Może dzielić nas wiele: wiek, pochodzenie, światopogląd... ale chyba co do jednego jesteśmy zgodni - nie lubimy Jana Kochanowskiego. Postanowiłam więc powstać z martwych, odsunęłam ciężką płytę nagrobkową i zajrzałam do tego nieaktualizowanego od wieków shitpostingu.

Jeżeli tkwi w was chociaż troszkę szacunku do Kochanowskiego, bo treny, bo zmarła córeczka (XDDD), to przeczytajcie sobie fraszkę z ksiąg trzecich O koźle:

Miłośnicy mądrości tak nam powiedają,

Że niemowne zwierzęta rozumu nie mają,

Lecz kozieł taką sztukę niedawno wyprawił,

Że na wszystek świat znacznie rozum swój objawił.

Zjadł piskorza żywego; piskorz niecierpliwy

Strawienia nie czekając przepadł przezeń żywy.

Kozieł go w rzyć drugi raz; on drugi raz z rzyci,

By z Labiryntu Tezeus po świadomej nici.

Koźle, prędko wżdy trawisz; znowu z nim do saku,

Piskorz też dawnej ścieżki nie uchybił znaku.

Myśli kozieł, co czynić? 

Broda doktorowska,

Przypatrzże się, jeśli też i rada żakowska?

Piskorza połknął, a rzyć przycisnął do ściany

I tak gońca poimał trzykroć przejechany. 

Dla tych, którym nie chce się bawić w analizę renesansowej polszczyzny - to jest literalnie fraszka w ZaBaWnY sposób wychwalająca kozła, który przyłożył dupę do ściany, żeby wpierdalany przez niego piskorz nie uciekał tą drogą.