Evet yeni bölüm beklediğinizi biliyorum. Ama şu an herkes gibi bende yastayım. Eminim bunu anlayışla karşılıyorsunuzdur. Lütfen sonuna kadar okuyun. Alıntı değildir. Tamamen benim
Ey küçük!
Sorarım sana
Ölüm ne?
Sadece bir kelime...
Dört harfli bir kaftan...
Belki de bir örtü...
Kim bilir?

Ben bilmem!
Sen bilmezsin!
Biz bilmeyiz!

Ey küçük!
Sessizliği dinle.
Sessizliğin içinde sakladığı o çığlıkları
O yalvarışları dinle.

Ey küçük!
Karanlığa bak.
Orada oluk oluk akan kanı iyi ezberle.
Çünkü sende oradasın!
Senin kanın babanın yanında...
Senin kanın ablanın yanında...
Senin kanın atanın yanında...
Ve senin kanın...
Sokaktan geçen bir yabancının yanında...

Ey küçük!
Duydun mu?
Gördün mü?
Ezberledin mi ?

Keşke evet diyen o ses sen olsaydın.
Keşke gerçekten duysan !
Keşke gerçekten görsen!
Keşke gerçekten ezberlesen !
O zaman bir bombayla ölmemiş olurdun.
O zaman ailene , arkadaşlarına,okuluna
Yurduna dönmüş olurdun!

Bu sefer ben, biz dinliyoruz!
Biz o çığlıkları duyuyor
Biz o karanlığı görüyor ve:
Biz o kanları ezberliyoruz.
Ve artık sen...
Sen ölümü biliyorsun küçük.
Biz yaşama lanet ederken sen...
Ölümü biliyor ve gözlerini bu hayata kapatıyorsun.

Sen korkma ama!
Sen küçüksün...
Ankara da kana bulanan
Barışı isteyen küçük.
Sen artık benim ,onun ve hatta
Bu ülkenin küçüğüsün...

Ne demek istediğim sanırım anlaşıldı. Siz de benim gibi düşünüyorsanız o zaman o artık sizin de küçüğünüz...