Eindelijk was het zo ver. Het paleispersoneel had echt zijn best gedaan.
De hele paleistuin was omlijnt door een grote slinger kleurige lampionnen. En er stond een levens grote partytent, met ontelbaar veel tafeltjes en stoeltjes. Onder het dak van de partytent hadden de bewakers balonnen opgeblazen met helium zodat het hele dak gevuld was met een kleurrijke balonnenzee. Koningin Veronique had haar allermooiste jurk aangetrokken en liep deftig door de paleistuin, haar jurk achter zich aan slepend. Ja, en ook Koning Likkebaard zag er poepsjiek uit. Hij had voor de gelegenheid zijn antieke bordeauxrode mantel met nep-hermelijnen kraag om gedaan. Ja dat was een hele oude. Die was nog van zijn overgroot vader geweest, Koning Peuleschil. Ook zijn kroon had hij op. "Laat de gasten nu maar komen!" riep hij tevreden.

Daar kwamen Kapitein Prikkebeen, Bennie, Pedro, Nollie, Kobus en Zanik de tuin binnen. Wibo fladderde vrolijk rond.
"Zooooooo, dat ziet er allemaal gezellig uit! En wat is dat daar? Ruikt lekker." riep de Kapitein.
"Ja, dat is het lopend koud buffet. De koks hebben zich weer eens flink uitgesloofd zo te zien." zei Bennie.

"Jullie kunnen allemaal een bord pakken en nemen wat jullie willen hoor!" zei Koning Likkebaard. Ha, zelf was hij natuurlijk de eerste met een bordje in zijn handen. "De klapper van de avond moet nog komen, ik ga jullie niet vertellen wat het is. Het is een verassing!"
"Spannend, ik ben benieuwd." zei Zanik terwijl hij met het bord in zijn hand zijn ogen over het koud buffet heen liet gaan. Er was zoveel om te nemen. Mokkagebakjes, moorkoppen, tompouchen. Of zou hij toch een puddingbroodje nemen?
"Zanik, heb je deze gezien? Neem een appelkruimelvlaai met slagroom!" Nollie legde een flinke punt op haar bordje.
"Hebben ze ook koffie?" vroeg Pedro.
"Ja daar, ze hebben kardemomkoffie, mokka koffie en ook geurige thee met pepermunt. Zal ik je even een kop inschenken?" vroeg Nollie.

Toen iedereen zijn bordje gevuld had, gingen ze lekker onder de partytent zitten. Een heerlijk zacht briesje waaide door hun haren.
"Wat is het leven toch fijn." zei Bennie.
Kijk, daar kwamen de Fuego's. Ze hadden hun trom meegenomen en voor de gelegenheid een feestelijke outfit aangetrokken, met strooien rokjes en de mannen een leren vel. En op hun hoofden en prachtige hoofd tooi met een paradijsvogel veer. Je weet wel, zo'n prachtige lange groene licht gekrulde veer. Die waren best zeldzaam, je vind ze eigenlijk nooit in het oerwoud maar voor deze gelegenheid hadden ze hun beste kleren uit hun kast getrokken. Pardon, uit hun hut.
"Welkom welkom vrienden! Echt leuk dat jullie zijn gekomen!" riep Koning Likkebaard uit. "Hé Simba goed je weer te zien joh."
"Mag ik u even voorstellen, dit is mijn vrouw, Bina." verlegen schudde ze de koning de hand.
"Aangenaam kennis te maken. Fijn dat je bent gekomen." De koning richtte zich tot de Fuego's. "Neem allemaal een bord en schep op wat jullie willen!"

De koning van de Fuego's liep naar Simba. "Heb je ze meegenomen?"
"Jazeker koning, ik heb alles in een zak gedaan en zolang in de salon neergezet. Zanik zal er vast reuze blij mee zijn."
"Ja en anders zijn vrienden wel. Hij is dan wel onze held, maar wel een held met de ergste zweet tenen ooit op aarde gevonden. Het is maar goed dat we nog een hele berg Lawibussen hadden. We moeten nu alleen wel wat nieuws verzinnen voor onze opslag schuur."
"Maak u geen zorgen Koning, we hebben die hele opslag schuur alweer opnieuw opgebouwd. Zeg ik zal Zanik vast zo'n Lawibus geven, dan kunnen we straks tenminste rustig eten. Haha." lachte Simba.
"Goed idee. Kom je zo dan gelijk aan tafel? Heb je gezien wat ze allemaal hebben? Ik ga voor de bosbessen pudding."

Het was een gezellige boel daar in die paleis tuin. Iedereen zat lekker te smikkelen van al het lekkers en de lakeien gingen rond met kannen vruchten sap.
"Zo, staat je goed joh die nieuwe kroon." zei kapitein Prikkebeen amicaal.
"Die andere stond toch beter, vind je niet?" zei de Koning van de Fuego's onzeker.
"Nee man, deze staat echt veel beter. Is dat nou een opaal?"
"Nee het is een zeldzame smaragd." sprak de Koning.
"Staat goed bij je luipaardvel."
Nu kreeg de koning toch een lach op zijn gezicht en voelde zich toch wel een beetje trots.

De Fuego's waren de tuin in gelopen en begonnen onder leiding van de trom en gek dansje op te voeren. Het zag er echt heel apart uit. De feestgangers vermaken zich kostelijk.
Het begon al te schemeren een de lakeien staken en voor een de kleurige lampionnen aan. Wat een prachtig gezicht.
Het koud buffet was niet de enige lekkernij van die avond.
De bedienden gingen rond met schaaltjes vol gemengde gebrande noten. Schaaltjes met kaas en worst met zo'n leuk prikkertje er op en een zilveruitje. Ja op Kiriwiri hadden ze alles. Gevulde eieren met een dikke klodder saus, knapperige kipvingers.
Daarna kwamen ze met allerlei zoetigheiden zoals toffees en pepermuntjes.

Koning Likkebaard beval de lakeien het grote houtvuur aan te steken in het midden van de paleistuin. De Fuego's grepen hun kans en begonnen hun dansje nu rond het kampvuur uit te voeren. Alle gasten verzamelden zich rondom de grappige dansers en klapten in hun handen. Plotseling blies een van de lakeien op een grote hoorn.
De Fuego's stopten met dansen en iedereen keek naar waar het geluid vandaan kwam. Koning Likebaard was op een groot podium geklommen en hield een toespraak.
"Dames en heren. Fijn dat jullie allemaal zijn gekomen. En Fuego's, jullie ook bedankt voor jullie geweldige optreden. Ik hoop dat jullie genieten van al de lekkernijen en zaligheden die Kiriwiri te bieden heeft, ik heb dan ook de beste koks van het eiland in de Paleiskeuken werken."
Iedereen klapte in zijn handen.
Koning Likkebaard gebaarde iedereen weer stil te worden. "Ja dames en heren, want dit was niet het enige wat ze voor dit feest bereid hebben. Lakeien, laat maar komen!!!" Hij gebaarde naar de lakeien en iedereen keek die kant op.

Vijf lakeien kwamen aan en droegen een levensgrote taart. De grootste die ze ooit gezien hadden. Van wel 7 etages hoog. Elke laag in een andere smaak en bont versiert met marsepeinen vlinders en chocolade brokken. Zilveren parels en kleurige kaarsjes in alle kleuren van de regenboog. En bovenop waren sterretjes aangetoken die hun sterretjes vrolijk de nacht in fonkelden. De 'Ooooooooh's en 'Aaaaaaaah's waren niet van de lucht. Prachtig was ie.
De lakeien zette de taart voorzichtig op een grote ronde tafel waarover een prachtig wit satijnen tafelkleed lag. En dat was nog niet alles. Want achter de taart aan kwamen er nog meer lakeien.
Ieder van hen had een meloen in zijn handen. En niet zomaar een meloen. Een super grote gehalveerde watermeloen, gevuld met een tropische fruitsalade.
"Wat mooi he?" zei Nollie tegen Bennie.
"Nee, eerder lekker!" likkebaarde Bennie.
"Kunnen we al aanvallen?" vroeg Zanik?
"Hou je effe in ja?" stootte Nollie hem aan.
Het waren wel 10 meloenen en ze werden rondom de taart neergezet. Daarna kwam het koksmaatje, met een zilverkleurig dienblad met daarop wel 20 schaaltjes granaatappelpitjes die als glinsterende edelstenen in hun bakjes lagen te glimmen.
Hij kwam statig en deftig de tuin oplopen. Met zijn hand boven zijn schouder geheven met daarop dat prachtige dienblad.
"Lekkerrrrrrr!" riep een van de gasten.
Het kosmaatje keek even om, verstapte zich, viel over zijn eigen benen heen en het dienblad vloog de lucht in.....Duizenden granaatappelpitjes vlogen de sterren tegemoet.
"Aaaaaaauuuuuuw!!!!" Het kosmaatje greep zijn been vast, hij schreeuwde het uit van de pijn.
"Oei, hij heeft toch niet zijn been gebroken?" riep Nollie verschrikt.

"Oooooooh Neeeeee!!!!" Riep de Koning. "Wat erg!!! Wat een RAMP!"
"Ja, hij heeft denk ik wat gebroken." zei HaaJee.
"Nee dat niet!!! MIJN GRANAATAPPELPITJES!!!"