- Harry, on powiedział, że mnie kocha, rozumiesz? - spytałam cicho. 

- Mercy, poddasz się przez te dwa słowa, które na pewno dla niego nic nie znaczą? - spytał i podniósł brew do góry. - Zostały cztery dni, Mercy, wrócisz do Louis'a, Ryan'a, do rodziców, nie możesz teraz tego tak porzucisz, bo on powiedział, że cię kocha, znam go.

- Nie chcę tego porzucić, proszę cię o jeden dzień więcej - powiedziałam. 

- Nie mogę, Mers, wszystko jest już gotowe - westchnął. - Naprawdę chciałbym ci pomóc, ale nie mogę.

- I tak mi pomagasz - uśmiechnęłam się. 

Nie mogę uwierzyć, że za cztery dni się stąd wydostanę. 

- Staram się jak mogę - powiedział i uśmiechnął się. - Naprawdę cię lubię, Mercy - dodał.

- Też cię lubię, Harry - odparłam. 

- Ja...

- O czym rozmawiacie? - w salonie pojawił się Niall, przy okazji przerywając Harry'emu. 

- O niczym konkretnym - powiedział brunet. - Będę się już zbierał - dodał i wstał z kanapy. - Do zobaczenia, Mercy - uśmiechnął się w moją stronę. Odwzajemniłam gest, po czym Niall odprowadził go do drzwi. Blondyn wrócił do salonu i usiadł na kanapie. 

- Co zjadłabyś na obiad? - spytał, a ja jedynie wzruszyłam ramionami. - Mercy, proszę, rozmawiaj ze mną - powiedział. 

- Nie mam ochoty - mruknęłam. 

- Przeprasza, poniosło mnie wtedy, nie wiem co we mnie wstąpiło i nawet nie usprawiedliwiam się alkoholem, bo tak dużo nie wypiłem - przyznał. - Mers,  doskonale wiesz, co do ciebie czuję, chcesz to tak zostawić? 

- Ja do ciebie nic nie czuje - powiedziałam cicho, nawet na niego nie patrząc. 

- Nie oczekuję tego od ciebie, lecz powinnaś dać mi szanse - powiedział i wstał, po czym słyszałam jak wychodzi z salonu. 

Zostały cztery dni. 

***

- Harry jest lepszy, prawda? - spytał Niall, gdy razem jedliśmy kolację. 

- O czym mówisz? - spytałam. 

- Nie dasz mi szansy, bo Harry jest w tym lepszy, tak? 

- Nie czuję nic do ciebie ani do Harry'ego, mam ch- 

- Nie masz, widziałem go wtedy na imprezie - przerwał mi. - W czym jest problem, Mers? 

- Ty jesteś problemem, Niall - powiedziałam, za nim zdążyłam ugryźć się w język. Blondyn zacisnął usta w wąską linię i wstał od stołu. Wyszedł z kuchni, a ja poczułam ogromne wyrzuty sumienia. Wstałam od stołu i również wyszłam z kuchni. Zobaczyłam, że drzwi balkonowe są otwarte, więc blondyn na pewno tam poszedł. Wyszłam na zewnątrz i zobaczyłam go siedzącego na huśtawce. - Przepraszam - powiedziałam i usiadłam obok niego. - To nie miało tak zabrzmieć. 

- Wiem, że jestem cholernym problemem, ale to i tak nie zmieni moich uczuć do ciebie - westchnął. 

- Niall, pomyśl, gdybyś mnie nie spotkał, nie byłoby tego wszystkiego. 

- Nie prawda, Mers, na pewno spotkałbym cię gdzieś na mieście, przecież to nieuniknione. 

- A gdybym tu nie mieszkała? Pochodzę z Doncaster, gdybym wtedy nie przeprowadziła się z moim bratem, nigdy nawet nie wiedziałbyś o moim istnieniu. 

- Wierzę, że jesteś mi przeznaczona, Mercy - spojrzał na mnie. 

- Naprawdę wierzysz w przeznaczenie? To niedorzeczne, Niall. 

- Nie dla mnie - mruknął. - Na pewno, gdzieś na tym świecie, byśmy się spotkali. 

Ale z ciebie romantyk. 

- Wątpię w to - mruknęłam. 

- Mercy, dlaczego tak bardzo mnie od siebie odpychasz? - spytał.

- Ty się pytasz dlaczego? Porwałeś mnie, Niall. Porwałeś mnie tylko dlatego, że raz, jeden cholerny raz się do ciebie uśmiechnęłam z grzeczności. Pozbawiłeś mnie domu, miłości, wszystkiego, co było dla mnie ważne. Nawet nie wiem co teraz dzieje się z moim bratem, tak cholernie mi na nim zależy i nie wiem, czy jeszcze mnie szuka. Nie wspominam już o Ryan'ie, który pewnie odchodził od zmysłów, bo byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, tak samo z Brad. Andy już o mnie zapomniał, ale to najmniej ważne, bo mogłam posłuchać paru innych ludzi, ale mówią, że miłość jest ślepa. Dlatego cię odpycham, Niall, dlatego, że zniszczyłeś mi, kurwa, życie - skończyłam i wstałam z huśtawki. Weszłam do domu i ruszyłam do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku, a po moich policzkach spłynęły łzy. Naprawdę nie chciałam tu być ani minuty dłużej, lecz byłam skazana na Harry'ego. Obiecał mi, że za cztery dni się stąd wydostanę. 

I mu zaufałam. 

XXXX

Witam w nowym rozdziale :) 

Pomału zbliżamy się do końca Kidnapped :( Lecz mam już pomysł na nowe ff, więc cierpliwie czekajcie. 

Marcelina x