Sevgili kendim;

Her şeyimi anlattım da sana, bir bu hastalıktan bahsedemedim.

Bilemiyorum.

Belki de anlattıkça eksilecek günlerimden korktum.

Ancak şu an, sana yaşadıklarımızı hatırlatmanın tam vakti olduğunu düşünüyorum.

Bu düşüncemde dün görmüş olduğum kızın da paha biçilmez bir etkisi olduğu kesin.

Ve içine düştüğüm anoreksiyanın bir oyuncak olmadığının da.

Büşra.

Bu hastalık var ya...

Geceleri nedensizce uyanıp elini kolunu kesmek istemektir.

Yaptıklarını hatırla, bunu benden daha iyi bilirsin.

Olmayan göbeğini tutup çığlıklar atmak.

Kafanda delice hesaplar yapıp kalorilerini saymak.

Belki de en lanetli olanı,

ölüm döşeğindeki adamı, zayıflığından dolayı kıskanmak.

Hastalıktır.

Seninle yaşayan bir vücut haline gelir.

Zihnini kontrol altına alır.

Bazen sen olursun, bazen o.

Fakat asla kendin olamazsın.

Bu hastalık, bedeninde yaşattığın bir başka ruhtur aslında.

Ve ne yazık ki,

Kendini mahvetmeden, onu bitiremezsin.

Tıpkı şu an onun yaşamına son vereceğimiz gibi.

Her zamankinden daha cesur ol ne olur.

Bu kez kendin için değil,

bunu diyet sanan diğerleri için yap bunu.

Sevgiler, Büşra.

instagram; meefadem