07-02-2018
"Zijn jullie er helemaal klaar voor?" vraagt mijn moeder aan ons. "Jazeker!" antwoordt mijn vader trots. Hij geeft me een klopje op mijn schouder. "Katy is nu zestien dus ze mag hem eindelijk inzien." Zijn ogen stralen.
"Wat gaan we eigenlijk doen?" vraag ik nieuwsgierig.
"Je oma, mijn moeder, heeft je een brief achtergelaten. Ze zei dat je deze mocht lezen als je zestien was. Dat ben je nu dus we gaan naar de boerderij waar ik ben opgegroeid. Daar ligt de brief op je te wachten."

Mijn nieuwsgierigheid wordt alleen maar groter. "Kom we gaan", zeg ik terwijl ik mijn vader aan zijn arm meesleur. "Dag schat!" roept hij haar nog na. Mijn moeder blaast hem een kushandje toe en sluit dan de deur. We beginnen te rijden en ik voel dat ik een beetje begin te zweten van de spanning.

"Weet jij wat erin staat?" vraag ik aan mijn vader. Hij schud zijn hoofd.
"Ze wilde dat alleen jij het zag, speciaal voor jou. Na haar overlijden van twee jaar geleden heeft ze niet veel achtergelaten. Fay heeft dit ook helemaal niet", antwoordt hij.
Ik denk na over wat erin kan staan maar ik kan niks bedenken. Ik was hecht met haar, we hadden een hele goede band maar... ik kan niet bedenken wat erin zou kunnen staan.

'I love Rock 'n' Roll' speelt zich af op de radio en ik zet hem harder. Mijn vader en ik zingen zo hard mogelijk mee.
"He was with me, yeah me. Next we were movin' on. He was with me, yeah me, singin' I love Rock n' R-"

"Papa pas op!" gil ik. Een rode sportwagen snijd ons af en mijn vader geeft een ruk aan het stuur. We slippen van de weg af en gaan recht op een boom af. Ik gil en dan wordt het zwart.

Ik open mijn ogen maar het felle licht snijdt in mijn ogen. Door mijn plakkerige wimpers heen kijk ik om me heen. Een scherpe pijnscheut schiet door mijn hoofd. Ik knijp mijn ogen dicht en pak mijn hoofd in mijn handen vast. Het plakkerige spul is nu te voelen op mijn handen. Voorzichtig open ik mijn ogen en kijk naar mijn handen.

Bloed...

Ik hef mijn hoofd op maar die kan dat nog niet verdragen. Ik wordt duizelig en zie vlekken voor mijn ogen.
Nee Katy, niet nu. Ik kijk naast me en mijn adem stokt. Mijn hartslag versnelt en is te voelen in mijn keel.
"Papa?" fluister ik hees. Ik schud aan zijn arm. "Papa?!" zeg ik met overslaande stem.
Ik geef klapjes op zijn bebloede wangen. "Papa nee!" roep ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst om zijn hartslag te zoeken maar ik hoor niks. "Nee, nee, nee", fluister ik paniekerig. Mijn ademhaling bestaat uit piepende geluidjes en even denk ik dat ik flauw ga vallen.

Ik ruik een brandlucht en kijk op. Ik zie brand uit de neus van de auto komen en het verspreid zich snel. Ik besef dat ik weg moet zien te komen, en snel.
Ik wrijf over mijn vaders wang. "Ik moet hier weg", fluister ik. "Vergeef me papa. Ik hou van je, zo ontzettend veel." Mijn tranen vallen op zijn shirt, die donkerrood is van het bloed.
Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en richt me op de deur. Ik probeer hem te openen maar hij zit vast. Met alle kracht die ik nog heb sla en duw ik ertegenaan. Er komt geen beweging in. Ik ga hier dood... net als papa.
De vlekken maken zich weer een weg voor mijn ogen en ik gil. Ik gil met al mijn lichaamskracht.

Hard begin ik tegen het raam aan te slaan en te trappen. Het breekt niet. Het lijkt me uit te lachen. Ik knipper mijn tranen weg waarna mijn oog op een brandblusser valt. Het is niet genoeg om het vuur te doven maar misschien is het stevig genoeg. Ik ruk de brandblusser los  en gooi hem tegen het raam. Een klein scheurtje ontstaat. Nog een keer sla ik hem ertegenaan en een klein gaatje komt tevoorschijn. De rook die het vuur creëert dringt de auto binnen. Ik begin nog lastiger adem te halen en beland in een hoestbui.

Maar ik kan niet opgeven.

Nog een paar keer sla ik hem tegen het raam aan. Het raam breekt in stukjes. Met nog uitstekende stukjes aan het raam wring ik me erdoorheen. Ik voel het glas in mijn buik snijden maar negeer het. Mijn handen zitten vol glasstukjes maar het maakt me allemaal niet uit. Ik moet deze auto uit.

Met een doffe klap kom ik op de grond terecht en ik kruip weg. Mijn benen lijken niet meer de werken dus ik grijp de grond vast en trek mezelf vooruit. Een paar meter verderop hijs ik mezelf overeind en leun uitgeput tegen een boom aan. Het vuur is de auto binnengedrongen en grote rookvlagen stijgen op.

"Papa."