Otworzyłam powoli oczy. Uderzyła we mnie biel, przez którą musiałam ponownie zamknąć powieki.
Zbyt mocno mnie raziło.

Czułam lekki ból w okolicy nerki, leki chyba przestają działać.

To cud że przeżyłam.
A on?

Szybko odwróciłam głowę w lewą stronę, i ponownie otwarłam oczy.
Poczułam ulgę, widząc w łóżku szpitalnym Arona.

Dalej nie wierzę, że to dla mnie zrobił. Że oddał dla mnie nerkę.

-Aron- mówię cicho.

Zrobiłam skwaszoną minę czując suchość w ustach. Nie czułam tego wcześniej.

Czarno włosy spojrzał na mnie, z wielkim uśmiechem. Jego oczy błyszczały.

-Hej słońce- odzywa się.

-Hej- uśmiecham się.

-Jak się czujesz?- pyta momentalnie z poważną miną.

-Chyba dobrze- poprawiłam się na łóżku.-A ty?

-Teraz dobrze.

Usłyszałam jak drzwi się otwierały. Ktoś zaczął wchodzić do naszej sali.
Spojrzenie skierowałam w tamtym kierunku.

Moim oczom ukazał się wysoki szatyn, ubrany w kitel. Trzymający w ręce papiery i długopis.

-Dzień dobry- przywitał się. -Jestem waszym doktorem. Mam dobrą wiadomość. Przeszczep się przyjął - odwrócił ode mnie wzrok, patrząc w prost na chłopak.- i nic nie zagraża życiu. Operacja poszła pomyślnie.- kończy.

Udało się

To już koniec tej książki. Dziękuję każdemu z osobna za aktywność, i za bycie tutaj ze mną.

Jak są błędy to przepraszam

⭐ Cenię
💭Kocham

~Wi~