Wszystkie badania wykonane. Nie ma cienia wątpliwości. Jestem bratem bliźniakiem Julii. Mówiłem im, a oni mi nie wierzyli, choć gdyby ktoś tak przyszedł do mnie, też bym nie uwierzył.

Przeszedłem z kobietą do pomieszczenia obok. My już wszystkie wiedzieliśmy, a oni jeszcze nie dostali potwierdzenia od Snow.

- Mówi prawdę? - Zapytała Iris.

- Tak. Jest jej bratem i ma takie moce o jakich mówił - powiedziała Caitlin.

Spojrzałem na ojca. On chyba najbardziej czekał na potwierdzenie tych nowości. Niestety nic nie poradzę na to, że nie mieli o mnie pomarańczowego pojęcia.

- Mogę ją zobaczyć? - Zapytałem.

- Zaprowadźcie go i pilnujcie. Ja muszę lecieć do pracy z Joe - powiedział Allen.

Porwał pana Westa i już ich nie było. Zapewne są już na komisariacie.

- Chodź do niej - powiedział Cisco.

Szliśmy korytarzami aż dotarliśmy do akceleratora. Poważnie zrobili tu więzienie? Zresztą to chyba najlepsze miejsce na to. Cel dużo. Nikt nic nie podejrzewa. Dobry pomysł.

- Nie wiem, co ci doradzić, by z nią jakoś porozmawiać, bo się nie da, ale może coś sam wymyślisz - oznajmił Ramon. - Będę tuż obok.

Facet otworzył drzwi i ją zobaczyłem. Wyglądała inaczej. Kiwała się do przodu i do tyłu. Oczy opuchnięte od płaczu. Włosy w nieładzie. Była cała spięta i zestresowana. Po prostu nie moja siostra. Obserwowałem ją i to zdecydowanie nie ona. Ona tak naprawdę jest silna i ciężko ją czasami wyprowadzić z równowagi. Może wszystko. Wszystkim pomaga. Poświęca swoje życie prywatne.

Potem otworzył drzwi od celi. Wszedłem do środka i od razu usłyszałem:

- Jej tu nie powinno być.

Kucnąłem. Powoli wyciągnąłem dłoń w jej stronę, by dotknąć jej ramienia. Ona nagle się odsunęła. Spojrzała na mnie.

- Jej tu nie powinno być.

- Wiem. Rozumiem cię.

- Nie - powiedziała. - Ty nie wiesz, jak to jest.

- Nie wiem, ale rozumiem cię. Nie często widzi się zmarłą matkę. Ja jej nawet nie poznałem. Ty tak. Masz szczęście. Powinnaś się cieszyć - mówiłem spokojnie.

W końcu udało mi się dotknąć jej ramienia.

- Pomogę ci. Nie znasz mnie, ale jestem twoim bratem bliźniakiem o którym nie wiedziałaś, bo rozdzielono nas od razu po porodzie. Mam na imię Remy - powiedziałem na tyle spokojnie na ile umiałem.

- Ale ja nie mam brata. Przynajmniej mama nic mi nie mówiła - oznajmiła Julia.

- Ona... oddała mnie po urodzeniu rodzinie zastępczej, ale uciekłem od nich, gdy wszystkiego się dowiedziałem - powiedziałem smutno.

- Remy... Ja nie chcę taka być. Chcę być normalna - powiedziała Julia cichutko, tak abym, tylko ja to usłyszał.

- Może daj się zbadać Caitlin. Dasz radę? - Zapytałem wyciągając do niej rękę.

Niepewną i drżącą ujęła moją.

- A teraz powoli wstaniemy, dobrze? - Zapytałem.

Pomogłem jej wstać.

- Obiecaj, że nikt mnie nie dotknie poza tobą i Caitlin - powiedziała moja siostra.

- Obiecuję - powiedziałem i wyszliśmy z celi.

Spojrzałem przelotnie na Cisco, który stał zdziwiony, tym że dałem radę ją wyciągnąć i porozmawiać z nią. Jednak coś w tej więzi bliźniaczej jest.