Kapitein Prikkebeen en zijn maten waren gelijk na het ontbijt het dorp ingetrokken. Op zoek naar een nieuwe scheepskok.
"Drommels nog an toe zeg. Dat hebben wij weer. Koning Eetfestijn heeft al onderhand het halve eiland in zijn Paleiskeuken werken, en nu heeft hij Boris nog eens zo gek weten te krijgen dat hij blijft." mopperde de Kapitein.
"Ik mag toch hopen dat we hier een nieuwe scheepskok vinden, want ik ga echt niet koken hoor, als je dat maar weet!" riep Pedro.
"We zouden het niet eens willen." lachtte Nollie. "Die bocht die jij maakt dat doe ik zelfs de Taratonga's niet aan!"
"Ja ja zo kan ie wel weer!" zei Pedro. "Zo erg zijn mijn visschotels toch niet?"
"Jij gaat sowieso niet koken, we hebben je nodig in het kraaiennest." mokte de Kapitein.

Het was rustig in het dorp. De Kiriwiri's stonden meestal vroeg op en deden in de middag een kleine siesta. Er liep haast niemand op straat.
"We zouden even langs de Winkel van Dirk kunnen gaan?" opperde Kobus.
"Denk je dat hij open is?" vroeg Bennie.
"Kijken kan geen kwaad."

"Ik weet niet wat jullie ervan vinden maar ik heb al een hele week last van mijn maag van al dat eten hier." zei Zanik.
De kapitein keek hem aan. "Ja ik eigelijk ook. We zijn gewoon dat soort eten van hier niet gewend, alhoewel, het is wel lekker."
"Weet je waar ik zin in heb?" zei Bennie terwijl hij zijn tong over zijn lippen haalde. "Zo'n lekkere kom haaievinnensoep, met een broodje versgebakken zeemeeuwen eieren..."
"Jaaaaa," vulde Kobus hem aan, "met zeewiersalade.... mjummie."

Het leek een eeuwigheid geleden dat ze met hun schip de woeste zee hadden bevaren en gewoon zeevoedsel hadden gegeten. Ieder van hen moest toegeven dat ze het eigelijk vreselijk gemist hadden.

"Hier was het toch?" Pedro wees naar een klein straatje. "Daar is die winkel van Dirk."
Ze liepen er met zijn zessen heen. Wonder boven wonder was de winkel open en het zestal stapte naar binnen.
Dirk was bezig diepgevroren garnalen in de vriezer te leggen. Hij keek op toen hij hoorde dat er klanten binnen kwamen. Hij was aangenaam verrast dat het zijn vrienden waren met wie hij de vulkaan had beklommen.
"Kapitein!! Zanik!! Jongens wat tof dat ik jullie nou weer eens zie! Ik heb het gehoord van jullie heldhaftige optreden tegen die Taratonga's. Zanik had ze flink te pakken genomen."
"Ach..." Zanik keek naar de grond. "Het was niets..."
"Nou ik ben anders maar wat blij dat dat tuig is opgehoepeld, ze hadden mijn halve winkel leeggehaald en op hun schip neergezet. Boris en Pedro kwamen alles terugbrengen met de hulp van de dorpelingen hier. Dus als ik jullie toch niet had!"
Dirk was in een goed humeur, hij had een grote grijns op zijn gezicht.
"Komen jullie wat kopen? Jullie kunnen meenemen wat jullie willen hoor, het is op het huis!"

"Nee nee, daar kwamen we niet voor. We hebben eigelijk een klein probleem..." zei Nollie.
"Nou zeg maar Groot probleem!" riep de Kapitein.
"Oh?" Nu vertrok het gezicht van Dirk toch een beetje.
"Boris, onze scheepskok, heeft besloten om niet meer met ons mee terug te gaan... Koning likkebaard heeft hem weten te strikken voor zijn Paleiskeuken." sprak de Kapitein.
Dirk keek verbaasd. "En hij had al twee elftallen in de keuken staan? Was dat niet genoeg?"
"Blijkbaar dus niet." zei de Kapitein.
"En dus zijn we nu genoodzaakt om een andere kok te zoeken. Geen van ons kan koken. Nou ja, niks lekkers in elk geval." zei Nollie.
Pedro keek haar boos aan. Zijn visschotels waren best lekker, maar ja, hij had al een taak op het schip dat hem bezig hield en dat was op de uitkijk staan in het kraaiennest. Dus koken was geen optie.
Dirk wreef even over zijn kin en dacht na.... "Hmmmm, ik zou zo snel even niemand weten."

"Heb jij geen zin om met ons mee te gaan? Kan je een beetje koken?" vroeg Zanik aan Dirk.
"Wie ik?" lachtte Dirk. "Ik en pannen zijn geen goede combi. Mijn vrouw kookt altijd, als ik ga koken heb je een oorlog in je keuken haha, dat wil je niet meemaken. En trouwens... ik heb een vrouw en 6 kinderen. Ik kan toch niet weg?"
"Oh." zei de Kapitein. "Da's nou reuze jammer, je bent een toffe vent. Weet je echt niemand?"
"Ik geef je eerlijk gezegd weinig kans... de Kiriwiri's zijn hardwerkende eilandbewoners en ik denk niet dat er iemand bij zit die én kan koken en weg kan. Maar weet je wat, ik zal wel een papier hier in de winkel ophangen. Dat er een scheepskok wordt gezocht. Misschien heb je geluk en meld iemand zich aan."

Ze bedankten Dirk voor zijn hulp en trokken verder het dorp in. Ze vroegen iedereen die ze tegenkwamen maar hadden geen succes. Verslagen gingen ze terug naar het Paleis.
"Wat een ellende nou toch. We gaan morgen vertrekken en we hebben geen scheepskok. Wat moeten we nou doen?" vroeg Bennie.
"Dan moet jij maar koken Ben." blafte de Kapitein.
"Wat? Nee nee nee, ik denk er niet aan. Ik moet vis vangen en zeemeeuweneieren op zien te scharrelen ik heb daar helemaal geen tijd voor!"

"Nou dan gaat Nollie koken!" commandeerde de Kapitein.
Nollie keek hem verontwaardigd aan. "Nou als jij elke dag bocht op je bord wil, mij best. Maar ik zeg het je vast: ik kan niet koken!"

"Kobus dan?" zei de Kapitein.
"Ik ben al druk genoeg in de stuurhut! Moeten we soms tegen de rotsen opvaren terwijl ik gezellig eieren sta te bakken?!?"

"Misschien kan jij koken?" vroeg Zanik voorzichtig aan de Kapitein.
Nu werd de Kapitein helemaal rood. "Ben je nou helemaal van de pot gerukt!!!" schreeuwde hij. "Ik ben jou leidinggevende, weet je nog wel. Je denkt toch zeker niet dat ik ga staan koken?!?!"

Dat werd bijna ruzie. Mokkend en mopperend liepen ze terug naar het Paleis. Morgen gingen ze vertrekken en ze hoopten maar dat Dirk nog iemand zou kunnen vinden, maar ze hadden er een hard hoofd in...