Sevgili kendim;

Soğuk ve başıboş adımlarım, yine onunla bir olduğum tek mekâna doğru yol aldı bugün.

Ben ulaşmıştım ulaşmasına ama,

O yoktu.

Ve yokluğunun oluşturduğu bu soğuk his beni mahvediyor.

Donuyorum.

Çevremdeki kalabalığın arasında öyle üşüyorum ki, onların benden teker teker uzaklaştıklarını görmeye bile katlanamıyorum.

Gidiyorlar, kulaktan kulağa içler acısı halimi yayıyorlar.

Artık o kadar dayanılmazım ki, yüzüme çekingence ve korkarak bakıyorlar.

Kimsenin ben ve devasa kilolarım hakkında konuşmadığının farkındayım.

Bana baktıklarını hissedebiliyorum.

Bu iyi mi, kötü mü bilmiyorum.

Delirmek üzereyim.

Sevgiler, Büşra.

instagram; meefadem