Nog nagenietend van de lasagne leun ik achterover.

'Het was weer heerlijk, zoals altijd Elisa.'

'Dankjewel, Winter.' Zegt ze lief glimlachend.

Het is eigenlijk best wel een wonder dat Elisa en Thomas elkaar gevonden hebben want Thomas is 51 en Elisa is 49 maar gelukkig zijn ze dol op elkaar en hadden ze ook nog geen gezin of affaire met een andere wolf.

Dat zou pijnlijk zijn geweest....

'Maar wat hoorde ik nou? Je wilt weer naar school gaan? Nadat je er zeker zes jaar niet op hebt gezeten?' Vraagt Thomas terwijl hij liefkozend de hand van zijn mate pakt.

Ik knik bevestigend.

'De kans is dan minder groot dat Storm me dan ontvoerd, gezien alle mensen die daar zijn. Én ik moet mijn mensenkennis weer een beetje bijspijkeren. Die radio en tv zijn echt niet voldoende om me door te kunnen laten gaan voor een normale tiener. Daar heb ik menselijke kennissen voor nodig.'

'Daar zit wel wat in.' Zegt Rick terwijl hij snel het bord opvangt dat uit Wesleys kleine vingertjes glipt.

'WINTER!' Roept Rock hard terwijl hij binnenkomt gestormd.

'Hey, Rock. Je hebt net de gezamelijke maaltijd gemist.' Zeg ik glimlachend terwijl ik opsta.

'Ik had al gegeten dus das niet zo erg. Ik ben blij dat je er weer bent. Die kleintjes zijn tien keer zo druk als jij er niet bent.' Zegt hij terwijl hij me via mijn middel optilt en een rondje met me draait.

Ik lach.

'Dan ben ik blij dat ik ze iets rustiger hou.'

'Mag je ook blij mee zijn. Maar eigenlijk wou ik je iets anders vermelden. Alpha Storm is verschillende Roedels die ongeveer net zo oud zijn als die van ons aan het langs lopen.' Zegt hij terwijl hij me fronsend aankijkt.

Een vloek rolt over Matts lippen

'Relax, Matt. We staan op geen enkele kaart omdat wij onze Roedel en territorium niet hebben gemeld zodat het op de kaart zou komen te staan. En iedereen die het vindt, raakt zijn geheugen kwijt dankzij Greys gave. Dus ik maak me nog niet echt heel erg zorgen, wel een beetje maar niet heel erg.'

'Zit wat in maar ik denk wel dat we onze grenzen beter moeten controleren voor eventuele indringers.'

'Mee eens. Ik loop straks wel wacht samen met Grey.'

'Oh nee. Jij gaat je bed opzoeken en lekker uitrusten. Dáárna mag je wacht lopen.' zegt Elisa streng.

Iedereen begint te lachen alleen Elisa niet, die blijft streng kijken.

'Ik ben serieus. Jij gaat dat bed in, punt. Desnoods draag ik je naar boven en ga ik voor je deur wachthouden.'

Hoofdschuddend maak ik me los uit Rocks armen en loop naar boven.

'Dat doe ik je niet aan.' Zeg ik doelend op haar buik waar ik een zachte hartslag in hoor.

Verrast kijkt ze naar haar (nu nog) platte buik.

'Nog eentje?' Vraagt Rock verbaasd.

Verbaasd kijken Thomas en Elisa elkaar aan.

'Blijkbaar. Handig hoor, een Alpha met een scherp gehoor. Hoef ik ten minste geen zwangersschaptest meer te doen.' Zegt Elisa glimlachend terwijl ze over haar buik aait.

Thomas staat met een grote, gelukzalige glimlach op en sluit Elisa in zijn armen.

'Ik word vader, alweer.' Prevelt hij zachtjes.

'Volgens mij ben je nooit gestopt met vader zijn, hoor.' Plaagt Elisa hem.

Thomas schiet in de lach en knuffelt Elisa iets steviger.

'Oké, genoeg pret voor vandaag. Naar bed, jij.' Beveelt Elisa me en al lachend loop ik de trap op naar mijn slaapkamer.

'Alpha Winter?' Hoor ik een klein stemmetje naast me zeggen.

Slaperig kijk ik op, recht in de tranende, groene oogjes van Myra.

Wat stijfjes kom ik overeind.

'Wat is er Myra?'

'Er staat een enge man voor de deur die Wesley dreigt te vermoorden als u niet naar beneden komt.'

Direct staan mijn zintuigen op scherp.

'Hoe ziet die man eruit?'

'Weet ik niet, hij is helemaal in het zwart. Al ruikt hij wel vies.' zegt Myra met opgetrokken neus.

Ik lach en stap uit bed.

'Zeg maar dat ik eraan kom, maar alleen wat meer.... kleding moet aantrekken.'

Voor iedereen hier is het heel normaal dat iedereen half naakt uit bed komt en iedereen heeft elkaar al sowieso al dertig keer zo gezien maar dat betekend niet dat vreemdelingen dat ook mogen.

'Meer kleding? Gaat u niet zo naar beneden?'

'Nee, Myra. Dat is onbeleefd.'

Myra's blik veranderd.

'DAN MOET IK OOK MEER KLEDING AANTREKKEN!' roept ze enthousiast.

Met moeite hou ik mijn lach in.

'Ssst! Straks maak je iedereen wakker!'

'Iedereen is al wakker.' Zegt Myra serieus.

'Oh, nou, ga maar vertellen dat ik er zo aankom.'

Myra knikt en rent mijn kamer uit.

Snel trek ik een beha, een shirt en een shortje aan en borstel mijn haar vluchtig.

Zodra ik de trap afspring, hoor ik geluiden van brekende botten en vervolgens het gegil van Myra, Wesley en Elisa.

Direct storm ik de huiskamer in.

In het midden van de overhoop gehaalde huiskamer, staat een man in het zwart waar de smerige geur van vampiers afkomt met een huilende Wesley in zijn armen.

Ik grom dreigend.

'Laat hem los.' Zeg ik laag terwijl ik langzaam naar hem toeloop tot ik tegenover hem sta.

De man, of beter gezegd jongen, grijnst smerig naar me.

'Ben jij Alpha Winter? Ik had je iets.... dreigender verwacht. Ik snap wel waarom mijn broer door jouw toedoen is gestorven.' Zegt hij terwijl hij me in zich opneemt.

'Dus jij bent de broer van die sukkel? Goed om te weten.' Zeg ik terwijl ik zijn kracht probeer in te schatten.

'Zet Wesley neer. Hij heeft je niks misdaan.' Zeg ik terwijl zie dat Wesleys gebroken armpje begint te helen.

Dat gaat hem zoveel pijn doen als we hem weer moeten breken om hem goed te laten helen....

'Waarom ook niet. Hier, vangen.' Zegt de jongen voor hij Wesley richting Thomas gooit die hem behendig opvangt, gelukkig.

'Wat kom je hier doen?' Grauw ik naar hem terwijl ik met mijn ogen gebaar dat de kinderen hier weg moeten, en snel ook want hij begint me behoorlijk te irriteren.

Direct vertrekken Elisa en Thomas met in hun armen Wesley en Myra.

'Nog geen antwoord?' Zeg ik zodra ik merk dat de jongen het gezinnetje nakijkt.

Direct kijkt de jongen me weer grijnzend aan.

'Zoals ik dat ukkie al heb verteld, ben ik hier voor jou. Voor wraak.'

Ik rol met mijn ogen.

Natuurlijk is het wraak, driekwart van de tijd is het altijd wraak.

'En wat voor wraak wil je doen?'

Zijn grijns word duivels en een rilling kruipt omhoog via mijn ruggengraat bij het zien van zijn al verlengde hoektanden.

'Ik wil een duel. Jij tegen mij. Geen wapens of veranderingen.'

Oftewel, ik mag niet vechten in wolf-vorm en ik mag geen wapens gebruiken.

'Zal ik direct mezelf vastbinden op een stoel en mijn nek aanbieden? Dat bespaart je moeite.' Zeg ik "behulpzaam".

De vampier begint te lachen terwijl hij zijn hoofd schud.

'Nee, een duel. Zonder wapens en zonder veranderingen. Hier en nu.'

'Deal.'

De vampier kijkt me verrast aan om vervolgens weer te gaan grijnzen.

In zijn ogen zie ik gewoon de woorden: 'Je gaat er zó aan.'

Well, surprise bitch.

Ik kan ook vechten in mensenvorm en zonder wapens.

'Laten we het wel buiten doen want ik heb geen zin in rommel.' zeg ik terwijl ik al richting de tuindeur loop.

Net wanneer ik hem open wil doen, gaat hij uit zichzelf open en verbaasd kijk ik ernaar.

Dan pas valt me de hand die de deurklink vasthoudt op en ik kijk op, recht in het grijnzende gezicht van de vampier.

'Geen bedankje?' Vraagt hij pestend als ik zonder een woord te zeggen langs hem heenloop.

'Waarom zou ik? Je gaat me straks toch vermoorden? Ik wil niet dat mijn woorden: "dank je wel" zijn.' Zeg ik terwijl ik me naar hem omdraai en klaar ga staan.

'Omdat ik in een goede bui ben, mag jij beginnen.'

'God, wat aardig.' Zeg ik sarcastisch terwijl ik zijn lichaam scan op eventuele zwakke plekken.

Alleen zijn die waarschijnlijk allemaal verborgen door zijn zwarte kleren.

Ik besluit om maar gewoon aan te vallen en ren op hem af.

Zijn grijns is afstotelijk en wanneer hij mij wil vastgrijpen, maak ik een snoekduik en duik onder zijn armen door.

Ik hoor hem vloeken en grijns.

Voor ik ook maar overeind sta, heeft hij me al opgetild en tegen een boom aangegooid.

Een kreun van pijn rolt over mijn lippen als mijn rug de bast raakt.

Als ik de vampier in noodvaart aan zie komen, laat ik me snel zakken en rol van de boom weg.

De vuist van de vampier raakt de boom hard en splinters vliegen in het rond.

Ik schop tegen zijn been aan maar hij merkt er letterlijk niks van en kijkt er alleen maar naar.

Ik vloek en spring op en probeer zijn volgende stap te bepalen maar in zijn ogen zie ik alleen maar bloedlust en woede.

Twee dingen die een erg slechte combinatie zijn bij vampiers maar die ze wel slordig maakt, meestal dan.

Voor ik het doorheb, heeft hij me vast bij mijn keel en tilt hij me op.

Wild stribbel ik tegen terwijl ik wanhopig probeer te blijven ademhalen.

Langzaam knijpt hij grijnzend mijn keel dicht en na drie minuten verschijnen er zwarte vlekjes in mijn gezichtsveld.

En dan val ik met een harde klap op de grond.

Direct begin ik wanhopig naar adem te happen terwijl ik probeer te registreren wat er net gebeurd is en wat er nu gebeurd.

Ik hoor woeste grommen, gevolgd door het geluid van scheurend vlees.

Ik kijk op en zie een donkergrijze wolf met een bloederige snuit naast het lijk van de nu dode vampier staan.

Hij komt met een koele blik in zijn ogen op me afgelopen terwijl ik al snel opmerk wie dit is.

Direct begin ik achteruit te kruipen en probeer overeind te krabbelen alleen is Storm sneller en staat hij al voor me voor ik ook maar weg heb kunnen rennen.

Grommend ontbloot hij zijn tanden en komt naar me toegelopen waardoor ik gedwongen ben om achteruit te lopen.

Plots valt er iets over me heen en direct begin ik te schreeuwen.

Het is een net of zoiets van Wolfsbane.

Gillend probeer ik het van me af te krijgen, alleen raak ik er alleen maar erger in verstrikt en branden de touwen alleen maar verder mijn huid in.

Iemand begint het net te verslepen en snel stop ik mijn verzet.

Na één minuut zijn de zwarte vlekken weer terug en voel ik me duizelig worden door het bloedverlies.

Vaag registreer ik dat het net van me af word gehaald en dat iemand me voorzichtig in zijn armen neemt.

Lippen raken de zijkant van mijn hoofd maar ik ben te verzwakt om mijn hoofd weg te draaien.

'WINTER!'

Is het laatste wat ik hoor, voor het helemaal zwart word.