Het woeste gebrul en gestamp kwam in een razend tempo dichterbij. Angstig keek de bemanning van De Woeste Zeerover elkaar aan.
"Wegwezen!!!" riep Kapitein Prikkebeen, "tegen zoveel woestelingen kunnen we niets beginnen! Snel, terug naar het schip!!!"
Zonder verder na te denken vlogen ze op van hun banken en renden de hut uit. Kapitein Prikkebeen hield de geheime kist stevig onder zijn arm geklemd, zijn zwaard tussen zijn tanden. In de verte zagen ze de woestelingen al aankomen, met hun pijlen en speren en brandende fakkels. Ze moesten rennen, rennen voor hun leven.
"Waar is kabonka?!?!" schreeuwde Pedro, terwijl hij wild de takken en bladeren voor zijn neus weg sloeg.

Kabonka had geaarzeld, waar moest hij heen vluchten? Naar het schip van zijn nieuwe vrienden? De bossen in? Het was te laat.
Kabonka werd ruw vastgepakt bij zijn armen. "Zo, hier ben je, landverrader! Zeg op!!! Waar is de kist!!!" De woeste en hijgende Taratonga's verzamelden zich rondom Kabonka. Enkele anderen stormden de hut in.
"K-k-kist? Welke kist?" stamelde Kabonka.
"Hou je nou maar niet van de domme, jij weet heel goed waar wij het over hebben! De kist met de coördinaten van Kiriwiri. Vertel! Waar heb je hem verstopt?" schreeuwde de woeste krijger.
"Hij is gestolen. Ik kon er niets aan doen. Zeerovers hebben de hut overvallen en de kist meegenomen." loog Kabonka vlug.
"Je liegt!!!" En de krijger greep hem nog harder beet bij zijn arm.

Enkele Taratonga's kwamen de hut weer uit. "Niets te vinden Kolonel, de hele hut is leeg. Een geheime ruimte onder de grond schijnt ook te zijn leeggeroofd. Geen kist te bekennen."
"Jij gaat met ons mee! En jij gaat ons precies vertellen waar Kiriwiri ligt."
Kabonka's handen werden achterop zijn rug vastgebonden met een touw en kreeg een ruwe duw. "Lopen jij." snauwde de woeste Taratonga krijger. Kabonka deed wat hem gezegd werd en zo werd hij afgevoerd naar het hoofdkwartier.

"Ze hebben hem vast te pakken genomen, ik weet het zeker!" zei Nollie angstig. "Ik hoor ze niet meer, ze komen niet achter ons aan dus ze hebben waarschijnlijk Kabonka gevangen genomen."
Pedro keek achterom, "inderdaad, ze zijn weg."
"Moeten we niet terug gaan om hem te bevrijden?" vroeg Zanik zich af.
Ze naderden het schip en gingen als de wiedeweerga een voor een aan boord en maakten de touwen los. Snel dreven ze weg van het eiland, waar ze veilig waren.

"Het is triest...." zei Kapitein Prikkebeen, "we zijn met te weinig om Kabonka te kunnen bevrijden. Maar ik laat het er niet bij zitten. We zullen dat schorriemorrie eens een lesje leren en Kabonka bevrijden!"
"Ja maar hoe dan?" zei Bennie, "als we alleen al in de buurt komen schieten ze een pijl door onze koppen."
"Dan zullen we de bewoners van Kiriwiri om hulp moeten vragen. We kunnen Kabonka ook niet zo achterlaten, overgeleverd aan die woeste debielen."

En zo kwam het. Kobus zat nog altijd in zijn stuurhut en keek naar de kist. De coördinaten in het geheime document hadden hem op de koers naar Kiriwiri gebracht. Hij tilde de kist op en verborg hem weer, in een geheim luik in de vloer en legde er een tapijt overheen. Niemand wist van deze plek, alleen hij en de Kapitein.
Het zou nu niet lang meer duren voor de aan zouden meren op Kiriwiri. Het laatste gedeelte was het moeilijkst, omdat het zicht beperkt werd door zware laag hangende mistbanken. Maar ze zouden er komen. Dat moest...