De Koning verveelde zich helemaal kapot, nu er niets te eten was. Geen urenlang tafelen en dineren, toetjes en fruit naar binnen proppen. Zijn maag rommelde als een uitgehongerde leeuw. Met zijn ellebogen op tafel en zijn handen onder zijn kin keek hij sloom over de lange tafel heen. Niks. Niks stond er op.

"Eerste kok. Is er dan echt niets te eten?"
"Nee niets."
"Ook geen plak kaas?"
"Nee."
"Een appel?"
"Ook niet."
"Een hap honing?"
"Nee Sire, er is niks, noppes, nada."

De Koning zuchtte. "En waar blijven die bewakers? Hebben ze mijn eten al teruggevonden?"
Hij staarde voor de zoveelste keer naar de deur, maar er kwam niemand. "Misschien hebben die vreetzakken alles al opgegeten... dan zie ik mijn eten nooit meer terug."
Plots werd er op de deur geklopt. "Ga eens kijken wie dat is HaaJee."
Gespannen keken de Koning en de koks naar de deur. Het was een van de bewakers, die bezweet en met een rood hoofd binnen kwam.

"Sire." hijgde de bewaker, "we hebben de dieven opgespoort."
"Ja dat klopt, dat is geen nieuws, maar de vraag is: hebben jullie mijn eten teruggevonden?" zei de Koning geirriteerd.
"Het spijt me Sire, maar u begrijpt het niet. Over het gehele eiland komen er klachten over plunderingen. Overal word er eten gestolen, de eilandbewoners hebben indringers gezien, en aan de noordkust van het eiland liggen twee schepen aangemeerd."
Koning Likkebaard krabte zich eens aan zijn baard. "Indringers? Maar hoe kan dat? Waarom? Hebben jullie ze gezien? Neem ze gevangen en breng ze hier, nu direct!"
De bewaker keek angstig. "We hebben ze gezien. Ze houden zich op in het oerwoud aan de voet van de vulkaan, ze zaten rondom een groot kampvuur te eten. Het zijn er minstens 30 en ze zien er woest en gevaarlijk uit. We hebben de mankracht niet om zulke barbaren gevangen te nemen."
"Ga gelijk onze vrienden uit de kerker halen. Ik heb een vergissing gemaakt. Misschien kunnen zij me vertellen wat er hier allemaal aan de hand is."
HaaJee liep meteen weg.
"Ze kunnen het niet gedaan hebben. We moeten van die woestelingen af, ze vernielen het hele eiland." zei de Koning

◇◇◇

Met een luide klik ging de ijzeren deur van de kerker open. Verschrikt keek de Kapitein op. Werden ze nu onthoofd? Gevoerd aan de leeuwen? Op zijn kop aan de palmbomen opgehangen?
"Jullie mogen eruit. De echte dieven zijn gevonden." zei HaaJee.
Direct stonden de Kapitein, Bennie, Boris en Zanik op.
"De Koning wil jullie spreken."
Zonder een woord te zeggen liepen ze achter HaaJee aan en liepen de grote troonzaal in.

"Kapitein Prikkebeen. Ik moet mijn excuses aanbieden. Ik heb julie ten onrechte opgesloten. Neem mij altsublieft niet kwalijk, ik ben de laatste tijd mezelf niet meer.... De bewakers zijn er inmiddels achter dat we indringers hebben op het eiland, en ze plunderen het hele eiland leeg."
Kapitein Prikkebeen stapte naar voren. "Als u mij toestaat Koninklijke hoogheid. Toen wij deze ochtend de Fuego beklommen hebben wij ze ook gezien. We waren erg verrast om ze hier weer tegen te komen, gelukkig hebben ze ons niet gezien."
"Hoezo? Kennen jullie die woestelingen dan?" vroeg de Koning.
"Nee niet echt. Maar wij waren toevallig een paar weken geleden op Taratonga. Ze hadden ons bijna afgeslacht met hun pijlen en speren. Daarna zijn we 's nachts aan land gegaan. Stiekem, om voedselvoorraden in te slaan."
"Taratonga zegt u? Wij zijn al eeuwen in oorlog met de Taratonga's. Ze hebben ons in het verre verleden vele en vele malen aangevallen, maar sinds de uitbarsting van de vulkaan 300 jaar geleden hebben we ze niet meer gezien." zei de Koning.
"Waarschijnlijk omdat ze Kiriwiri niet meer konden vinden,door al die mistbanken." zei Pedro.
"Dat is ook mijn theorie." zei de Kapitein, "een vriendelijke bewoner van Taratonga genaamd Kabonka heeft ons de coordinaten gegeven naar Kiriwiri. Hij zei dat het zeer geheim was, dat verder niemand ze wist. Daarna hebben de Taratonga's Kabonka gevangen genomen. Hij moet ze de weg naar dit eiland onder dwang hebben vertelt. Want we hebben hem gezien! Ze hebben hem ook meegenomen..."
"Ja en waarschijnlijk hebben ze Nollie ook te pakken, ze is niet meer terug gekeerd van de trektocht." zei Zanik verdrietig.

De Koning zette zijn kroon recht. En trok zijn mantel strakker om. "Dit is het toppunt. Woeste indringers op mijn eiland die de hele boel leeg plunderen, mijn eten!! En bovendien mijn gasten bedreigen en ontvoeren. Dit zal ze duur komen te staan."
"Maar wat bent u van plan Koninklijke hoogheid." vroeg HaaJee.
"Maak het Koninklijke leger gereed en roep alle eiland bewoners op om zich met hand en tand te bewapenen. Dit wordt OORLOG!"