Multimedya:Sayhan Koçyiğit

Hello konçiytalarım, #TeamSeginus, evde online mıyız bakalım??? 🎉🤸‍♂️

O zaman verelim coşkuyu 🎤🎬🥳

Savaş'tan
__________________________

-'Gerçekten Neslihan için kimsesiz, masum bir kızın ölümüne göz yumabilecek misin?'

Sayhan çok öfkeliydi. Kontrolünü kaybetmek üzere olduğu, seğiren kaşlarından ve sıktığı yumruğundan anlaşılıyordu.

Şuracıkta yakama yapışsa şaşırmazdım.

Meraklı gözlerle vereceğim cevabı bekliyordu.

Kotumun arka cebindeki sigara paketinden bir dal çıkarttım, Sayhan'ın gömleğinin ön cebinden aldığım çakmakla da ateşledim.

Burada olmayı seviyordum yakın bir zamana kadar. Ama son zamanlarda buradan nefret eder olmuştum her daim dalgalı deniz ruhumu daraltmaktan başka bir boka yaramıyordu.

Sayhan cevap vermeyişime kızmış olacak ki sert, sahte bir öksürük peyda etti.

-'Savaş o kız kim bilmiyorum. Tanımam etmem ama kimse vadesi dolmadan ölmeyi hak etmez.

Neslihan'ı en az senin kadar seviyorum biliyorsun. Yine de zamanımızı donör aramakla değerlendirelim. Ya da bırakalım eceliyle ölsün, başkasının hayatını çalmak bu.'

Neslihan'a o da kıyamazdı.

Neslihan benim yerime ona gitseydi, onun da Enis'in kalbini almak için kurduğu tuzağa çekileceğini biliyordum.

Bir an aklımdan keşke benim yerimde Sayhan olsa da bu kızla uğraşacak olan ben olmasaydım desem de kardeşim böyle ağır bir yükü kaldıramazdı. Bu iş bittiğinde psikolojik olarak darmaduman olurdu.

Sayhan sanatçı ruhluydu, duygusaldı. Her ne kadar her gece farklı tenlerde gezinecek kadar çapkın olsa da ince düşünceli, hassas bir adamdı.

-'Söylediğini aklın alıyor mu Sayhan? Sen de Neslihan'ın hayatı için her şeyi yapardın.' dedim sigaramdan derin bir nefes çekerek.

Uzun sayılacak bir süre boyunca sessiz kaldı. 'Haklısın yapardım.' dedi en sonunda. Kardeşini kaybetmeyi aklından bile geçiremezdi bu koca oğlan.

-'Şimdilik rahatım ama okul açılınca bu kız yüzünden dönem kaybedebilirim, evde hiç derse bakamam. Neslihan benim için doktor demiş. Kızı mutlu etme sözüm var bir de.'

-'2 sene sonra doktorsun işte pek yalan sayılmaz.' dedi biraz neşelenerek. Bu çocuğun aniden değişen ruh halini seviyordum.

-'Yani, önemli bir konu değil zaten kız da saflığından mı utangaçlığından mı bilmem ama kaç yıldır doktor olduğumu sormadı.'

Sayhan boğuk kahkahasını koyverdi.
-'İyice merak ettim şimdi şu kızı üç gündür yanıma gelip ondan yakınıyorsun. Dediğin gibi salak mı yoksa gizli çetinceviz mi şu hatun?'

Bir an için içimde bir burulma hissettim. Kız saftı belki de salaktı ama benimle en özel anını paylaşmıştı, gerçekliğinden emin olduğum geçmişinden kısaca anlattıkları da zorlu bir hayat geçirdiğinin göstergesiydi. Bir de ben yetmezmişim gibi kardeşim de onun arkasından dalga geçiyordu.
Yakında ölecekti zaten.

Ama neydi bu şimdi acıma mı?

-'Sayhan bir daha ona yaklaşmak için yok broşürdü yok şuydu yok buydu diyip onunla konuşmaya çalışmak yok. Kız daha bana alışamadı, sen karışma ben sorumluluğunu üstlendim zaten senin yapabileceğin bir yardım yok. Enis'e bulaşmadan duracaksın yakında da ölecek zaten. O kız benim görevim. Ona bağlanmanı, öldükten sonra acı çekmeni istemiyorum.'

Kaşlarını çattı, yüzünde yeniden beliren öfke kendini iyiden iyiye belli ediyordu.

-'Savaş ne dediğine dikkat et. İki-üç konuşmayla salak bir kıza üstelik de ölecek bir kıza bağlanmam ben.'
dedi tek solukta.

Normalde bağlanmazdı ama durum biraz farklıydı.

-'Kız Alina'ya benziyor.' derken, ancak yarısı tükenmiş sigaramı yere atıp ayakkabımın burnuyla ezdim.

Tepkisini görmek için Sayhan'ın yüzünün yan görüntüsüne baktım.

Sevdiğinin özlemiyle çöken omuzlarını, gözünden sessizce akan tek damla yaş izledi.

Alina, Sayhan'ın lösemiden kaybettiği her şeyden çok sevdiği kız arkadaşıydı. Hayatını değiştiren kızdı.

Acısı hala taze sayılırdı yaklaşık 1 yıl olmuştu. Sayhan unutamadığını kimseye belli etmemeye çalışıyordu yine de adını duyması kederini, üzüntüsünü gün yüzüne çıkarıyordu.

-'Alina mı?' dedi kendi kendine konuşur gibi, gizleyemediği heyecanıyla.

Şu ana kadar Enis'in, Alina'ya benzediğini fark edememiştim aklıma geldiğinde de ağzımdan çıkmıştı amına koyayım.
Sayhan'ın dikkatini dağıtmak ve onunla görüşmekten vazgeçmesi için kafasını dağıtmaya çalışırken aklıma gelen şeyi birden söyleyip ortalığı boka gömmüştüm.

Hassiktir...

Düzeltmezsem Alina ile ilgili her şeye takıntılı olan Sayhan, Enis'in de peşini bırakmaz; bizim planı da berbat ederdi.

-'Hayır, hayır benzemiyor.

Kızma ama Alina'nın frijit olmasından şüpheleniyordum. Tahta gibi, işvesizdi. Enis ise fazla ateşli. Huysuz ve de baskın olamayınca ağlayan tecrübesiz bir kız.'

-'Çılgın bakire durumları ha?' dedi düzelen duruşu ve neşelendirmeye çalıştığı sesiyle.

Bir kere duymuştu Alina'yı. Gözleri parlıyordu artık bana ne söylerse söylesin peşini bırakmazdı.

Bundan sonra Sayhan'a çok dikkat etmem gerekecekti.

-'Aynen öyle.' hemen sonra devam ettim konuşmama; 'Kardeşim inan ağzımdan öylesine çıktı onunla tanışıp da, öldüğünde sen de kendini sorumlu hissetme diye.'

Cevap vermese de bakışları 'Sıçtın bari sıvazlama Savaş'. diyordu

-'Peki ya sen?

Senin o ölünce vicdanın sızlamayacak mı?'

-'Onun da çaresine bakarız, endişe etme kardeşim.' derken yaslandığım araba kaputundan doğruldum.

İyice canım sıkılmıştı.

-'Sen yine de dikkat et. Vicdan bu, dumandan duvar olur da her fırsatta köşeye sıkıştırır sinsice.

Ben her ne olursa olsun bir daha düşünün derim sen de Neslihan da yanlış yapıyorsunuz.' dedi.

'O kız ölecek Sayhan, başka yolu yok! Çok özlüyorsan eski sevgilini git de ona benzeyen başka birilerini bul.' dedim içimden.

Söylediğimse konuyu kapatmak, uzatmamak adına 'Neyse ben eve gidiyorum.' oldu.

Pusuya çekilmiştik ikimizde şimdilik.

Ne yapıp edip şu eski sevgili zaafı yüzünden çantadaki kekliği kaçırmasına izin vermeyecektim.

Ben Savaş Koçyiğit'tim verdiğim sözü tutardım.

Sayhan'a hızlıca sarılıp arabama bindim ve aklımdaki düşüncelerle, arkama bakmadan süratle ondan uzaklaştım.