-ELIEZA JOY-

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa sinabi n'ya, seryoso ba s'yabg itatanan n'ya ako? Teka bakit parang ang bilis?

Bakit tanan agad?

Ang daming tanong na nabubuo sa utak ko ngunit nawala ang lahat nang marinig ko ang mahina nitong pagtawa, tangina anong nakakatawa ngayon?

"Just kidding, hindi kita itatanan". He chortled, I was relief. Hindi ako ready sa ganoong bagay, at kung totoo ang ang sinabi n'ya, hindi rin ako papayag. Ang daming paraan para ipaglaban itong feelings na ito, pero hindi ang tanan.

"Pero ano ba kasing ginagawa mo dito, paano kung magising sina dad at magalit sa'yo?". Umiling iling ito. Nakangiti parin.

"Namiss kasi kita eh, atsaka gusto kitang ipasyal". Napanganga ako sa sinabi n'ya, ipasyal? ng disoras ng gabi? Seryoso ka ba d'yan namjoon?

"Saan mo naman ako ipapasyal ng ganitong oras, sarado na ang lahat sa oras na ito". Narinig ko na naman ang mahinang pagtawa nito, yung totoo?

Masyado s'yang masaya eh no? Kanina pa ako seryoso dito tapos s'ya tamang tawa lang? Eh kung pisilin ko kaya yang dimples mo?

"You'll see". He's really serious about what he said. Nag-ayos lang ako saglit suot suot ko ay yung pajama lang at simpleng white t-shirt.

Bumaba ako sa may terrace ng kwarto ko, meron kasi ditong parang hagdan paaba, din dito kaya't mabilis akong nakababa.

Niyakap kaagad ako nito nang makalabas ako ng gate. Damn. I missed him so much even we're just together yesterday!

Amoy na amoy ko ang panlalaki nitong pabango, para bang nag-stay na ito sa aking ilong. Hinalikan nito ang aking noo bago ako bigyan ng isang hoodie jacket.

"Naisip ko ng hindi ka magdadala eh, kaya dinalhan na kita". Napangiti ako dahil sa sinabi n'ya, isinuot ko na kaagad ito at doon ko lang napansin na terno pala kami ng hoodie jacket na may design na koala.

Hindi naman n'ya paborito ang koala design no? Okay lang cute namaan eh, parang s'ya yiee~

Hindi ko alam pero sobrang bilis ng tibok ng puso ko, natatakot kasi akong mahuli ako ng mga magulang ko at  lalo kaming paghiwalayin, napatingin ako sakan'ya ng pisilin nito ang kamay ko.

"Lets go?". Isang natamis na ngiti ang isinukli ko dito bago tumango. Kahit saan kami magpunta, basta kasama ko s'ya basta kasama ko si namjoon, alam kong palagi akong ligtas.

Nagsimula kaming tumakbo na magkahawak ang kamay, palayo kung saan galit ang lahat, at patungo sa lugar na s'ya lang ang nakakaalam.

--

"Namjoon anong ginagawa natin dito?". Nanginginig ang boses ko dahil sa lamig ng hangin, dinala n'ya ako sa isang open field, malapit sa ilog.

Ano namang gagawin namin dito?

Mas lalo pa akong nagtaka nang lagyan nito nang piring ang aking mata,
"para saan itong takip sa mata? namjoon natatakot na ako ah, ano ba kasing gagawin natin dito?". Ramdam ko na ang inis sa boses ko, paano ba naman ako hindi maiinis eh puro ngiti lang ang sinasagot n'ya sa akin.

"Trust me okay?". Hindi ko alam pero nagawa ko pa talagang tumango sakan'ya at hawakan ang kamay n'ya habang naririnig ko ang paggalaw ng mga maliliit na damo sa paligid.

Gusto kong magtanong at tanggalin itong piring sa aking mata pero bago ko pa iyon magawa ay tinanggal na nito ang takip sa mata ko.

"Surprise".

"Wow, ang ganda". Iyon ang nasabi ko habang nakakanganga any nakangiting nakatitig sa mga fireflies na nasa paligid, tahimik ang paligid at ang tanging nakikita at naririnig ko lang ay ang mga fireflies sa paligid.

Kita ko sa peripheral view ko ang nakatitig at ngiting ngiting si namjoon, I was so sprechless I can't say even a wird and just mesmerized by the fireflies everywhere. It was so beautiful.

"Did you like it?". He asked, I just smiled at him shook my head.

"I love it Namjoon, I love it". His laugh echoed the place, ngayon lang ako nakakita ng fireflies ng ganito kalapit, tapos kasama pa si Namjoon.

Nagtagal pa kami ng ilang oras doon, tahimik na pinagmamasdan ang lumilipad na fireflies, eto yung totoong masayang gawin kasama ang mahal mo.

Yung ineenjoy n'yo lang yung nature, masayang tinitignan ang mga iyon, hindi kailangan ng kahit anong kayamanan para mapalitan ang ganitong kasayang pangyayari sa buhay ko.

It's priceless.

Napagdesisyunan naming pumunta muna sa isang convenient store dahil nakakagutom din naman ang tumakbo ng tumakbo.

S'ya na ang pumunta ng counter para bumili ng pagkain namin, tinanggal muna nito ang jacket n'ya at doon ko lang napansing naka-sleeveless lang pala ito.

Hilig talaga nitong magpakita ng biceps n'ya. Sigaw ko sa isip ko, nakangiti itong lumapit sa akin habang dala dala yung pagkain namin.

Hindi pa man ito nakakalapit ng tuluyan ay bigla itong natapilok kaya't natapon yung hotdogs with breads na binili nito.

Napanganga nalang kami habang tinitignan yung pagkain sa lapag.
"Tangina talaga yung kamay ko". Rinig kong bulong nito kaya't bigla akong napahagikhik, curious naman n'ya akong tinignan.

"Anong nakakatawa dun?". Natatawa ding tanong n'ya.

"Ikaw, ako na bibili para iwas disgrasya". Suhestiyon ko dito, iling iling itong tumango.

Napagdesisyunan naming sa labas kami kakain, dahil una, mas masarap at presko ang hangin sa labas, pangalawa baka makabasag na naman si Namjoon.

"Hindi ka galit?" Takha kong tinitigan ang gwapogi nitong mukha na ngiting ngiti ngayon.

"Bakit naman ako magagalit?" Inilapit nito ang mukha n'ya sa akin habang nakapatong sa lamesa ang mga braso n'ya.

"Kasi natapon ko yung pagkain natin, tsaka nakakasira ako ng gamit". Sa hindi ko malamang dahilan, natawa ako ng malakas. Bakit nga ba hindi ako nagagalit sakan'ya? Ahh oo tama.

"Immune na kasi ako sa ka-clumsy-han mo". Nakangiti parin ako sakan'ya at iniabot yung hotdog bread at malaking c2 sakan'ya.

"At dahil mahal kita, kaya tanggap ko lahat ng katangahan mo". Tinignan ako nito ng masama, pero ngumiti din at ni-cover yung mukha n'ya gamit yung kamay n'ya.

Tahimik lang kaming kumakain habang inieenjoy yung simoy ng hangin. Ngayon ko lang naranasang gumala ng disoras ng gabi, pero aaminin kong nag-enjoy ako lalo na dahil kasama ko si namjoon.

Napansin kong may tinatanggal si namjoon sa gilid ng labi n'ya.
"Love, patanggal nga ako ng dumi". Takha ko itong tinignan dahil parang wala namang dumi, tumayo ako at bahagyang nag-bend para makalapit sakan'ya at pinunas ng marahan ang labi n'ya gamit ang daliri ko.

"Wala naman eh". Sabi ko dito.

"Eh bakit feeling ko meron, tignan mo nga". Seryosong sabi n'ya, parang wala naman kasi akong nakikita dahil kanina ko pa naman pinapagpag. Okay ka lang ba namjoon?

"Wala-". I was unable to finish my sentence when he suddenly stand up and give me a peck on my lips, I was astonished at the moment while he's smiling widely and smirking at me.

My cheeks heated as I realized that he actually kiss me on public, napaka PDA!

Napatingin ako sa cashier na nasa loob na ngayon ay kilig na kilig at nakalagay pa ang palad n'ya sakan'yang pisngi at ngiting ngiting nanonood sa amin.

"Palusot mo lang yung dumi 'no?" Curious kong tanong dito pero ang gago ay tawa ng tawa sa kalokohan n'ya, habang ako ay parang tangang nakangiti lang dahil hindi parin ngasisink in yung nangyari.

Tangina kasi! Magnanakaw ng halik?

Akala ko ba dapat may permiso muna?

"Sarap diba?" I bite my lower lips and just take a bite from my food. Hindi ko alam kung yung kiss ba o yung pagkain yung tinutukoy n'ya.

Kasi parehong masarap.

"Masarap".
--

-HOSEOK-

It's 1 am, and I'm just here lying at the sofa while strumming my guitar playing bestfriend by rex orange country.

And while my tears rolls down my cheeks.

Damn you hoseok.

Sila na talaga, silang ng dalawa. Tangina kapag lalo kong iniisip na wala na talaga akong pag-asa kay Joy, lalo lang akong nasasaktan na para bang pinipisil yung puso ko.

Kahit anong gawin ko hindi ko mapapalitan sa puso ni Joy si Namjoon, okay lang eh, pero ang sakit dahil parehas ko pa silang kaibigan at hindi ko sila pwedeng iwasan.

Hindi ko pwedeng unahin yung emosyon ko.

It hurts that I'm just a friend of her, just a damn friend!

Biglang nag-flashback lahat ng memories ko sakan'ya, kung paano ko nakita randomly yung profile n'ya sa facebook. She's laughing when she was captured in her profile pic, yet she was gorgeous and pure.

The first time we talk, and the time I finally met her personally, it was the most precious thing that I will never forget with my promise that I'll be with her.

Even if I'm not what she needs, or who she loves.

Ganun naman ata talaga eh, unfair ang mundo, hindi sa lahat ng oras gusto ka ng taong kulang nalang ibigay mo ang mundo.

Alam kong magagalit s'ya sa akin kapag nalaman n'ya yung totoo.

Napahagulgol nalang ako nang may yumakap sa akin sa likod. Ang sakit kapag binigay mo yung lahat para sakan'ya, pero hindi ka parin n'ya magawang mahalin

Pero hindi ka parin nya magawang mapansin

Kaibigan parin ang turing n'ya sa akin.

"Hyung, alam kong masakit pero alam mong kay joonie hyung s'yasasaya". Alam kox tinatakbko naman yun sa isip ko naman iyon sa isip ko Taehyung eh.

Pero hindi kaya ng puso ko, hindi ko maganggap na kahit kailan wala na akong pag-asang makita pa ako ni joy bilang ako ay hindi kaibigan lang.

Niyakap ko nalang si taehyung at humagulgol ng iyak, inilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Para na kasi akong sasabog sa sobrang sakit eh, sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.

"Ang sakit kasi taehyung eh,oo mahal n'ya ako pero kaibigan lang, oo nakakasama ko s'ya pero gusto ko s'yang makuha, guyo kong maging higit pa kami sa magkaibigan taehyung. Ako na man yung nauna. Ako pero bakit si namjoon ang pinili n'ya, akonyung palaging nandito sa tuwing kailangan n'ya ng sino man pero bakit ako yung nawalan?". Hagulgol ko, hindi ko mapigilang magtanong kahit alam ko naman ang shot, dahil si namjoon ang pinili n'ya.

At binalewala n'ya ako dahil may iba ng tinitibok yung puso n'ya.

"Dahil nagmamahal ka lang naman hyung, mahal mo lang din naman si Joy. Pero hindi naman kasi lahat ng gusto natin pwede nating makuha kahit anong gawin natin". Pinahid ni taehyung yung mga luha n'yang ngayon ay patuloy lang din sa pag-agos.

"Kung hindi para sa atin, kahit kailan hindi magiging atin hyung".  Ni-tap nito ang aking balikat bago halikan yung noo ko, hindi ako sanay ng ganito, ako ang sunshine nila pero ako itong umiiyak at nasasaktan.

"Magpahinga kana hyung, may pasok pa tayo". Nakangiti na si taehyung ngayon, tumango naman ako sakan'ya. "Kung gusto mo pwede ka namang tumani sakin, para libreng hugs!" Ngumiti nalang ako sakanMya, balik sa pagiging bibo at cute si taehyung, parang hindi umiyak.

Pinunasan ko na ang mga luha ko, kung hindi nga s'ya para sa akin, hinihiling ko na maging maayos sila ni namjoon, dahil mas magiging maligaya ako kapag nakita ko s'yang maligaya.

Kahit hindi ako ang dahilan.

Paalis na sana ako sa kinauupuan ko nang biglang bumukas ang pinto at inuluwa nito si hoonie na may kaysap saphone.

"Yes, ipadala mo na sakanila ang pera.... Fearless ang upangalan mo.... Yes... Okay bye". Natigil ito sa paglalakad nang makita akong nakatingin din sakan'ya, anong ginagawa n'ya sa alabas sa mga oras na ito?

At sino ang kausap n'ya sa phone? Bakit fearless ang ipapangalan?

"B-bag gising ka pa hyung". Tinaggal nito yung jacket na suot n'ya.

"Hindi ako makatulog eh, sinubukan kong matulog ng baliktad, kaya lang hindi effective". Palusot ko, tumawa lang ito ng hangin at umiling sa akin.

"Gusto mova tabi nalang tayong matulog?" Pag-aalok nito tinanggihan ko s'ya.

"San ka galing, sinong kausap mo?" Ako lang ba o talagang biglang namula ang pisngi n'ya? Ngiting ngiti ito nang tulabi sa akin sa sofa.

"Ginala ko si Joy" Masiglang sabi n'ya at isinandal ang ulo sa aking balikat, halata ang tuwa sa mga mata nito. pero ikinawasak ko naman.

"Ano yun aso si Joy?" pagbibiro ko dito at tinawanan s'ya, mukhang napagod ito at pikit na pikit na, pero nakangiti parin.

"Gago ka". Ni-tap din nito ang balikat ko bago tumayo. "Matutulog na ako hyung pahinga ka nadin try mong matulog ng patiwarik baka gumana". Bigla akong natawa sa sa biro nito, ewan ko ba gisto ko lang tumawa.

I've decided to sleep with taehyung, for free hugs, and for free comfort. Sarap yumakap ng batang iyon eh, sana ganun kabilis mawala yung sakit na nararamdman ko, yung itutulog ko lang pag kagising ko wala na yung sakit na nararamdmaan ko.

Sana ganun kadali.

--
-ELIEZA JOY-

Kinabukasan, alas-diyes ang unang klase ko, hindi parin mawala ang ngiti sa labi ko, sobrang ganda ng mood ko ngayon dahil hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwala, kami na talaga, kami na ni Kim Namjoon!

sa labas palang ng gate ay nakita ko ng naghihintay si Dane, nanlaki ang mata nito nang makita akong pababa ng sasakyan.

"ELIEZA JOY!". Tili nito nang nakita ako at nagtata-talon itong lumapit at yumakap sa akin.

"Gaga ka! Bakit hindi mo sinabing kayo na ni FaFa Fear-". Tinakpan ko kaagad ang bunganga nito at tinignan yung driver ko.

Kinaladkad ko ito papasok ng university bago ko s'ya bitawan, ang gago kasi' kapag nalaman to ng driver ko siguradong ichichika n'ya kina mommy edi mas lalong patay ako!

"AHHHHHHH!" She screamed as she started strangling me. what the hell Dane, are you gonna kill me? "

nakakainis ka, kaibigan mo ko pero hindi mo sinabing kayo na ni Fafa Fear?!" pagmamaktol nito at nag-walling pa talaga sa katawan ko, tangina naman Dane!

"hindi ko na ito kaya". ngawa nito at patuloy parin sa pag-walling- gamit ang katawan ko. tangina Dane, alam kong flat chested ako, pero hindi ako pader! hindi ako literal na pader!

"ang OA mo, tumayo ka nga d'yan pinagtitinginan na tayo". kung hindi s'ya nahihiya, pwes ako oo. tumayo naman ito agad pero nakasilay padin ang pilyang ngiti sa labi.

"saan mo naman nasagap 'yan?" tanong ko dito na panay sundot sa tagiliran ko at ako naman itong panay tabig sa kamay n'ya.

"kay hoseok". kilig na kilig na sabi nito, napa-iling nalang ako, sabi na nga ba eh, tsismoso din iyong isan iyon eh, at mabilis man-chismis

"so ano na nga, kayo na ba talaga?". muling pagu-usisa nito, impit itong tumili habang kilig na kilig at nakasalikop ang mga kamay. pulang pula ang pisngi nito at para bang sasabog na dahil sa pagpipigil.

"oo". kilig na kilig kong sabi at sabay kaming tumili ni Dane, magkahawak ang kamay at talon ng talon dahil sa saya. binubuhos ko ang lahat ng nag-uumapaw kong sayang hindi ko mailabas, pakiramdam ko kasi ay sasabog ako dahil sa sobrang kilig at hindi parin makapaniwala.

this is real, everything is real!

Kim Namjoon is my boyfriend, for real!

"shet! I am so happy for the both of you, neng may jowa kana!". bulyaw ni dane at nagyakapan kaming dalawa, wala ng pake sa mga taong nagtitinginan sa aming dalawa.

ang mahalaga nagdidiwang kami.

"sana all!" natawa ako sa sinabi nito, sana magkaroon narin ng jowa si Dane, para itigil na ang pagsasabi ng SANA ALL.

parang sobrang bilis ng pangyayari sa buhay ko,kay Namjoon napunta yung charm, na-reject ako ni Jin, na friendzone ako, at ngayon, kami na ni joonie, may label na kami. totoo na ang lahat ng ito.

"sana malagpasan n'yo na ang pagsubok n'yo girl, sana maging maayos na kayo ng magulang mo at maging legal narin kayong dalawa". malungkot akong napangiti sa sinabi ni Dane, sana nga eh, sana ganoon kadali, sana nga maayos na namin ito ni Namjoon at maging legal narin kaming dalawa.

tumango tango ako bago ko maramdamang yakapin ako nito ng mahigpit na mahigpit, handa naman na ako sa pwede naming haraping dalawa, at alam kong kailangan kong magpakatatag para sa aming dalawa, para malagpasan namin ito.

alam kong kakayanin namin ito ni Joonie, kakayanin namin kasi lalaban kaming magkasama. lalaban kami, ipaglalaban namin itong nararamdaman namin para sa isa't isa.

he's my strength, I will be strong because I'm hundred percent he'll be here by my side.

sabi nga diba, kung mahal mo ang isang tao o ang isang bagay, matututo kang lumaban, kaya heto ako, taas noong ipaglalaban si Namjoon, dahil mahal ko s'ya, mahal na mahal.

"dapat ilibre mo ako minsan, kahit lumpiang shanghai". my eyes twinkled, I don't know why I make her as my friend, a big eater and spender, but still she's the best girl friend I've ever had, and I really appreciate her existence.

"oo na oo na, may magagawa pa ba ako?". humalakhak na lang ako ng mag-pout ito at hampasin ako sa braso. I really appreciate their support for me, for Namjoon, for this relationship.

magiging legal din kami, tiwala lang.

we'll make it till the end.

--

"class dismiss". ayan na ata ang pinaka-masarap na narinig ko sa tanang buhay ko, sa wakas! natapos din ang klase ko, parang sobrang tagal ng oras habang hinihintay kong matapos ang klase namin.

Hinintay muna naming lumabas ang iba naming mga kaklase bago kami tuluyang lumabas nina Hoseok at Dane.

Ngunit bago pa maan kami tuluyang makalabas ay mayroong nagtakip sa aking mga mata gamit ang panyo.

"Hoy, ano ba ito? Bakit may-".

"Chill ka lang Joy, itatakas kita okay?". Gulong gulo ako sa sinabi ni Hoseok, hind ko alam kung ano ba ang sinasabi n'yang pagtakas, pagtakas mula kanino?

"Ako ng bahala, kumpleto na ang plano". Mas lalo pa akong nagtaka sa sinabi ni Dane, plano? Teka ano bang nangyayari dito?

"Sige, una na ako ah, Bye Joy, yung lumpiang shanghai ko wag na wag mong kakalimutan". Rinig ko ang paghagikhik ni Dane, at para bang palayo na ito ng palayo.

"T-teka ano ba talagang nangyayariC saan ba tayo pupunta, asan si Dane ?". Sunod sunod kong tanong ka hoseok na hindi ko malaman kung masaan ba dahil may piring nga ang mata ko, atanggalin ko nasana kaya lang ay pinigilan naman n'ya ako.

"Basta. It's a surprise". Excited na sabi nito at niyugyog yugyog pa ako, tangina mo Hoseok di na nga ako makakita niyuyogyog mo pa ako, nakakahilo!

Nagsimula na kami maglakad, s'ya naman itong nag-a-alalay sa akin.

"Oh malaking hakbang ah merong hagdan". Humakbang nga ako ngunit muntik na akong matumba dahil wala namang hagdan, flat padin naman, narinig ko ang tawa at pagpalakpak nina jin at hoseok. Tangina andito si Jin? Anong trop ba ito?

Pinaglalaruan ata ako ng mga gagong to eh.

"Ako ba niloloko n'yo? ". Inis kong sabi habang hindi alam kung saan ba titingin o ililingon ang ang ulo. Narinig kong tumikhim ang mga ito pero bigla ulit nagsitawaX tangina pag silang salawa ang magkasama hindi matitigil yungbtawa.

"Tangina mo hyung, kapag tinititigan palang kita natatawa na ako". Tumawang muli si Hoseok kasabay ng malakas na tawa din ni Jin at may malakas na palakpak pa, sige okay lang ako dito, tapusin n'yo muna tawa n'yo okay? Nakakahiya sa bromance n'yo eh.

"Wag ka na kasing tumingin, mukha kang kabayo eh". Hindi ko alam pero bigla akong napahalkhak dahil sa sinabi ni Jin, tangina mo Hin! Kung ikaw may tawang parang kabayo, si Hoseok naman mukhang kabayo.

"Gago ka hyung". Aninhoseok at muli kaming humalakhak.

"Si jin may tawang parang kabayo, si Hoseok mukhang kabayo HAHAHAHA". Pumalakpak pa ako na may kasamang halakhak, peor pagkatapos nun ay parang kinai ako ng katahimikan. Tangina. Bakit ayaw n'yong tumawa sa jokes ko? Nakakatawa kaya!

"Tara na nga hyung,corny na eh". Rining kong sabi ni hoseok na parang desmayado.

"Uwian na , di na masaya may corny kasi". Pagkanta ni naman ni Jin, tang-ang corny n'yong dalawa nakakatawa kaya yung jokes ko, pero ako lang yung yumawa? So ano sariling sikap ako?

"Tara na nga mag-elevator nalang tayo". Napanganga ako dahil sa sinabi ni Jun, seryoso ba? Seryoso bang may elevator ang university na ito?!
Matatapos nalang ako sa pagaaral sa school na ito, tapos ngayon ko lang malalamang may elevator!?

"May elevator ang university natin?!". Takhang tanong ko sa mga ito at para bang hindi makapaniwala.

"Syempre worldwide handsome ako eh". Wow Jin, anong connect ng pagiging worldwide handsome mo sa elevator?

"Anong connect nun?". Curious kong tanong, nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang pagbukas ng elevator, tangina meron ngang elevator!

Inalalayan ako ng mga itong makapasok kasabay nun ay ang rinig kong pagsara naman nito.

Inakbayan ako ng dalawa, para bang inaalalayan ako para hindi matumba, shet! Alam kong caring lang sila pero ang sarap sa feeeling na yung dalawang gwapo ay naka-akbay sa akin!

Haba ng hair!

Rinig kong muling sumagot si Jin sa tanong ko. "Syempre worldwide handsome ako, dapat worldwide handsome din ang university".

--

"Charan, andito na tayo". Excited na sabi nina Jin at hoseok at tinaggal ang piring sa akin. Doon ko na-realize na pamilyar ang lugar sa akin, pati ang pintuan nanasa gitna.

Papunta kaming rooftop, kung saan nakuling kaming magkasama ni Namjoon noong event, kung saan akala ko ay matatapos na ang charm ngunit nagsisimula palang pala.

Napangiti ako nang maalala ang. Mga iyon. Naglakad na kaming tatlo at sila na ang nagbukas ng pinto ng rooftop para sa akin. "Surprise". Sigaw ng dalawa

"Wow ang ganda ng tanawin!" Iyon lang ang lumabas sa bibig ko habang nakikita ang napakagandang tanawin.

Pero hindi talaga yung mismong tanawin na. Makikita dito sa rooftop ang tinutukoy ko, kundi ang seksing seksing legs at braso ni Namjoon na ngayon ay nakatalikod sa amin at nagaayos ng pagkain katulong si Yoongi.

Naka sleveless t-shirt lang kasi ito, at hindi ganoon ka-ikling shorts. Pero tangina, sobrang gwapo at hot n'yang tignan, shet' sobrang ganda ng bumungad sa akin pag-tanggal palang nina jin ng piring.

Para bang nagdahandahan sa aking paningin at paglingon nito sa akon, habang sinisipsip n'ya ang natirang sauce sa daliri n'ya. Damn!

Mapang-akit itong ngumiti sa akin kasabay ng pagkindat nito.

Damn! That's the most perfect and handsome thing I've ever since.