(Mark)
Rano ubrałem się szybko i jak strzała wybiegłem z domu, pędząc do domu Jinyounga. Jackson wczoraj wrócił już do siebie, więc mogłem wyjść, nie martwiąc się, że coś może "przypadkowo" upaść, rozbić się, czy coś w tym stylu. Przez te dwa dni, moje naczynia wystarczająco ucierpiały.

Stanąłem pod drzwiami czarnowłosego. Wziąłem głęboki wdech i bez pukania, jak to zazwyczaj u nas wyglądało, wszedłem do środka. Ściągnąłem buty i poszedłem do salonu. Tak, jak myślałem, chłopak tam siedział i oglądał jakiś durny program, zajadając się chrupkami, o ile się nie mylę, serowymi. Usiadłem tuż obok niego na białej, skórzanej kanapie.

- Cześć, klusko. - Mruknął, nie odrywając wzroku od telewizora.
- Mógłbyś się wyrażać grzeczniej. - Jęknąłem, szturchając go w ramię.

- Oj, dobrze, dobrze. - Zaśmiał się i w końcu odwrócił głowę w moją stronę. - Co cię sprowadza w moje skromne progi? Może chrupka?

- Dzięki. - Uśmiechnąłem się i wpakowałem jedną sztukę do buzi. Nie myliłem się, serowe. - Chcę pogadać.

- O czym? - Otworzył szerzej oczy, unosząc brwi.

- Nie wiem. - Wzruszyłem ramionami. - To właśnie ty musisz mi powiedzieć, o czym. Co się takiego stało, że wypisujesz do mnie takie rzeczy?

- Ach, o tym. - Cmoknął ustami i odstawił miskę z chrupkami na stole, kładąc mi rękę na ramieniu. - Słuchaj, Markkie. Przyjaźnimy się, tak?

- Mhm. - Przytaknąłem lekko głową.

- No właśnie. I dlatego nie mogę ci powiedzieć. - Pomachał mi palcem przed twarzą i westchnął głośno, rozkladając się na kanapie.

- Junior...- Jęknąłem, dźgając go palcem w bok. - Dlaczego? Chyba to, że jesteśmy przyjaciółmi oznacza, że musimy sobie mówić o wszystkim.

- Ale to nie jest sprawa, o której mogę ci powiedzieć, jakbym mówił, jaki mamy dzień tygodnia. I są tego dwa powody. - Uniósł dwa palce w górę, by podkreślić swoją wypowiedź. - Pierwszy, mogę cię tym zranić. Drugi, możesz mi nie uwierzyć i powiedzieć, że kłamię.

- Park Jinyoung! - Krzyknąłem, uderzając go w kolano. - Jesteśmy przyjaciółmi! Uwierzę ci we wszystko! Przysięgam!

- Na pewno? - Uniósł jedną brew.

- Na pewno. - Potwierdziłem.

- Nie będziesz zły?

- Nie będę.

- Ale uwierzysz mi?

- Uwierzę.

- Na pewno?

- Tak, na pewno. - Coraz bardziej irytuje mnie ten człowiek. Przysięgam, że kiedyś go zabiję, a potem siebie, by mogli nas razem pochować.

- Ale jesteś pewny, że chcesz wiedzieć?

- Tak, jestem!

- Nie będziesz krzyczeć?

- Nie.

- Nie rozniesiesz mi mieszkania?

- Nie rozniosę.

- Jesteś mało przekonujący. Nie pobijesz mnie?

- Nie, nie pobiję.

- I jeszcze jedno.

- Hm?

- Obiecujesz? - Wyciągnął mały palec w moją stronę.

- Przysięgam na swoją matkę. - Złączyłem swój palec, z tym jego, a po chwili je rozplątaliśmy. - Teraz mów.

- Jackson cię zdradza.

><><><><><><><><><><><><><><

Hejaaa

Wiem, że NIE tęskniliście xD

Nie bijcie mnie, proszę ;;

Pamiętajcie, że was kocham ♥