-KIM NAMJOON-

There's a rainbow after the rain

That's what my mom tells me every time I'm facing problem that looks like there's no solution after all.

It sounds cliche but her parents are against me and my friends for an unknown reason. Hindi na ako nakakatulog ng maayos dahil sa kakaisip kung may nagawa ba akong hindi maganda sa pamilya nila, o kung anong posibilidad kung bakit ayaw nila kami para sa anak n'ya.

Damn. They have no rights to tell her what she should do! She's on her right age, she knows what's right and wrong and she's still a person for pete's sake!

May karapatan s'yang magsalita, magbigay ng opinyon at higit sa lahat may karapatan s'yang magdesisyon para sa sarili n'ya.

But they all took it away from her!

How cruel of her parents!

Napabuntong hininga ako at hinilot yung sintido, sumasakit ang ulo ko sa kakaisip kung anong pwede kong gawin.

"Anak, napakalakas namang buntong hiningang iyon. May problema ka ba?". Malambing na sabi sa akin ni mom, na ngayon ay inilalapag sa dining table ang umagahan.

I lost my appetite, gusto ko lang mag-isip ng mag-isip. Pero alam ko namang malabo akong palabasin ni mom ng bahay na hindi ako kumakain.

Pinangako kong ipaglalaban ko si Joy, at tutuparin ko iyon. I love her, I love everything about her even her flaws, alam kong umpisa palang ito ng pagsubok naming dalawa, but there's no one getting on our way.

I will hold her hand tight, I won't ever let myself to lose her. Ever.

Bubuka palang sana ang bibig ko nang marinig ko ang boses nina dad at Ana na ngayon ay pababa na pala ng hagdan.

Bumubuntong hininga rin si Dad, mukhang problemado at kulang sa tulog. It shows in the blackness underneath his eyes.

Is there something wrong with the company?

"Dad, problemado ka din? Parehas nalang kayo mg anak mo". Ani mom na umupo na sa upuan n'ya, si Ana naman ay hinalikan muna kami sa pisngi bago umupo at mag-serve ng pagkain para sakan'ya.

Bumuntong hininga ito bago tumingin sa akin. "I know this has been a long time, pero.... Nalaman na nila kung sino ang naglabas at nanira  sa ating kumpanya". My hand formed into fist. Matagal ko ng gustong makulong kung sino man ang nanloko sa kumpanya namin, hayop!

Hayup s'ya! Kung sino man ang traydor na iyon ay dapat makulong s'ya sa bilangguan.

Last year, my dad wants to be one of a share holder of this big company. He did everything to convince the ceo, and he finally did it.

But the last thing we knew, our wine factory is on fire, walang nasalha kahit isa at ang mahirap pa dito ay malaking halaga ng pera ang nalugi sa kumpanya.

At dahil sa nangyari, nawala ang pagkakataon ni dad na maging isa sa mga share holders nito, walang namuhang ebidensya kung sino nga ba ang may pakana ng lahat.

At ngayon, mukhang malapit na naming malaman kung sino ba talaga ang may pakana nito. After all these year, the justice will be in our hands, bubuksan ulit ang kaso tungkol dito, at hindi kami titigil hanggat hindi nahuhuli kung sino ba talaga ang master mind.

"May nakita nang malinaw na kuha ng cctv malapit sa wine factory natin, may lalaking tumatakbo palayo sa pinangyarihan ng krimen, nakita din sa. Hindi kalayuan sa wine factory natin ang isang galon ng gasolina."

"Nahanap din ng mga polis yung lalaking nakunan sa cctv, pangangalaga na s'ya ng pulis. Inamin nadin n'ya kung sino ang mastermind" may malawak na ngiti sa labi si dad, napabuntong hininga naman si mom nang marinig ang sinabi ni dad. Nabunutan ng tinik sa lalamunan.

This is how dad work huh? Clean and fast.

Hinding hindi ko mapapatawad ang taong gumawa nito sa pamilya namin, gago s'ya hayop s'ya. Mabubulok s'ya sa kulungan!

Damn. Whenever I reminisce that story my blood boils and my hands formed into fist to the point that I could punch somebody!

"Well I think that's good then". Ana said, and look at us raising his hand as a sign of defeat. Tss. Sinabing wag sasabat sa usapan ng matatanda.

"Nasabi na ba ang pangalan?". Ngayon naman si mommy ang nagtanong.

"Yes they confirmed who's the mastermind. I just forgot her whole name, But I remembered her last name. It's Ara-.... Yes, Araza". Napatitig ako kay dad ng wala sa oras, Araza?

Tinignan ko ng mabuti si dad, baka magbago ang isip n'ya at hindi talaga Araza ang apelyido.

That's bullshit!

It's Elieza Joy's surname! And the surname of- ugh nevermind.

I sighed, I wish that I'm not right. It's just a coincidence Namjoon. A coincidence.

--

-ELIEZA JOY-

"Ma'am susunduin po kita ng-".

"Oo na nga kuya, oo na nga, susunduin mo ako ng alas tres. Oo nakuha ko na, tanga ako pero hindi bingi". Gigil na sabi ko sa driver ko, eh paano ba naman, simula ng makasakay ako sa kotse eh minu-minuto n'yang pinapa-alalang susunduin n'ya ako ng als tres.

Unli ka kuya?

Pa-ulit ulit tayo?

Oo nga eh diba? Oo na nga.

Tangina paulit ulit, naka-unli text ata s'ya, sakit kaya sa tenga, para s'yang sirang plaka na mukhang palaka. Char.

Driver na palaka na tinubuan ng mukha. Charot! Eto na naman, lumalabas na naman yung pagka- bitch ko.

Nakakainis, tatlong araw na akong pinapahatid sundo ni mommy dito sa driver naming ito, pucha, para naman akong preso sa ginagawa nila!

Pero heto ako, walang magawa, kundi sumunod dahil hindi ko naman kayang maipagtanggol ang sarili ko sakanila.

"Hello hello? Hindi kita marinig, ang choppy mo". Kumunot naman ang noo ko at napailing dahil sa ginagawa ni taehyung.

"Anong sabi mo? Nag-toothbrush ka ba, naamoy ko hininga mo dito". Potangina Taehyung! Pinisil ni taehyung yung ilong n'ya para hindi maamoy yung baho.

Paanong hindi n'ya maririnig, eh sapatos n'ya ang nakalagay sa tenga n'ya, posibleng ayun din yung naamoy  n'ya. Jusko!

"Taehyung ano na naman 'yang ka-weirduhan mo?" Natatawa kong sabi dito, binaba agad nito yung sapaatos n'ya pagkatapos ay sinuot ulit.

Lumapit ito sa akin at mabilis akong niyakap, hug buddy ko ang isang 'to, mahilig kaming dalawa sa yakap.

"Kaligayahan ko!". Natatawa parin ako sa tawag n'ya sa akin, imagine, tawagin ka ni taehyung na kaligayahan n'ya?

Damn. That's a precious thing to be treasured.

"Hug buddy ko". Sabi ko dito at mas hinigpitan pa yung yakap sakan'ya, naramdaman ko ang pagpatak ng luha n'ya sa'king damit. Humiwalay din ito kaagad sa'kin at nilabas ang boxy smile n'ya.

How could this gorgeous man flattered my heart that easily? I really missed them, bonding, laughing and dancing crazily with them.

Mabuti nalang talaga, mabuti nalang aalis na sina mommy sa makalawa pabalik ng states. I'm going to be free again, I can be with them again.

"Sorry, I just really missed you, so bad that I could curse to your parents for being unfair to my happiness". My heart melt as he said that with his cracked voice, niyakap ko nalang ulit s'ya, hindi ko kasi alam kung anong sasabihin ko, kung anong gagawin ko.

Konting tiis nalang taehyung, konting tiis nalang magkakasama ulit tayo, babawi ako sa'yo, sa inyong pito.

--

Pagkatapos ng madamdaming yakapan namin ni Taehyung ay inihatid na ako nito sa room, para sa first subject ko. Naalala kong wala palang pasok ngayon si Namjoon.

Nakakalungkot lang dahil madalang nalang kaming magkita, pagkatapos ay hindi ko narin makasama ang pito dahil bantay sarado ako ng mga magulang ko. Gusto kong tumakas, pero hindi ko magawa. Tangina, why do I need to experience this life? Daig ko pa ang isang preso!

"Dane bakit ka umiiyak?" Nagmadali akong tumakbo papunta sa upuan naming dalawa. wala pa namang teacher at kaunti palang ang mga kaklase naming may sari-sariling buhay.

"JOY!". Ngawa nito sabay singhot ng uhog n'yang malapit ng sumilip. Hindi ko alam kung dapat ba akong maawa o matawa sa itsura n'ya.

"Nalaman ko na kung sino yung bagong jowa ni Rodney!" Napahalakhak ako sa sinabi nito, pasensya na ganito talaga akong kaibigan eh, gago lang.

Akala ko naman kung bakit s'ya umiiyak.

"Ang sakit neng! Ang sakit, mas pangit pa sa'kin yung jowa n'ya, ano bang kulang, ano bang meron ako na wala yung babaeng hugis buwan na 'yon". Lalo akong napahalakhak dahil sa sinabi nito, pinukpok ko yung lamesa namin habang hawak hawak ko yung tyan ko.

Tangina kasi, grabe manlait itong isang 'to! Si Rodney ay isa sa mga crush n'ya, ewan ko ba dito kung bakit gustong gusto n'ya iyon, eh kulang nalang masilaw na ako sa kaputian n'ya, dahil sa paggamit ng gluta.

Jusko dai!

"Okay lang yan, meron ka pa namang sampung crush eh". Pag-comfort ko sakan'ya, alam kong matapang s'yang babae, at iiyakan lang n'ya iyang gluta man na iyan tapos move on agad.

Sininghot ulit nito yung sipon n'ya, at parang baliw na ngumiti sa akin.

"Okay lang yan, pangit naman s'ya bagay naman sila nung buwang tinubuan ng mukha na iyon. Tsaka tutal marami pa akong list ng crush ko". Odiba? Sabi ko sainyo eh, bilis, move on agad.

Parkour!

"Atleast nalaman ko, atleast hindi ganun kasakit, eh ikaw ba Joy, na-experience mo na ba yung hanapin yung katotohanan o sagot sa isang bagay?". Napatigil ako sa tanong nito, It was suddenly strike me, and I remembered the fortune teller, the charm. That's all the things playing in my head now.

Do I still need to find her? Do I still need to know where she is now, or what's the solution of the charm.

Napaisip ako sa tanong ni Dane. habang nag-le-lesson nga ay ito lang ang tumatakbo sa utak ko. Dito lang nakatuon ang atensyon ko kahit nakatingin ang mata ko sa board ay patuloy sa paglipad ang isip ko. May punto ang tanong ni Dane.

And in someway, I know deep down inside my heart, I still want to know all about the charm. All about this mystery enveloped in namjoon's charm.

At kapag nalaman ko na ang solusyon sa charm, baka mas pwede ko iyong ipaliwanag kay Joonie, tutal sinabi naman n'yang tanggap n'ya ako. At baka.... Mas maging maliwanag ang lahat para sa'kin.

I have the rights to find the truth, and the truth will really set me free from my thoughts and doubts.

I nod while massaging my chin, agreeing to myself, this is right, I still need to find her, I still need answer.

I looked irritably at Dane when she slightly punch me in my arms. What's her problem!

Ngumuso ito. Kumunot ang noo ko.
"Alam kong kissable ang lips ko Dane pero hindi kita gustong halikan". Pang-aalaska ko dito ngunit malakas na batok lang ang natanggap ko. Gagu 'to ah, kanina pa s'ya ah, ano bang problema n'ya nakita n'yang busy ako sa pagiisip!

"Tanga, assumera ka! Tinuturo ko si Ma'am kanina ka pa tinatawag". Mahina ngunit inis na sabi nito, ngayon ko lang napansin na nakuha ko na pala ang atensyon ng buong klase at ni ma'am na ngayon ay naka-crossed arm pa.

Napaigtad ako, nalunok ang laway at iniayos ang sarili. Tangina may tinanong ba s'ya? May pinapabasa ba s'ya? Shet Joy, tulala pa more!

"Ma'am?"

"You still didn't answer my question!". I forcedly close my eyes when she yelled at me, damn Joy, you are a dead meat now, dito pa talaga sa major subject! Fvck.

"S-sorry Ma'am, can you repeat your question". I requested full of respect. Crossing my finger, silently praying that she can repeat it for me.

She sighed. Still on poker face.

"Ang tanong ko, kailan mo ba sasagutin si Mr. Kim?". Para akong nabingi kaya nilinis ko muna ang tainga ko, ngayon ay naka-ngiti na ito at para bang kilig na kilig, kasabay nun ang pag-ayieeee ng buong klase.

Kumunot ang noo ko, hindi ko maintindihan naguguluhan ako, paano naman napunta kay Namjoon ang usapan? Kailan pa s'ya naging subject?

Kilig na kilig na ngumuso si ma'am, direksyon ay ang pinto, kaya ako naman itong tumingin. Doon bumukas ng dahan dahan yung pintuan at inilantad nito ang lalaking nagtatago sa likod ng isang boquet ng bulaklak.

Mas lalong lumakas ang tilian, si Dane ay naglulumpasay na sa sahig habang hawak hawak ang dibdib n'ya, si hoseok naman ay nagsasayaw na sa ibabaw ng table.

I bite my lips, but it can't help me, my lips formed into a wide smile, I could feel my heart beat, every single pound in my chest together with the beautiful music in my ears while he slowly took down the bouquet in his face.

Kinapa ko ang dibdib ko, gusto kong makisabay tumili sa mga kaklase kong babae na halos mangisay na sa kilig katulad ni Dane, pero kailangang magpakatatag Joy, kumalma ka!

"Hi Love". Putangina! Iyon nalang ang masabi ko nang mapangakit ako nitong batiin. Jusko, tama na ang pagpapakilig namjoon, gusto ko ng maiyak sa kilig.

Ni-kwelyuhan ako ni Dane sabay paulit ulit na sinabi "neng tangina mo, ang laking isda ang nabingwit mo, ang gwapo gwapo!".

Tinulak ako ni Hoseok papunta kay Namjoon, kahit yung teacher namin ay naiiyak na kilig, jusko ma'am dapat ipasa mo ako ah, nakikinood ka ng love story namin dapat mataas grade ko! Joke!

"Sagutin mo na kasi!" Rinig kong sabi ng iba.

"Girl, pa-kiss naman ako sa manliligaw mo, kahit nakakatakot!". Sabi nung bakla naming kaklase tapos ay nag-arte pang parang mahihimatay. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Namjoon, pero yung mga mata n'ya ay nakatuon parin sa akin. Shet!

"Sorry, pero para kay Joy lang ako, at walang makakaagaw sa'kin kundi s'ya lang". He said with his charming tone as we heard the cheer and squeak of my classmates.

"Ma'am palabasin mo silang dalawa, mga walang hiya! ang kapal pa ng mukha. Ma'am broken hearted ako, nabibitter ako ma'am sa crush kong pinagpalit ako sa pangit". Natawa kaming lahat sa pag-ngawang parang bata ni Dane.

So kasalanan pa naming dalawa ni namjoon ganon?

"Sana all may jowa, sana all MAHAL". Pagkanta namn ni hoseok habang nagse-sexy dance sa ibabaw ng table. Agad din itong bumaba nang pagalitan ito ni ma'am.

"For you". Sabi nito at ibinigay sa akin iyong flowers na ibinigay nito na may kasamang libro at chocolate.

"Thank you". Pabebeng sabi ko sabay, lagay sa likod ng tenga ko ang ilang hibla ng buhok at nag-awra pa na ikinatawa nito.

Damn. I really love making him laugh like that, I want to see him laughing and smiling all day. It would be my pleasure to witness that.

"Sorry Mr. Kim, but we're in the middle of the class, at hindi mo pwedeng tangayin si Ms. Araza para sa date n'yo". Nakangiting sabi ni ma'am sa amin, seryoso lang na tumango si Namjoon bago ako muling titigan at ngitian, bahagya kong tinusok ang sumilay nitong dimple.

Ang cute kasi eh!

Kasing cute ko huehuehuehue.

"I'll wait for you". He wink at me as he bid goodbye.

"Sana all naghihintay!" Sigaw naman ng buong klase.

--

Hindi nga ako nito binigo at naghihintay pa ito sa labas ng room hanggang sa matapos ang klase namin.

"Mauna na kami sa'yo Joy ah, may business pa kayong dalawa ni Joonie eh, ayaw paabala yiee~". Napailing nalang ako sa sinabi ni Hoseok na ngayon ay weird paring nagsasayaw.

Niyakap ako nito ng magigpit na mahigpit, para bang ayaw akong pakawalan. Pero kaluna'y nagpaalam din ito kasama si Dane.

Malawak na ngiti ang sinalubong ko kay Namjoon, dinala nito ang bag ko, mamaya pa namang alas-diyes ang simula ng panibago kong klase kaya ayos lang.

"Woah, binibining marikit!". Sigaw ni jimin, kahit sa malayuan gwapo parin si Jimin, maliit nga lang. Joke! Huehuehuehue.

Baka manapak na tong si Jimin.

Magkaka-akbay pa ang lima, pero si jungkook hawak na hawak sa kamay ni taehyung. Wow! HHWW!

"Kayo ah, naghahasik na naman ng lagim". Pang-aalaska ni Jin, kasabay ng malaka nitong pagtawa.

Napailing nalang kaming lahat. Happy kid eh, sige support ka namin eomma.

"Si Hoseok?" Tanong ni yoongi.

"Sana all hinahanap". Nag-pout pa ako kay yoongi, pero walang epek ang pagpapacute ko sa isang 'to. Tss. "Kasama ni Dane eh". Iyon nalang ang sabi ko, bumuntong hininga naman ito at parang malayo ang iniisip.

"Eto isip ng isip, andito na na ako. Hayop lang!" Oh eto na naman tayo, nagdadrama na naman si liit! Jimin kahit ganyan ka, love parin naman kita.

"Sige, hanapin muna namin si hoseok ah, lambingan lang muna kayo d'yan". Sabay sabay na nag-ayiee ang mga gago, tapos ay pasimpleng dinukot ni Taehyung yung chocolate pero pinalo ko kaagad ang kamay n'ya kaya't napa-pout naman ito, nagpapacute sa'kin

kaya ayun, binigay ko narin sakan'ya, mas gusto kong makita silang masaya tsaka tsokolate lang yun, ang mahalaga may namjoon ako yiee~

Umalis din ang mga ito habang kaming dalawa namn ni Namjoon ay dumiretso sa garden. Walang masyadong tao katulad ng dati, dito kami sa may malaking puno pumwesto, mainit kasi doon sa upuan kaya nandito kami sa lil.

Binabasa kong muli yung librong binigay ni Namjoon, malapit ko na kasi itong matapos, isang chapter nalang at tapos na ito.

Humiga ito sa aking binti habang ako ay busy padin sa pagbabasa. Titig na titig s'ya sa'kin habang may matamis na ngiti.

"Diba wala kang pasok ngayon?". Curious kong tanong dito, ibinigay kasi n'ya sa akin ang sched n'ya. At sigurado akong wala s'yang pasok ngayon. He should have just take it to relax and sleep. Palagi nalang n'yang pinababayaan ang sarili n'ya.

Nagpout ito. "Wala nga". Nakatingin ito sa kalangitan. "Pero kinuha ko itong araw na'to para magkasama tayo, alam mo naman ang sitwasyon natin. At kukunin ko ang lahat ng oras na pwedeng makasama ka". Nakangiti ito ngayong tumingin sa akin, napangiti ako, alam ko namang mahirap ang sitwasyon namin ngayon at hindi rin kami pwedeng magkasama palagi.

Pero sana bigyan naman nya ng pahinga ang sarili n'ya, parang ilang araw na s'yang hindi makatulog eh. Malalim na ang mga mata n'ya.

"Kahit na, sana hinahayaan mo naman ang sarili mong magpahinga-" hindi ako nito pinatapos nang magsalita din s'ya.

"I can rest with you, I feel energize when I am with you Joy". Hinawakan nito ang aking kamay.

"Pagbigyan mo na akong makasama ka, dahil sayo lang ako nakakaramdam ng pahinga, kapag nakikita kong maayos ka". Ngumiti ito sa akin, para bang hindi na nakikita yung mga mata n'ya. Bumuntong hininga naman ako, gusto ko rin naman s'ya makasama eh, pero nag-aalala lang ako sakan'ya.Sa kalusugan n'ya, tumango nalang ako kaya't mas lalo itong ngumiti.

"Tagal mo namang magbasa". Bored na sabi nito, hindi inilalayo ang tingin aa akin.

"Sorry ah, hindi ako kasing bilis mo magbasa eh". Sarkastikong sabi ko na ikinatawa naman. gagu lang sarap mang-kiss ng dimple ngayon eh.

Nasa last chapter naman na ako, malapit na akong matapos kahit minamadali na ako ni Mr. Dimple, jusko bakit ba kasi s'ya nagmamadali? May lakad, may lakad?

Umupo na ito, ngiting ngiti paring nakangiti sa akin. Napatigil ako habang hawak yung last sticky notes.

Sandaling tumigil ang mga bagay sa paligid namin, habang ako ay nakatingin lamang sa nakasulat sa sticky notes.

"Will you be my girlfriend?"

That's the written question in this sticky notes. He held my hand and squeeze it, he's trembling, I think he's nervous right now.

Am I ready? Am I finally ready to enter this relationship, to face the different world together with him?

"Will you be my girlfriend Joy?". he finally asked with his shaky voice and trembling lips but his wide smile is paste in his lips, I smiled immediately.

I would gladly accept to be with him, to know him more, to fight with him.

Nakatitig lang s'ya sa'kin, parang Hindi humihinga hangga't hindi ko ibinibigay ang sagot.

"Yes". Masiglang sabi ko dito, at niyakap s'ya ng mabilis. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko, ganun din kaya ang sakan'ya?

He wiped my tears of Jou as he chuckled and kiss my forehead continuously .

Tama ang ginawa kong desisyon, wala akong pake sa sasabihin ng mga magulang ko, wala akong pake sa kung anong mangyayari sa susunod, o kung saan kami tatahakin ng tadhana, ang mahalaga, kasama ko 'ya.

I'm taking this path with him, with kim Namjoon.

"Thank you, you didn't know how you make me the happiest man". He said with a teary eyes, I chuckled.

You didn't have to thank me Namjoon, I should be the one to thank you, for teaching me a lot of things, and opening my eyes from the things I need to know.

The last thing I knew is when his hot lips met mine, we shared a passionate kiss and sealed the love and promise.

My heart beats fast, rhythm with him.
Nakaka-adik ang halik na ito, nakakabaliw, pero isa lang ang sumisigaw sa utak ko.

Iyon ay ang- boyfriend ko na si Kim Namjoon.

--
A/n: ayun! Sa wakas, nakapag update na ulit, thankyou sa mga sumusuporta nito. Kailan kaya dadami ang magbabasa nito? Hmm.

Kamusta na kayong lahat? Sana okay lang kayo.

If this chapter deserve a vote click it now.