(Νεφέλη)
Μπιπ, μπιπ,μπιπ,μπιπ ,μπι-

"Ηλίθιο ξυπνητήρι"
Μουρμουριζω καθώς το κλείνω και κοιτάζω την ώρα. 8:20. Πρέπει να σηκωθώ, να ντυθώ και να πλυθω για να είμαι έτοιμη για το μάθημα. Δε θέλω να σηκωθώ, σκέφτομαι και ξανασκεπαζομαι με το πάπλωμα.
Ντριιιιιιν.
Ξαφνικα Ακούω το κουδούνι να χτυπά,
Ξεσκεπαζομαι απότομα , γουρλωνω τα ματιά και πετάγομαι από το κρεβάτι να πάω να ανοίξω τη πόρτα. την ανοίγω και τσουπ βλέπω τη καθηγήτρια μου.

"Τι θα γίνει ρε ζωντοβολο, θα κάνεις στην άκρη να περάσω η θα κοιταζόμαστε για την υπόλοιπη μια ωρα;"
Με ρωτάει πειραχτικα καθώς εγώ είχα μείνει να τη κοιτάζω με ένα βλέμμα όλο απορία, και τελικα κανω στην άκρη για να μπει μέσα.

"Τι έγινε κυρία, στον ύπνο σας με βλεπατε; 11 δεν είχαμε πει ότι θα κάνουμε το μαθημα;"

"Ναι, το ξέρω αλλά στις 11 θα φύγει ο άντρας μου και δεν θα έχω μεταφορικό για να με φέρει εδώ και να με παει μετα σπίτι"

"Άι καλαα. Καφε τουλάχιστον φέρατε; Πως περιμένετε να κάνω μάθημα στις 8:30 το πρωί χωρίς να έχω πιει πρωτα καφε;"
Γκρινιάζω και δείχνω το ρολόι μου.

"Πω ρε παιδάκι μού, όλο γκρίνια είσαι. Πάρε τηλέφωνο να παραγγείλεις δύο καφέδες."

"Και ένα κρουασάν ζαμπόν τυρί"

"Δε μου αρέσει το κρουασάν ζαμπόν τυρί"
Μου λέει σουφρωνοντας τη μύτη.

"Αρέσει όμως σε μένα"
Της λεω με χαμόγελο και πάω να παραγγείλω γρήγορα χωρίς να προλάβει να μου φέρει αντίσταση. Αφού πήρα τηλέφωνο, πήγα στη τουαλέτα να πλύνω τα δόντια μου, και μετά πήγα στο δωμάτιο μου όπου είχε ήδη πάρει θέση η καθηγήτρια μου και είχε απλώσει τα βιβλία πάνω στο γραφείο. Στρογγυλοκαθομαι, και μου δίνει το διαγώνισμα. Το κοιτάζω. Με κοιτάζει. Κοιτάζω και τη καθηγήτρια μου, έτσι για να μη μείνει παραπονεμενη, και τη ρωτάω:

"Πόση ώρα εχω για αυτό το πραμα; 4 σελιδες; άλλο μεγαλύτερο δε βρήκατε;"
Τι ρωτάω και κοιτάζω όλο απόγνωση στο ταβάνι.

"Έχεις 1 ώρα, γιατί μετά πρέπει να πάω και στο κομμωτήριο."
Μου απαντάει κοιταζοντας τα νύχια της.

"Πλάκα κάνετε, ετσι; μα δε θα προλάβω σε μια ωρα να το γράψω όλο αυτο;"

"Ότι προλάβεις γράψε δε πειράζει, και ότι αφήσεις θα το γράψεις την άλλη φορά"
Μου απαντάει και πριν προλάβω να διαμαρτυρηθώ χτυπάει το κουδούνι. Ήρθαν οι καφέδες και το πρωινό μού. Κοιτάζω τη καθηγήτρια μου, η οποία με κοίταζε και εκείνη και περίμενει να πάω να ανοίξω και της λεω:

"Άντε κυρια, η πόρτα ξέρετε που είναι. Εγώ γράφω διαγώνισμα"

"Έχε χάρη ρε που γράφεις. Όχι για να δεις τι καλός άνθρωπος είμαι, πάω"

"Ουυυ, από τους καλύτερους"
Της λεω και γω στον ίδιο τόνο και σκάω στα γέλια όταν τη βλέπω να σηκώνεται και καλά με ένα δηθεν προσβεβλημενο βλέμμα.
Παει φερνει τις προμηθειες, και εγω αρχιζω να γραφω το διαγωνισμα πινοντας λίγο καφέ ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να ξυπνήσω. Όταν επιτέλους τελειώνω το διαγωνισμα και της το δίνω, της κανω την ερώτηση που με έκαιγε τόση ώρα:

"Κυρία, να σας ρωτήσω, εσείς δεν έχετε έναν ανηψιο; Τον στελιο;"

"Ναι γιατί ρωτας;"
Μου απαντάει καθώς σηκώνεται και μαζεύει τα βιβλία της.

"Να, γιατί μου αρέσει και θέλω να μάθω αν έχει κοπελα"

"Αχά, καλα το μυριστηκα! Γκομενοδουλεια νεφελακι εε;;"
Αναφωνεί και με κοιτάζει με ένα τάχα μου επικριτικο βλέμμα.

"Ναι ναι, η μύτη σας δε σας γελάει ποτέ. Είναι και τεράστια, που να σας ξεφύγει πράμα;"
Της λεω και τελευταία στιγμή σκύβω σκασμενη στα γελια για να αποφύγω ένα τετράδιο που πέταξε με στόχο το κεφάλι μού.

"Ατέ να χαθείς ρε. Που θα μου πεις εσύ για τη γαλλική μου μυτούλα ενώ η δικιά σου είναι σαν του Καραμανλή!"
Αντεπιτίθεται και γω πιάνω τη μύτη μου προσβεβλημενη ενώ τα γέλια μου κόπηκαν μαχαίρι.

"Θα το πω στη μαμά μου"
Της λεω και σουφρωνω τα χείλη μου σαν να ετοιμάζομαι να κλάψω και η άλλη σκάει στα γέλια.

"Καλά καλα, λοιπόν θα μάθω αν έχει κοπελα και θα σου στείλω μυνημα, οκ;"

"Οκ"
Απαντάω καθώς εκείνη ήδη κατευθυνοταν προς τη πόρτα για να φύγει. Με το που την ακούω να κλείνει τη πόρτα πίσω της, πετάγομαι από τη καρέκλα και πιάνω το κινητό στα χέρια μου. Το ανοίγω, και βλέπω
Πως έχω 1 αναπάντητη κλήση από τον Στέλιο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, του τηλεφωνώ και περιμένω να απαντήσει.

"Καλημέρα μωράκι"
Ακούω τη βραχνή φωνή του από την άλλη μεριά τού ακουστικού. Μωράκι, σκέφτομαι. Μου άρεσε.

"Καλημέρα"
Απαντάω "Τι κανεις;"

"Να ξύπνησα πριν από λίγο και είπα να σε πάρω τηλέφωνο, να πάμε να πιούμε Κανά καφέ, αν το θες και συ."

"Θα το'θελα, αλλά έγραφα διαγωνισμα και μόλις τελείωσα και δε πολυεχω όρεξη να βγω"

"Κανένα προβλημα"
Με διακόπτει ανυπόμονα "Θα έρθω να σου φέρω καφε στο Σπίτι"
Το σκέφτομαι λίγο, και λέω Ναι, αφού θέλω να έρθει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και να μου λύσει κάποιες βασικές απορίες. Πχ αν έχει ήδη κοπελα. Να μια σοβαρή απορία. Κλείνουμε το τηλέφωνο και εγω πάω να κάνω ένα γρήγορο ντουζ αφού είπε ότι θα είναι εδώ σε μισή ώρα.
Βγαίνω από το μπάνιο μετά από 20 λεπτά, δένοντας μια πετσέτα γύρω από το αρκετά γυμνασμένο σώμα μού και πηγαίνω στη ντουλάπα μου για να διαλέξω ρούχα. Φοράω ένα σκούρο μπλε σλογγι, ένα σκούρο μπλε σορτσάκι, το μαύρο μου σουτιέν και ένα άσπρο τιραντακι από πάνω. Αφήνω τα καστανά μαλλιά μου κάτω τα οποια πέφτουν στους ώμους μου σε μπούκλες. Ευχαριστημένη από την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη και σίγουρη για τον εαυτό μου, πηγαίνω στο σαλόνι και ακούω να χτυπάει το κουδούνι. Κοιτάζω το ρολόι μου, μισή ώρα νταν. Σκεφτομαι. Ρε μπράβο... Και αμέσως σηκώνομαι και πηγαίνω να του ανοίξω..

Μαϊντανάκια I'm back!
Ανέβασα κεφάλαιο γρηγορότερα από τη προηγούμενη φορά, δε μπορείτε να πείτε!
Σε αυτο το σημειο Θελω να πω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ Ευχαριστώ σε οσους διαβαζουν το βιβλιο μου μεχρι στιγμης και δείχνουν τη στήριξή τους σε μια 18χρονη που αποπειράθηκε να γράψει για πρώτη φορά, και σας ευχαριστώ ειλικρινα μέσα από τη καρδιά μου , γιατι εξαιτίας σας το βιβλίο μου ανέβηκε στο #3 στη κατηγορία του! YASS BISH 💃.
Άρα, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε: λαικ αν σας άρεσε, και σχόλιο παρακαλώ πολύ.. 😏
Το ξέρω ότι το κόβω στο καλύτερο σημείο, αλλά έτσι επίτηδες το κάνω για να σάς βασανισω 😋.
Επόμενο κεφάλαιο θα ανεβάσω ακόμα πιο νωρίς, μέχρι τη Κυριακή.
Καλή βδομάδα και τα λέμε τότε 😉.

Xoxo,
Vasia98💋