Sinirde gözlerimden kendiliğinden yaşlar aktı rüyam aklıma geldi. Gerçekten çamurun içine girmişim rüyamda olduğu gibi çıkmak istedikçe batıyorum. Rüyamın tabiri oldu işte inşallah uzun sürmez çünkü şimdiden çok yorulmuştum bile bedenim bi o kadar yorgun ve bitkin bir halde ki ama ruhum ondan daha çok yorgun. Tarifi imkansız bir acı içindeyim sabah sabah ezanı okundu, ezan sesi ile o düşüncelerden çıktım. Öyle bir düşüncelere dalmışım ki, bütün bir gecenin nasıl geçtiğinin farkına bile varamadım.

Ezanın sesi öyle bir güzeldi ki ben kendime getirdi.

Elimi açtım dua ettim Rabb'ime beni bu içinde bulduğum kötü durumdan kurtarsın diye, ezanın bitişile beraber bende duamı bitirdim aradan biraz geçince pencereden güneşin doğuşunu izledim o güneşin doğuşu sabahın sesizliginin güzelliği anlatılmaz. İçime çokta az olsa umut girmişti. Belki birşeyler yapabilirim umudu ile kalktım dışarı çıktım. Sabahın o saatinde benden başka bir Allah'ın kulu yoktu çünkü saat çok erkendi her taraf sesiz ve huzurdu.

Ama o huzur benim içime giremiyordu çünkü içimde her tarafımı kaplamış büyük bir huzursuzluk vardı.."