Przerwa obiadowa nadeszła szybciej niż przypuszczałam. Byłam pierwsza w naszym ulubionym miejscu. Zaczęłam swój posiłek w oczekiwaniu na chłopaka.

- Hej Ida. - usłyszałam po chwili.

Przełknęłam szybko to co miałam w ustach i odpowiedziałam:

- Hejka!

Gdy usiadł koło mnie przytuliłam go.

- Co to za nagła chęć czułości? - spytał lekko zarumieniony.

- A co? Już nie można nawet się przytulić? Niestety na całuski jeszcze trochę musisz poczekać. Jak przyjadę na wymianę, to dostaniesz ich od groma! - rzekłam z uśmiechem, ale też małym rumieńcem.

Shinsō zaczerwienił się jeszcze bardziej. Uwielbiałam doprowadzać go do takiego stanu.

Odwrócił głowę i zaczął swój obiad.

- Oj no. Nie unikaj mojego wzroku. - zaśmiałam się.

- Nie unikam. Lepiej też jedz, a nie. Jeszcze Kaminari umrze z głodu przez ciebie. - powiedział z lekkim uśmiechem.

Przez moment trwaliśmy w ciszy i pałaszowaliśmy swoje posiłki.

- Wiesz co, wpadłam na pewnien super pomysł!

- Zamieniam się w słuch.

- Postaram się szybciej iść dziś "spać". - zrobiłam cudzysłów palcami. - Dzięki czemu będę szybciej w domu. Byśmy mogli pogadać na wideo czacie.

Gdy nie usłyszałam jakiekolwiek odpowiedzi oraz nie zauważyłam żadnej reakcji. Dopowiedziałam:

- Oczywiście jak masz czas i chcesz.

- Jasne, że chcę. - odrzekł po chwili. - Trochę zdziwiła mnie twoja propozycja.

- Mówiłam przecież, że jak będziesz grzeczny to zobaczysz mnie. - zaśmiałam się. - Tylko nie wiem czy przypadkiem się nie zawiedziesz jak mnie zobaczysz. Jestem całkiem przeciętna.

✧Pov Shinsō✧

Zaskoczył mnie pomysł Idy i rozumiałem jej obawy.

Od jakiegoś czasu zastanawia mnie jak wygląda. Pokochałem ją za charakter, czyli za co każdy chce być kochany, nie za wygląd, tylko charakter.

- Nie ważne jak wyglądasz, dla mnie zawsze będziesz idealna. - powiedziałem, gdy zebrałem w sobie pewność siebie.

Pod wpływem niej, dałem dziewczynie całusa w czoło.

Odsunąłem się od niej, by zauważyć lekki rumieniec na jej policzkach, ale także szeroki uśmiech.

Widać była zadowolona z obrotu spraw.

Momentalnie zadzwonił dzwonek.

- Dobra, ja lecę. Nie chcę dostać ochrzanu od Aizawy. Do zobaczenia. - wysłała mi buziaczka i pobiegła.

✧Pov Narrator✧

Lekcje nastolatkom dłużyły się okropnie. Ide męczyła jeszcze Mina, dopytując o fioletowowłosego.

Doczekali się ostatniego dzwonka tego dnia. Srebrnooka w ciele Denkiego, słysząc ten piękny dla każdego ucznia dźwięk, wręcz wyleciała z klasy.

Nie była jeszcze zmęczona, więc postanowiła dowiedzieć się o bójce dwójki przyjaciół z dzieciństwa.

Oboje nadal sprzątali. Zdziwili się na jej widok. Strasznie szybko przybiegła do dormitorium.

- Jak jeszcze nikogo nie ma, to spowiadać mi się z bójki. - rzekła stanowczo.

- Ah. Już wiesz.. - wymamrotał zielonoooki.

- Nic ci do tego. - powiedział popielatowłosy i wrócił do przerwanej czynności.

- No weźcie.. Pogodziliście się chociaż? - na odpowiedź od blondyna nie mogła liczyć, więc spojrzała na zielonowłosego.

- Ciężko stwierdzić. - odpowiedział zakłopotany. - Opowiedz lepiej co było w szkole.

- Nic takiego się nie działo.. Hm.. Na angielskim zostaliśmy podzieleni na grupy do projektu, ale wy chyba nie byliście brani pod uwagę, więc pozostaje wam zrobić to razem.

- Rozumiem.

- Dobra, nie wyciągnę od was nic. Znikam już. Pa pa. - ruszyła w stronę pokoju i pokiwała chłopakom.

- Pa. - odpowiedzieli jednocześnie.

Spanie nigdy nie przychodziło jej z trudem, więc gdy tylko ciało zetknęła z pościelą, zasnęła.

Po obudzeniu się w swoim pokoju, sprawdziła jego stan. Było w miarę czysto, więc tylko przebrała się i uczesała w warkocze. Po czym napisała do nastolatka.

Queen 👸🏻👑:

Za 10 min pasuje?

Natychmiastowo otrzymała odpowiedź.

Kotecek 🐈😂:

Jasne

Już nie mogę się doczekać (ฅΦωΦ)ฅ

Zeszła szybko do kuchni po coś do jedzenia oraz picia. Przywitała się przelotnie z mamą, po czym wróciła do sypialni. Zasiadła przy biurku, włączając laptopa, by wygodniej jej się rozmawiało.

Zalogowała się na facebooka i odrazu włączyła konwersacje wideo. Po chwili chłopak odebrał.

(trzymajcie mój nieudolny szkic tej sytuacji xd Czemu zrobiłam to sobie i rysowałam ręce... Xd)

- Woo.. Em.. Cześć. - rzekł zawstydzony fiołkowooki.

- Weź.. Przez ciebie czuję się niezręcznie! - krzyknęła, po czym się zaśmiała.

- Sorki. - powiedział trochę zdenerwowany.

- Nic się nie stało. W ogóle nie masz dziś treningu? - spytała próbując rozładować napięcie.

Nie mogła odnieść wrażenia, że chłopak wręcz rozbiera ją wzrokiem.

- Dziś nie mam.

- Rozumiem, czyli mamy nielimitowany czas do gadania? - na jej twarzy pozostawał uśmiech.

- Pewnie.

Nagle do pokoju weszła matka Idy.

- Krzyczałaś..? Oo! To jest ten chłopak, o którym mi tyle opowiadałaś?

- Mamo!

W tym momencie Shinsō przypominał dojrzałego pomidora.

- Cześć, jestem Kyra King, matka tej tutaj całej czerwonej dziewczyny. - powiedziała i poczochrała włosy nastolatce.

- Dzień dobry, jestem Hitoshi Shinsō.

- Ida będzie chodzić z tobą do klasy?

- Niestety nie. Jestem na wydziale ogólnokształcącym.

- Jaka szkoda. Niech zgadne, quirk nie działa na roboty?

- Zgadza się. - odpowiedział już mniej nerwowo.

Chłopak coraz bardziej się rozluźniał, a srebrnooka czuła się ignorowana, ale nie przerywała. Chciała zobaczyć dokąd ta rozmowa zmierzy.

- Dużo wiem o Yueei i Japonii dzięki Idzie. Mówiła ci, że jako dziecko myślała, że Irlandia jest koło Japonii?

- Mamo..

- Na prawdę? - parsknął.

- Ej.. Nie śmiej się. - rzekła pastelowowłosa, po czym sama się zaśmiała.

Jak nastolatkowie przestali się śmiać, pani King zabrała znów głos:

- Hitoshi, może opowiedziałbyś coś o sobie.

- A co chciałaby pani wiedzieć?

Przez dobrą godzinę rozmawiali na wszystkie możliwe tematy. Później fioletowowłosy musiał iść odrobić lekcje i pouczyć się na sprawdzian z królowej nauk, więc zakończyli konwersacje.

- Fajny ten twój chłopak. - powiedziała z uśmiechem.

- Wiem. - wymamrotała Ida.

¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡

843 słowa

Chciałam wstawić w sylwestra, ale nie pykło.

Jak on wam minął?

Grzecznie się bawiliście?

/poprawiam rozdziały, ale i tak nie do końca trzymam się chronologii, bo serio trochę popierdzieliło mi się XD/