*Kilka dni później*

- Nadal nie mogę uwierzyć, że dyrektor Nezu tak szybko to wszystko załatwił. - oznajmiła wciąż w szoku dorosła.

- A ja nie. Cieszę się, że moje marzenie się spełni. Nie mogę się już doczekać! - krzyknęła rozentuzjazmowana nastolatka pakując ubrania.

Kobieta uśmiechnęła się widząc w takim stanie córkę.

- Nie będziesz tęsknić za mamusią? - spytała żartobliwe.

- Oczywiście, że będę. - zaśmiała się. - Postaram się dzwonić codziennie.

- Nie 'postaram się', tylko 'będę' miało być.

- No tak, tak.

Rozmowe rodzinki King przerwał dzwonek do drzwi. Kolorowowłosa już chciała biec, gdy przeszkodziła jej w tym mama.

- To Zoe i Damien, prawda? Idę otworzyć, a ty pakuj się.

- Okej.

Przyjaciele srebrnookiej pomogli jej pakować się, rozmawiając przy tym żwawo.

Mama Idy przyniosła im coś do przekąszenia oraz do picia. Podziękowali i rozmawiali dalej.

Musieli nacieszyć się swoim towarzystem, bo w najbliższym czasie nie spotkają się twarzą w twarz.

Czas płynął szybko i nim się obejrzeli, promienie słońca już dawno znikły zastąpione księżycowym blaskiem.

- Ach.. Będziemy za tobą tęsknić. - powiedziała tuląc się na pożegnanie Zoe.

Do przytulasa dołączył również Damien.

- Też będę za wami tęsknić.

- Masz mi meldować się codziennie. - rzekła wręcz rozkazująco przyjaciółka.

- Tak, tak mamo. Zrozumiałam. - zaśmiała się kolorowowłosa.

- Tylko uważaj z Hitoshim~ - wyszeptał chłopak do ucha King.

Dziewczyna zarumieniła się lekko, na co zareagował śmiechem.

- To nie jest zabawne Damien. - wymamrotała.

- Oj jest. Dobra my już naprawdę musimy iść. Pa Ida. - na koniec zmierzwił nastolatce włosy.

Zoe po raz kolejny przytuliła się do srebrnookiej i pożegnała.

Dziewczyna postanowiła zrobić sobie przerwę od przygotowania się do lotu.

Sięgnęła po telefon i przeglądała media społecznościowe. W pewnym momencie do niej dotarł jeden istotny fakt.

"Przecież powinnam szukać miejsca, w którym będę miała staże.."

Przybiła sobie 'piątkę' z twarzą.

Nie znała za wielu japońskich herosów. Postanowiła napisać do osoby, która zna się na nich najlepiej.

Ida:

Hej Izuku, mam pytanie 😅

Deku:

Hejka, jakie?

Ida:

Znasz jakiegoś bohatera, który ma podobne quirk do mojego? Bo właśnie do mnie dotarło, że będę mogła ubiegać się o staż, a większości pro hero nie znam 😅

Deku:

Hm.. Podobny do Twojego mówisz..

Dziewczyna czytając tą wiadomości wyobraziła sobie jak chłopak mamrocze, przez co zaśmiała się.

Deku:

Sir Nighteye. Były pomocnik All mighta. Też chciałbym odbyć u niego staż 😄 Jego darem jest przewidywanie, ale nikt do końca nie wie jak działa jego quirk.

Ida:

😲😲😲

Na prawdę?!

Musimy dostać się na staże do niego! Damy radę!

Z Twoimi umiejętnościami to odrazu Cię weźmie.

Deku:

No nie wiem 😅

A w ogóle kiedy przylatujesz?

Ida:

Dziś w nocy mam lot. Powinnam być jutro pod wieczór.

Już nie mogę się doczekać 😊

Dobra, ja lecę dalej się pakować. Do zobaczenia jutro.

Deku:

Pa pa.

King odłożyła telefon i zaczęła pakować bagaż podręczny. Walizkę jedną już spakowała. Aktualnie postanowiła zająć się kosmetykami i innymi pierdółkami.

- Ida! Jesteś głodna?! Robię kolację, chcesz coś?! - krzyknęła dorosła z kuchni.

- Wystarczy mi herbata! - odpowiedziała równie głośno.

- Na pewno?! Głodna później będziesz!

- Na sto procent!

Po chwili poszła do kuchni po herbatę, którą miała zrobić jej mama.

Na stole leżał ulubiony kubek dziewczyny, a z niego wydobywał się aromat mięty.

- Dziękuję. - powiedziała nastolatka i wzięła łyka napoju.

Kobieta tylko skinęła głową, bo akurat jadła  sałatkę. Po przełknięciu warzyw, odezwała się.

- Za półtora godziny jedziemy. Spakowana?

- Już prawie. Jeszcze parę rzeczy mi zostało.

¡¡¡¡¡¡¡¡¡

546 słów.

Tym razem trochę krócej ^^°

Rozdział miał się pojawić szybciej, ale strasznie ostatnio jestem zarobiona ^^° Mam nadzieję, że wybaczcie.

Dzień dnia/Dobranoc/Miłego dzionka/Słodkich snów.