Anı 02.12.15
Melek:

Notalar kafamın içinde çılgınca dolaşıyordu. Bu güzel varlık tam karşımdayken notaları kafamda düzenleyip elimdeki gitardan o sesleri çıkartmak imkansızdı.
Sekizinci yanlış çalışımda isyan ettiler. "Yeter artık ama!" diye isyan eden grubun bateristine taptığım kişi karşılık verdi.

"Tamam, sorun değil. Gitme kızın üzerine. Bateriyi çal sen. Hem daha iyisin." Dudaklarım birbirine bana olan bakışları sayesinde kenetlenmişti. Sadece kafamı sallayabildim.

Bagetleri sinirle baterist arkadaşımdan aldım. Birkaç kere notaları kafamdan geçirdim. Sesleri kontrol ettim ve tamam işareti yaptım. Lanet olası gül kurusu dudaklar, harika bir şekilde yukarı kıvrılıp kalbimi teklettiler. Bir gün onları tuvalde sergileyeceğim. Açacağım serginin adı bile bu olacak. "Lanet Olası Gül Kurusu Dudaklar" Harika bence.

Gitarı çalmaya başladığında eski baterist arkadaş harika mükemmellikteki sesi ile ben de çalmaya başladım. Kolay bir tempoydu ama karşımda o büyüleci sesiyle şarkı söylerken odaklanmam çok zordu. Nakarat kısmına geldiğimizde belini kıvırdı ve hızlanarak söylemeye başladı. Ben de hızlandım. Onun sesiyle olan uyumumuz harikaydı.

Şarkının yavaşlama kısmında gözlerindeki ışıltıyı gördüm. Gözlerini kırpıştırdı ve upuzun ipeksi kirpiklerinden bir damla yaş yanaklarına süzüldü. İstemsizce yavaşlamıştım. Ağlaması kalbimin bilmediğim yerlerini bile sızlatmıştı.

Sözlerin bir anlığına durduğu yerde gözlerini saniyeliğine kapattı. Araladığında kirpiklerini söze girdi ve onunla birlikte biz de hareketlerimizi hızlandırdık.

"You will be my girl."

Son cümleyi söyledi. Aslında baterist olup yerimi alan arkadaş son solosunu yapıp şarkıyı bitirdi.

Önümdeki varlık ise bize dönüp sanki hiç ağlamamış gibi gülümsemişti. Coşkuyla "Bitti!" diye bağırdı. Gülmeden edememiştim. Onun mutlu olması beni mutlu ediyordu. Onun üzülmesi beni üzüyordu. Umutsuz bir aşıktım.