Sevgili kendim;

Güneş ışığı, ruhumun çıplaklığına ışırken bileklerime bakıyorum.

Yorgun ve keder dolu haftaların, beş dikiş izi kazılı.

Can yangını, dilediğim özürlere karışıyor.

Üzgün bile olamıyorum.

Öleceğimi, her şeyin son bulacağını sanmıştım.

Ne büyük yanılgı ama-

Görünen o ki hala birilerinin umurundayım.

Söyle bana.

Hayatına son vermeyi bile beceremeyen çirkin kız, sen sevilmeyi nasıl başaracaksın?

Biliyorum, böyle olmasını ikimiz de istemezdik. 

Sen tüm bunları hiç yaşamamış olsaydın veya ben senin yaşadıklarını kaldırabilseydim, intihara kalkışmazdım.

Tanrım...

Yine en dibe gömülüyorum.

Mezar taşıma, bir adet karanfil koyun lütfen.

Kısa saçlarıma sinen kan kokusunu bastırmasını diliyorum.

Sevgiler, Büşra.

instagram; meefadem