Nasa kalagitnaan na kami ng performance namin, doing good naman at wala pang nagkakamali.

Tapos nun bigla akong naguluhan. Supposed to be ang susunod na kanta is i cant feel my face pero ang kinanta ko is timber.

So ganito.

SILA: (to the tune of i cant feel) WE CANT FEEL OUR FUTURE WITHOUT MATH..

AKO: (to the tune of timber) WE'RE GOING UP!!

nakakahiya. Pero still i continued.

Laptrip talaga aq non.

Medyo nawawala yung voice quality namin buti all in all we are contented with our performance, knowing that we exerted efforts with willingness and happiness. Nag enjoy kami.

Pagkatapos na pagkatapos ng math jingle, dumiretso agad ako sa pila ng singing mathematician.

Nagparegister ako doon. Kasama ko yung besprend ko, ang tawag ko sa kanya kambal.

So ayun, magkasunod pala kami sa listahan.

Since matagal pa bago kami tawagin, umalis muna kami doon at saka bumalik ng room para magpractice kumanta.

Tas ayun bumalik na kami doon.

Tinanong ko si kambal kung kailangan ng minus one, sabi niya di niya alam pero may dala siyang minus one.

Naalala ko noon, pwede namang mag acapella so tinanong ko si kambal kung pwede nga mag acapella pero sabi niya di niya alam.

So ayun, naghanap muna ako ng cellphone na may mobile data para makasearch ng bring me to life karaoke.

Pero wala. So pinanindigan ko na lang na mag aacapella ako.

Tinawag na pangalan nung kambal ko. Okay naman performance niya kaso may parts na flat pero maganda pa rin since maganda yung song choice and magaling talaga siya.

Next. Ako na.

Tinawag na pangalan ko.

Pumunta na ako doon sa loob. Andaming taong nanonood.

Sabi nung:

Teacher1: wala kang minus one?

Ako: wala po eh.

Teacher2: diba neng ganun naman pag nag audition... kailangan ng minus one.

Ako: speechless

Teacher1: oh ano ba kakantahin mo

Ako: b-bring me to life po

Teacher1: oh sino dyan may karaoke bring me to life?

(Walang sumasagot)

Teacher1: nako neng maghanap ka muna ng minus one mo mamaya ka na. bawal acapella. Next!

Lumabas na ko don.

Putangina.

To be continued..