahagulgol na naman.

a nightmare again.

ilang gabi na akong hindi nakakatulog ng maayos dahil palagi kong napapanaginipan ang hulign sinabi sa akin ni Joy, it hurts, it fucking hurts. hearing those words from her was the most painful thing I heard, it is enough to fall my world apart.

sa lahat ng masasakit na salitang narinig ko mula kay Joy, iyon ang pinakamasakit at pinaka tumatak sa aking isipan. ginawa ko naman ang lahat para makuha s'yang muli, para lang maalala niya ako.

I thought I was on the verge of success, specially when I saw how she was jealous at the sexy girl at karaoke I was watching at, but her words just make me feel and proved me it was all wrong.

pagkatapos ng araw na yon ay hindi na muna ako pumunta sa bahay nina Joy, hindi ko alam kung paano ko s'ya haharapin, wala akong karapatang magalit dahil mas masakit pa rito ang ginawa ko kay Joy noon.

kung eto lang talaga ang paraan para bumalik sa akin si Joy, kung kailangan kong magdusa dahil sa pagtataboy nya sa'kin, gagawin ko, tatanggapin ko.

all I want is Joy, pero pinaparamdam nyang hindi na n'ya talaga ako kailangan at hindi n'ya ako kilala.

this will be a long night for me, I guess.

palagi kong napapanaginipan si Joy at ang huling sinabi niya sa'kin, pagkatapos noon ay hindi na ako makatulog ng maayos tuwing gabi. minsan nga ay nakita pa ako ni Dad na umiiyak dahil kay Joy, pero mas ikinagulat ko nang yakapin ako ni Dad, that was the first time in record.

we didn't say any words he just hug me as if I was still a little boy who couldn't sleep until my father would read bedtime stories.

tumayo na lamang ako, palabas na sana ako ng kwarto ko nang makita ko ang diary ni Joy na nasa nightstand, ang mga ala-ala nalang ni Joy mula sa kan'yang diary ang nagpapaalala sa akin kung gaano n'ya ako kamahal noon.

I cried the whole night when I red her diary, specially the time I broke up with her, hindi ko alam na sobra pala s'yang nasaktan dahil sa ginawa kong pangiiwan sakan'ya noon, lalo na't mas kinailangan n'ya ako noon dahil sa magulang niya.

I realized how stupid I was, I'm such a coward.

I've decided to finish reading the remaining two pages in her diary, hindi rin naman ako makatulog, masakit basahin 'yung diary n'ya, pero ito nalang ang tanging bagay na nagpapa-alala saakin kung gaano niya ako noon kamahal.

ang alaalang gusto ko palaging balikan.

napatigil ako sa pagbabasa, nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ang isang pangungusap sa diary niyang hindi ko inaasahan. napakuyom ako ng kamao at ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko habang binabasa ang natitirang nakasulat. why?

Pinilit kong tapusin yung diary n'ya kahit isa lang ang tumatakbo sa isip ko. ang mga katotohanang nalaman ko ay patuloy paring naglalaro sa aking isipan, ang katotohanang ako lang pala ang hindi nakakaalam.

--

-ELIEZA JOY-

nagpapapadyak akong lumabas ng kwarto ko at dumiretso sa sala, nagbabakasakaling makita ko iyon, tangina naman kasi, hindi ko matandaan kung saan ko ba iyon naipatong, ngayon ko nalang ulit naalala ang tungkol sa diary ko ngayong gagamitin ko na.

"nanang, sigurado ba kayong hindi mo nakita yung diary ko?" naiiyak kong tanong kay nanang, napabnuntong hininga ako nang umiling sa akin si nanang, inis akong kumaripas pabalik sa kwarto ko.

shet! nasaan na ba kasi yung diary ko, hindi ko pa iyon tapos sulatan eh!

bakit ngayon pa iyon nawala, ngayong may importante doong nakasulat.

"ijo?" rinig ko ang pagsigaw ni nanang mula sa ibaba, hindi ko nalang iyon pinansin at ipinagpatuloy ang paghahanap sa ilalim ng kama ko. mabilis akong napatingin sa pintuan na padabog na bumukas at iniluwa si Namjoon.

galit na galit ang mga mata niya, para bang makakapatay na ang mga ito, imipit akong napatili nang higitin nito ang aking kamay para tumayo.

"a-ano ba namjoon nasasaktan ako!" sigaw ko sakan'ya, pilit paring hinihila ang kamay pabalik sa akin.

"pwes nasasaktan din ako!" my eyes narrowed, what is he talking about?

"ano bang iniisip mo Joy, paano mo sa'kin nagawa ito? bakit kailangan nating mauwi sa ganito?!" mariin akong napapikit dahil sa pagsigaw niya sa akin, kasabay non ang panginginig ng aking mga tuhod dahil sa takot sakaniya.

"minahal kita Joy, ginawa ko ang lahat para sa'yo, pero bakit mo ito kailangang gawin sa akin!" dagdag n'ya, hindi ako makasagot dahil hindi ko naman lubos maintindiihan ang sinasabi niya.

"totoo ba? totoo ba ang lahat ng nakasulat dito?" basag ang boses niya, nanlaki ang mga mata ko nang ipakita niya ang isang notebook na pamilyar sa akin. ang diary ko.

"a-akin na nga 'yan, bakit ba nangengealam ka ng gamit ko, paano 'to napunta sa'yo!?" pinilit kong kuhain ang notebook ko sakan'ya pero patuloy lang niya iyong inilalayo at itinataas hanggang sa hindi ko maabot.

"wag mong ibahin ang usapan Elieza" I was stopped, his teeth gritted, his eyes are burning.

"totoo ba? totoo bang wala ka talagang amnesia at palabas mo lang ang lahat!" unti-unting bumagsak ang luha sa aking mga mata, I should be happy, I should be happy.

mas lalo n'yang hinigpitan yung pagkakahawak sa aking braso, pakiramdam ko ay babaliin niya ang mga buto ko.

"hindi kana naawa sa akin Joy, kinuntyaba mo pa talaga si nanang at si Tito, why do you have lie to me, to all of us!" kumunot ang noo niya nang marinig niya ang pagtawa ko ng malakas, para akong baliw dahil tumatawa ako habang tuloy tuloy ang pag-agos ng luha ko.

"naawa? big word Namjoon, BIG WORD FOR YOU! bakit, naawa ka ba sa akin bago ninyo simulan ang plano ninyong pito, naawa ka ba sa mararamdaman ko, naawa ka ba huh?" hindi ko mapigilang sumigaw habang sinasabi ang lahat-lahat, there's no point to keep everything inside.

there's no point to keep a secret.

"Namjoon ikaw ba naawa sa akin habang nakikita mo akong umiiyak dahil sa'yo? naawa ka ba noong nalaman kong trinaydor ako ng PAMILYANG TINURING KO?" Tinuro ko pa ang sarili ko, malabo narin ang paningin ko dahil sa mga luhang patuloy parin sa pag-agos.

at sa nararamdaman kong akala ko malilimot ko na, pero pakiramdam ko ay kahapon lang nangyari, dahil masakit parin, masakit paring niloko nila ako. pinagkaisahan, trinaydor, pinaglaruan, ginamit.

umupo nalang si namjoon sa maliit kong sofa, humahagulgol habang umiling-iling, masakit para sa aking makitang lumuluha s'ya, pero mas masakit lahat ng pananakit na natanggap ko sakaniya. tama na ang pananakit na ibinigay niya.

wala akong pakielam kung isipin ng iba na tanga ako dahil sa paghihiganti ko, pero hindi nila ako masisisi dahil sa dami ng ginawa sa'kin ni Namjoon, minahal ko siya ng totoo, tunay, puro, pero niloko lang niya ako, ginamit at pinagpustahan.

pakiradam ko inapakapakan ang pagkatao ko dahil ang mga taong minahal at pamilya ang turing ko ay sila pang manggagamit at pagpupustahan lang pala ako. gusto ko silang makalimutan, gusto kong kalimutan si Namjoon pati narin ang pangwawasak na iniwan nila sa akin, gusto kong maramdaman nila kung gaano kasakit ang naramdaman ko, gusto kong mawala sila sa buhay ko.

"Ano? Anong pakiramdam ang paglaruan ang damdamin mo? Anong pakiramdam na masira yung paniniwala at tiwala mo nang malaman mo ang lahat huh! sumagot ka!" sigaw kong muli sakan'ya, habang s'ya naman ang pilit na yumayakap sa aking bewang habang humahagulgol parin.

Sobrang sakit ng ginawa nila, at hindi ko sila kayang mapatawad ng ganoon kabilis, na para bang napaka-simple ng ginawa nila, pero bakit masakit parin ngayong nakikita s'yang nasasaktan ng ganito.

"Sige magalit ka! Ngayon naramdaman mo na kung ano yung eksaktong nararamdman ko, ngayon alam mo na kung pano madurog, mawasak at pakiramdam na mapagkaksahan ka! Anong pakiramdam nang malaman mong niloloko ko lang kayo at wala talaga akong amnesia?! Diba masakit?!" I thought I would be happy seeing him miserable, hurt, wreck and broken but while hurting him, the word coming out from my mouth was like a small knife stabbing my heart. It still broke my heart.

"h-hindi ko magawang magalit sa lahat ng ginawa mo Joy I can't" I close my eyes as the tears rolls down once again, pilit kong tinanggal ang pagkakayakap niya sa akin peo sadya siyang malakas. "mahal kita Joy totoong mahal kita" umiling ako, ayokong maniwala sa mga sasabihin niya, ayokong paikutin an naamn niya ang ulo ko at maniwala sa mga bagay na hindi naman totoo.

"stop lying Namjoon , stop saying those words like you mean it!"

"well I really mean it! mahal na mahal kita Joy, simula palang nang makita kita noong entrance exam, I fell inlove with you" inilayo ko s'ya mula sa akin ngunit mas lalo lang niya akong tinutulak palapit sakan'ya.

"stop lying namjoon, the show finally ended, we are over-"

"I am not lying! oo nagsinungaling ako, pinagpustahan ka lang namin but that was part of my plan to be closer to you! simula palang nang makita kita noong entrance exam sa may gate, I knew I fell in love with you, that's why I ask the security guard to let you take the exam, and ask jin hyung to accompany you!" ayokong maniwala, ayokong mahulog na naman ako sa mga patibong niya, ayokong umasa na mahal niya ako at totoo ang nararamdaman niya.

it's not easy to forgive and forget, at kahit magkunwari pa akong may amnesia,alam ko parin ang nararamdaman ko, hindi ko parin magawang  kalimutan ang lahat.

"hindi ko magawang mapalapit sa'yo kaya gumawa ako ng paraan para mangyari iyon, kaya ko ginamit si Jin at ang kagustuhan mong magustuhan ka rin niya, that's why I took the risk and thought about the charm. pinagpustahan ka namin totoo iyon, pinusta nilang hindi mahuhulog ang loob mo sa akin, kaya pumayag ako, dahil gustong gusto kita, gusto kong mapalapit sa'yo I'm sorry Joy, I-I am sorry" he admitted  between his sobs, I covered my face using my hands, my body is shaking.

I want to believe his explanations, I really do, but I can't, ayoko na, tama na ang pananakit niya at pagsira n'ya sa tiwala ko.

"m-mahal mo parin ako diba Joy, you'll give me another chance right?" pagmamakaawa ni Namjoon sa akin, tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin pero siya naman itong mas hinihigpitan ang yakap sa akin.

para bang natatakot na kapag nakabitaw siya ay hindi na niya ako muling mahahawakan pa.

"Hindi na kita mahal, hindi ka na kialal ng puso ko, hindi na kita gustong makita pa" doon siya natigilan, hindi ko magawang titigan siya sa mata dahil mas lalo lang akong nahihirapan sa nabuo kong desisyon.

"Ayan yung itinatak ko sa isip ko nang magising ako sa pagkaka-coma pero bakit ganun Namjoon, bakit nung makita ulit kita bakit iba yung naramdaman ko" muling tumulo ang mga luha, nang makakuha ako ng tiyempo ay marahas kong tinanggal ang kamay ni Namjoon sa aking bewang.

mariin akong napapikit nang lumuhod ito sa harap ko, hawak-hawak ang aking mga paa at humahagulgol ng iyak. "please Joy w-wag mo akong iwan, p-please babaguhin ko ang lahat, we are going to be more honest to each other.... p-please Joy just don't let go" para bang pinipisil yung puso ko habang naririnig ko ang pagmamakaawa sa akin ni Namjoon, habang nakikita ko siyang nasasaktan, nakaluhod at nagmamakaawa.

I'm sorry but my decision is final, we can't be together again.

"Namjoon please, hayaan mo na ako! Hayaan mo na akong mabuhay ng wala ka sa piling ko, Dahil hindi ko na gustong masaktan kagaya ng pananakit na ginawa mo sa akin, namjoon please stop breaking my heart like you mean it!" he stopped just like how my world stop as I say the last hurtful things I'd say.

it's better this way Namjoon, it's better for us just to be a memory of past.

"I'm sorry Namjoon, hindi ko na kaya, we can't continue this journey together"

--
A/n: hello sushikels, the next update would be "knjc Finale"

Bago matapos ang Kim Namjoon fanfic na ito, gusto kong magpasalamat sa lahat ng sumuporta sa fanfic kong ito. Love na love ko kayong lahat, pati narin ang mga silent readers.

Maraming maraming salamat po talaga, hindi ko alam na matatapos ko itong fanfic na ito dahil ilang beses na akong nawalan ng tiwala sa sarili ko.  Sana mabasa n'yo rin ang ibang books ko at ang padating na fanfic ko, guess who will be the next xD

I dedicate my whole fanfic sa lahat, lalo na ang bias ay si Kim Namjoon, specially to my special friend SmokyAche love kita neng kahit minsan di mo ako sineseryoso HAHAHAA.

Godbless you all thank you so much. too early to say goodbye.