Sevgili kendim;

Zaman, iki haftanın açıklığından usul usul akıyor,

Zayıflama çabalarım, şiddetli öfke ile son bulduğu vakit.

Yüreğim yine paramparça.

Ruhum, ismi belirmeye utanan buğulu bir mezar taşının yanına kıvrılmış.

Canlı olduğumu hissetmeye ihtiyacım var.

Bedenimden akan kirli sıvı zihnimi bulandırıyor.

Onu özlüyorum, onu her görüşümde deliriyorum.

Hayaleti hep sırtımda, onun aşkını taşımak istemiyorum.  

Bazen yalvarıyorum, benden bu duyguyu alması için defalarca özür diliyorum ancak özrü beni her seferinde reddediyor.  

Girdikleri ittifak mı bu denli yüreğimi sıkan?

Öyle ise sevgiye tam olarak şunu söyle.

O çoktan, geleceğine yargısız infaz yapan sözleşmeleri karaladı.

İmzası, 'iki kilo' milyonlarca acı.

Kabul edildiğimi de ekle lütfen.

Her bir umudu, ömrü birkaç günle sınırlı kelebekler gibi kanat çırpıyor.

Ruhum ona, ruhum ölümün ta kendisine uçuyor.

Buna sebep olan canıma selam olsun.

Sevgiler, Büşra.