Byłem wczora w miejscu, gdzie mrą z głodu -

Trumienne izb oglądałem wnętrze;

Noga powinęła mi się u schodu,

Na nieobrachowanym piętrze!

*

Musiał to być cud - cud to był,

Że chwyciłem się belki spróchniałej...

(A gwóźdź w niej tkwił,

Jak w ramionach krzyża!...) - uszedłem cały!

*

Lecz uniosłem - pół serca - nie więcej:

Wesołości?... - zaledwo ślad!

Pominąłem tłum, jak targ bydlęcy;

Obmierzł mi świat...

*

Muszę dziś pójść do Pani Baronowej,

Która przyjmuje bardzo pięknie,

Siedząc na kanapce atłasowej - -

Cóż? Powiem jej...

*

... Zwierciadło pęknie,

Kandelabry się skrzywią na realizm,

I wymalowane papugi

Na plafonie-jak długi -

Z dzioba w dziób zawołają: „Socjalizm!"

*

Dlatego: usiądę z kapeluszem

W ręku - - a potem go postawię

I wrócę milczącym faryzeuszem

- Po zabawie.

- Cyprian Norwid - ,,Nerwy"