Sinipa ko ng malakas ang pinto ng rooftop dahilan upang masira ito. Nakita si Joey sa sahig, walang malay, habang nakatayo sa kanyang gilid si Moonlight na nasa bulsa ang mga kamay.

"You're still alive?" sarkastiko niyang tanong.

"And you're not dead?"

He shrugged at marahan na sinipa si Joey. I think he's checking if my friend is still breathing. Naiiyak kong tinignan ang kaibigan ko na halos puno ng pasa at sugat ang katawan. Why did they torture her?

"You will all pay for this!"

"No we won't, Georgia. You will pay for all of this!" bumunot siya ng baril at itinutok iyon sa akin. "Do you have any last words?"

"I have a question. Are you Geovanni's legitimate son?"

"You could say that," tinanggal niya ang baseball cap at hoodie na nakatabon sa kanyang mukha.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita amg kanyang mukha.

"C-Crescent."

He looks just like him aside from the huge scar on his face.

"Crescent? Oh no no no. He's my stupid brother."

I remember what Elysian told me last night.

"Accidentally killed the first son, Amiel. Supposed to be twins."

"You are twins! You didn't die."

"I almost die. They left me dead and was adopted by one of dad's hitman. Lumaki sa hirap at pagnanakaw. At nang malaman ko na isa palang mayaman na mafia boss ang tunay kong ama, pinuntahan ko kaagad para sa pera. Pinaampon ako pero naiwan si Crescent sa luho at yaman. Don't you think it's unfair, Georgia?"

Natigilan ako nang sabihin niya yun sa akin. Crescent's father is my adoptive father? So basically we're siblings!

"I was sent to kill you," diretsahan niyang sabi. "Pero palaging nakamasid ang istupido kong kambal sayo. At ngayong wala siya, I can kill you right away."

Bumalik ako sa reyalidad nang iputok niya ang baril. Nakailag ako ng mabilis at tumakbo palapit sa kanya. Sinuntok ko ang kanyang tiyan nang mabilis siyang nakaiwas sa ginawa ko. He's fast!

"How did you-"

"No questions," and he shoot me again.

Nakikita ko ang mga bala na palapit sa akin kaya naiiwasan ko ang mga yun. Bullets are tinier the closer it gets to me. Muntikan na niya akong matamaan sa mukha pero nakita ko iyon. It scratched my cheeks but it's not bleeding much.

Hingal na hingal ko siyang tinignan. Hindi ko siya basta-bastang malalapitan kung palagi niya akong papaulanan ng bala. How many ammo does he have anyway?

"Tsk," I heard him said in disappointment. Itinapon niya ang baril sa gilid. "Let's get this over with, Georgia. If you can kill me, you get Joey. If you don't, I kill her."

Inis kong binunot ang huling baril na nasa likuran ko at ipinutok iyon sa kanya. Nakailag siya rito at sa isang iglap ay napadpad siya sa likod ko saka ako hinawakan sa leeg.

"Ugh! Uck!"

He grabbed my neck and choked me to death.

"Die, Georgia!"

"N-No!" nag-uubo-ubo ako habang pilit na nagpumiglas mula sa kanyang pagsakal.

"Die- ugh!"

My feet landed on the ground and smashed my head to his chin. Napaaray siya sa sobrang sakit kaya niya ako nabitawan. Ubo ako nang ubo pagkatapos niya akong bitawan. Hindi ako basta-bastang nawawalan ng lakas kaya agad ko siyang ni-headlock at pinulupot ang aking paa sa kanyang katawan na parang isang wrestler. Pilit siyang nagpumiglas pero hindi ko siya binigyan ng pagkakataong huminga.

He keeps kicking and kicking when I saw wound stitches on his left leg. Nagulat ako at aksidenteng nabitawan ang kanyang leeg. I know that stitch. It looks freaking familiar.

Ubo siya nang ubo palayo sa akin at tinignan ako ng masama. Hindi siya makapagsalita, hawak-hawak ang kanyang leeg.

"Fuck! You a-almost killed me!"

"B-Bakit ka may tahi sa binti mo?" my lips quivered.

"You did this..." saka siya umubo. "You treated me, remember?"

"No."

No no no no no fucking way!

Napapailing ko siyang tinignan. That can't be. That can't be! I thought Crescent was the one whom I treated, pero si Moonlight pala ang lalaking iyon!

Naiiyak ko siyang tinignan. All this time, I thought I was in love with Crescent but all along it was him who I want? This is fucking messed up!

"I'm sorry, Moonlight. But I have to do this for Joey," iyak ko.

I pointed the gun to his legs and shot him twice. I don't want to kill him. I just want to buy time so that I can take Joey with me. Ayokong masundan niya kami.

"Fuck you, Georgia! UUGH!" he cried in pain. "I will keep chasing you no matter where you go!"

"I would love for you to do that."

Binitawan ko ang baril dahil wala na rin naman itong silbi. Tinanggal ko ang lubid na nakatali sa kanyang kamay at paa, at dahan-dahang tinanggal ang duct tape sa kanyang bibig. Hindi pa rin siya nagigising. Maybe they injected her some melatonins. Binuhat ko si Joey pababa. I was crying when I was walking downstairs, tumulo iyon sa mukha ni Joey kaya siya napadilat at napatingin sa akin.

"George," she smiles. "I'm glad you're alive."

"Of course I am. Ililigtas kita kahit saan ka nila dalhin," ngiti ko pabalik. "Anong ginawa nila sayo habang wala ako?"

"They injected Benzodiazepines in me sa tuwing nagpupumiglas ako. Kaya siguro hindi ako makagalaw, parang jelly ang katawan ko ngayon."

"Don't worry, Joe. Aalis tayo rito. Magiging maayos ka rin."

"I heard your dad said something about killing you, George. Gusto niyang maghiganti sa pagkamatay ni Tricia," napatingin siya sa akin. Nakahawak ng mahigpit ang kanyang kamay sa leegan ko. "Pinatay mo ba talaga ang asawa niya?"

Walang pag-aalinlangan akong tumango.

"Nalaman ko rin na pinadala niya si Crescent upang kunin ang loob mo. I told you he's dangerous."

"Nothing is more dangerous than me, Joey. But as long as you're here with me, hindi ako gagawa ng bagay na ikagagalit mo. You're the only friend I have."

"Cole's your friend."

"And he also," ngiti ko.

Nahinto ako sa paglalakad nang makita ang taong pinakahihintay ko. My dead eyes glares at him. Napalingon din si Joey sa kanya at mas hinigpitan ang yakap sa leeg ko.

"G-George..."

"It's okay," bulong ko.

Ibinaba ko muna si Joey sa sofa bago lumapit sa ama ko, or should I say...

Boss Geovanni.

Nilibot niya ang kanyang paningin sa loob ng malaking salas kung saan nagkalat ang bangkay ng kanyang hitmans at bodyguards.

"You never failed to impress me, dear Georgia," he smiled.

Hindi ako nagsalita. Alam na alam niya na ako ang gumawa ng lahat na ito. It's time for him to die after all what he's done to me? Pinaglaruan niya lang ang buhay ko. Hindi ko nakilala ang mga magulang ko dahil sa kanya. I never got to hug them, kiss them, or love them!

"You killed my parents," ang unang malamig na salita na lumabas sa aking bibig. "You took me away from them."

"Well, I did that for a good reason. I make bad choices, but adopting you was the worst idea I ever had."

"You took everything from me," I gritted my teeth in anger.

"No, Georgia," lumapit siya sa akin at bumulong. "You took everything away from me. You killed the only woman I've loved. You killed me."

"Kung hindi mo lang sana ako ninakaw mula sa mga yakuza, hindi sana ito mangyayari," sigaw ko dahil sa galit. "And you didn't believe me when I said that she keeps abusing me! I almost died at eight, Geovanni! Pero wala kang ginawa. Ngayon, alam ko na kung bakit. Ampon ako, ninakaw mo lang ako!"

"I did that for them to suffer! For them to realize how fuck they are once they know that I killed their daughter!" he laughed. "And it worked. I made them think that you're dead but you're actually alive! And we took that opportunity to kill your parents at once!"

He devilishly laughed and chuckled like Satan. Naikuyom ko ang aking kamao dahil sa galit at inis. Mabilis kaming bumunot ng baril at itinutok iyon sa isa't-isa.

"Now I'm taking everything from you, Georgia!" inalis niya ang baril sa ulo ko at itinutok iyon sa pwesto kung nasaan si Joey.

He quickly pulls the trigger and shot her four times without blinking. It happened so fast that I didn't get the chance to move a muscle. Four bullets, there's one left in his gun.

"AAAGGHH!"

Sinugod ko siya sa sobrang galit at nilaslas kaagad ang kanyang leeg ng isang beses. Pinagsasaksak ko siya sa kanyang tiyan, kamay, at paa ng sampung beses hanggang sa mawala ang ngiti sa kanyang labi.

"Mamatay ka na, mamatay ka na, mamatay ka na!" sigaw ako nang sigaw sa sobrang galit habang tumatalsik sa mukha at damit ko ang kanyang dugo.

Tumakbo ako papunta kay Joey at inakay ang kanyang ulo. Nakangiti lang siya sa akin, hawak-hawak ang duguan kong kamay.

"Hey hey, you need to stay alert okay? Ako ang gagamot sayo. Makakaabot tayo sa hospital," my voice were trembling.

"Thank you, George," bulong niya bago sumuka ng dugo. "I love you... alagaan mo si C-Cole."

Akma siyang pipikit pero agad kong tinapik ang kanyang pisngi.

"No no no no, Joey. Hey, Joey. Look at me, don't die on me! You can't... y-you can't," I pressed her hands on my lips. "I love you too."

Ngumiti siya sa akin ng isang beses bago nabitawan ang aking kamay. Her hands grew cold and her eyes are dead. Nanginginig kong isinara ang kanyang mga mata. Humagulhol ako sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon. Iyak ako nang iyak, nagbabakasakali na magigising si Joey sa mga luha ko pero hindi yun nangyari.

Huminga ako ng malalim at binuhat si Joey ng buong lakas. My tears keep flooding my cheeks pero hindi ko na yun pinansin. Narinig ko ang wangwang ng pulisya at nakita ang limang police vehicles sa harap ng gate. Dumating na ang mga pulis at hindi niyo man lang naabutan ang pangyayari.

Nahinto ako sa paglalakad, natigil ang pag-iyak ko, para may kumuha sa puso ko at pinalitan iyon ng bato. Nakita ko si Cole na tumatakbo palapit sa amin. My vision darkened and my ears are hearing tingling sound from across.

"George, what happened to Joey? George, are you okay?" tanong ni Cole sa isang malalim at malaking boses. "GEORGE!"

Hindi ko siya masyadong marinig. Para akong mahihimatay. Bumagsak ang katawan ko sa lupa at nawalan ng malay.

-------