Merhaba sevgili okuyucularım uzun bir aradan sonra tekrar beraberiz..

Buyrun geçelim yeni bölümümüze.☺️

______________________________

Benim acilen birşeyler yapmam lazımdı, eğer yapamasam çok kötü şeyler olacak, biz ve alacaklarının arasında.

Aklıma arkadaşlarım geldi! Onları arayıp yardım istiyeceğim bu yapacağım yüzsüzlük olacak bunu biliyorum çünkü onlar bu duruma düştüğümden beri benimle görüşmüyor, bir kez dahi olsa beni arayıp sormuyorlardı. Ama ben buna çok mecburum.

"Vay be hayat beni düşürdüğün şu duruma bak bu saatten sonra ölsem dahi görmek istemediğim arkadaşlarıma muhtaç ettin beni, elbette buda bir imtihandır sabretmekten başka bir çarem yok..

Bakalım "Mevlam ne eyler, ne eylerse güzel eyler..

Saatime baktım ve saat dokuza geliyordu dostum olan kardeşten öte bildiğim Yasin'i aradım ve oda bir bahane üretip görüşemiyeceğini söyledi. Durumumu hiç sormadı bile kardeşten öte bildiğim Yasin'i ben bunu hak ediyormuydum? Sen benim yerimde olsaydın ben senden daha çok senin durumuna üzülürdüm. Sana yardım etmek için elimden gelenin fazlasını yapardım. Sen benim çocukluk arkadaşımdın nasılda kolay silmişsin beni.. ve diğer arkadaşlarımı aradım onlarda ayrı ayrı bahanelerle görüşemeyeceklerini söylediler.

Düşündüm de bunlar beni çoktan silmişler haberim yokmuş bir kes daha umudum boşa gitti şimdi ne yapacaktım yardım istiyecek kimsede yok. Yardım etmeyeceklerini bile bile tanıdığım herkesin kapısını defalarca çaldım her seferinde elim boş döndüm Allah'ım kimseyi çaresiz bırakmasın. Tabi çaresiz kalmasam elim boş döndüğüm kapıya bir daha döner miydim ?

"Ve anladım ki çaresizlik insana her şey yaptırıyormuş..."