'Het gaat er niet om dat je iets zegt, maar om wát je zegt.' zegt ze terwijl behoedzaam om zich heen blijft kijken.

'Wat heb ik dan gezegd dat je zo laat reageren?' Vraag ik wanhopig.

'Weet ik veel. Het is nu een beetje te laat om dat aan je vader te vragen, denk je ook niet?' Zegt ze met een perfecte imitatie van mijn stem.

Oh...

'En waag het niet om zo schuldig te kijken, jij klootzak.' voegt ze er sissend aan toe.

'En waarom mag ik dan niet schuldig kijken, sneeuwvlokje?'

'Omdat... omdat...'

'Omdat?' Zeg ik plagend.

'OMDAT HET TOTAAL NIET BIJ JE PAST, OKAY?! JE HEBT DUIZENDEN LEVENS BEËINDIGD EN NOG NOOIT HEB JE JE SCHULDIG GEVOELT! WAAROM NU DAN WEL?'

Nu is ze te ver gegaan.

In één beweging heb ik haar bij haar keel gegrepen en omhoog getilt.

Spartelend probeert ze mijn hand van haar keel af te halen maar ze is te zwak.

'Jij weet helemaal niks van mijn gevoelens, Winter. He-le-maal niks dus waag het niet om te bepalen wat ik wel en niet voel.' Sis ik boos voor ik haar loslaat en woedend de kamer uitstorm.

De deur smijt ik met een klap dicht en ik voel de grond trillen.

Zo.

Laat haar maar weten dat ik boos op haar ben en dat als ik boos ben er niet met mij te spotten valt.

'Gast, waar was dat voor nodig? Je huis hoeft niet kapot!' zegt Dave grinnikend terwijl hij me een klap op mijn rug geeft.

Ik geef hem een geïrriteerde grom terug en stamp door.

'Waar heb jij last van? Wilt ze je niet geven wat je wilt? Anders kun je net zo goed bij hen langsgaan.'

Woest draai ik me om.

'Dat heb ik nooit gedaan en dat zal ik ook nooit doen. Winter vermoord me, letterlijk.' Sis ik terwijl ik de neiging onderdruk om hem een klap te verkopen.

'Waarom doe je zo preuts? Ik denk dat Winter allang geen maagd meer is.'

Als hij graag in het ziekenhuis wil belanden is hij goed op weg.

'Hou-je-kop!' Sis ik hem zo kwaad toe dat hij in een krimpt. Verontschuldigend kijkt hij me aan en hij steekt zijn handen in de lucht alsof hij zich overgeeft.

'En trouwens, waarom zou ik wel gaan als jijzelf niet gaat?' Voeg ik eraan toe.

Dave word rood en mompelt iets wat ik niet kan verstaan.

'Wat zei je?' Sis ik terwijl ik een stap naar hem toe zet.

'Niks, niks.' Zegt hij vlug.

'Dat dacht ik ook ja.' Zeg ik terwijl ik weer een stap achteruit zet.

'Oh, voor ik het vergeet. Alpha McFist komt over drie uur voor een overleg met zijn gezin.'

'Ik zal eraan denken.' Zeg ik kortaf voor ik het huis uitdender en ik verander.

Direct begin ik te rennen om alle woede te laten verdwijnen.

Twee uur later kom ik weer terug, bijna alle woede en ergernissen heb ik eruit gerent.

'Ik hoop dat je al terug bent want Alpha McFist heeft besloten om ons te pesten en een halfuur eerder te komen. Kreeg ik net door.'

'Ik was net van plan om onder de douche te gaan en om daarna even bij Winter te gaan kijken.'

'Oké. Als ik jou was zou ik haar meenemen gezien de drie dochters van Alpha McFist en hun 'oh my god, kijk mij eens "sexy" zijn!'

'Ben je zijn vijf zoons vergeten? Echt niet dat ik Winter bij die assholes in de buurt laat!'

'Winter is sterk en koppig. Ze overleeft het wel.'

'Daar maak ik me ook geen zorgen over. Ze is knap, slim en eigenwijs. Die dudes gaan met haar flirten van heb ik jou daar. Ik denk niet dat ík het overleef zonder hun aan te vallen.'

'Waarschijnlijk zal Winter je wel tegenhouden.'

'Dat denk jij, ja. Maar ik ga nu douchen. Bye.'

Snel verander ik terug en ren het huis in.

Er is serieus niks heerlijkers dan een lekkere douche na het rennen. Afgezien het rennen zelf dan.

Met een handdoek om mijn middel loop ik mijn kamer in, om daar te schrikken als ik Angel zie zitten, op mijn bed, op Winters plek....

'Wat doe jij hier?' Vraag ik scherp terwijl ik mijn greep om de handdoek verstevig.

Angels grote, groene ogen kijken me "onschuldig" aan.

'Papa zei dat ik maar vast vooruit moest gaan en dan zouden zij later komen. En een meisje met wit haar zei dat ik hiernaartoe moest dus hier ben ik dan.'

'Een meisje met wit haar hè...' mompel ik geïrriteerd terwijl Winters gezicht in mij opkomt.

Ze heeft een glimlach op haar gezicht die je aan kan zien voor duivels als voor lief en haar ogen twinkelen.

Angel kijkt mij bevreemd aan terwijl ze een pluk blond haar om haar vinger windt.

'Ik denk dat je even naar beneden moet om je ouders, broers en zussen op te wachten terwijl ik me aankleed.'

'Ik kan ook hier blijven.' Zegt ze flirtend terwijl ze zo naar voren buigt dat ik een te goed uitzicht heb op haar boezem.

'Nee. Ga je familie maar opwachten. Ik kom zo.'

Met een pruillipje staat ze op en loopt te erg met haar heupen wiegend de kamer uit waarna ze de deur dichtdoet terwijl ze me nog een laatse flirtende knipoog geeft.

Ik rol met mijn ogen en loop naar mijn kledingkast.

Om die reden heb ik een verschrikkelijke hekel aan het gezin McFist.

Ze zijn zo'n beetje overal te.

Ze zijn te aardig, te lief, te nep-verlegen, te stoer, te "knap" oftewel ze zijn te nep.

O ja, en Alpha McFist probeert me te koppelen aan één van zijn dochters met het excuus:

'Je moet dat rare wijf waar je nu al eeuwen opjaagt vergeten. Mijn dochters zijn knap, lief, aardig en rennen niet de hele tijd van je weg. Waarom trouw je niet met één van hen?'

En telkens weer is mijn antwoord:

'Omdat ze Winter niet zijn.'

Zodra ik me heb aangekleed, loop ik naar Winters kamer waar de deur van openstaat.

Fáck...

Direct storm ik naar beneden om daar zo'n beetje direct besprongen te worden door de drie dochters van Alpha McFist.

'Alpha Storm! Wat goed om u weer eens te zien!' Kirt er eentje, Butterfly volgens mij.

Hun ouders hebben rare namen voor hun dochters gekozen.

En die helemaal niet bij hun dochters passen...

'Ik heb nu heel even geen tijd, dames. Ik moet eventjes iets regelen.' Zeg ik terwijl ik hun voorzichtig aan de kant duw om vervolgens direct naar de voordeur te stormen.

Vlak voor ik er ben word het opengegooid en verschijnt Alpha McFist in het beeld.

'STORM! GOEDE VRIEND VAN ME!' roept hij terwijl hij zijn armen spreid.

Ik verstar.

Wat wilt hij?

Dat ik hem een knuffel ga geven?

Vergeet het!

'Hallo, Alpha McFist.' Antwoord ik stijfjes.

'Noem me Henri.'

'Hallo, Henri.' Antwoord ik nog stijver.

Dit kan ik nu even niet gebruiken.

'Ik ben bang dat ik jullie heel even alleen moet laten. Er is zojuist iets ontsnapt dat aan mij toebehoort.'

Verbaasd kijkt Alpha McFist me aan.

'Bedoel je soms dat lieve kind met dat práchtige witte haar en hémelse blauwe ogen?' Klinkt de kirrende stem van Luna McFist achter Alpha McFist.

'Het was toch zo'n schatje, hè Henri? Zo aardig! Al zat ze wel de hele tijd schichtig om zich heen te kijken alsof ze ergens voor op de vlucht was.'

Ja, dat is Winter.

'Oh, ehm, ja. Dat meisje was inderdaad heel aardig.' Zegt Alpha McFist bedachtzaam terwijl hij me peilend aankijkt.

'Kunt u me vertellen waar ze naartoe is gegaan, Luna McFist?' Vraag ik beleefd aan Mcfists vrouw.

'Oh, ze mompelde iets over school en inschrijven en rende vervolgens de bossen in.' Zegt Luna McFist terwijl ze haar man voorbij stapt.

Het is wel duidelijk dat Luna McFist de aandacht die ik voor haar heb heerlijk vind.

Wacht...

School?!

'Ik moet haar nu echt achter na, Alpha en Luna. Mijn Bèta Dave zal voor u zorgen zolang ik weg ben.' Zeg ik voor ik me tussen de Alpha en Luna doorwurm en naar buiten ren.

Hun dochters hoor ik wat dromerige zuchtjes slaken en ik rol met mijn ogen.

Laat hun maar lekker verder dromen over hun onbereikbare prins, mijn prinses heb ik al.

'WINTER?!' schreeuw ik hard zodra ik in het bos sta.

Geen reactie, wat had ik dan moeten verwachten?

Dat ze me overenthousiast zou bespringen en me zou zoenen?

Nee, zo is Winter niet.

Al zou dat natuurlijk niet verkeerd zijn...

Hoofd erbij houden, Storm!

Vliegensvlug trek ik mijn kleding uit en verander ik in mijn wolf.

Direct snuif ik de lucht op en ruik Winter.

Ze is hier nog geen twee minuten geleden voorbij gekomen.

Direct begin ik te rennen, hard.

Na vijf minuten zie ik haar vaagjes ergens voor me.

Direct begin ik te blaffen.

Winter kijkt om, haar prachtige ogen worden groter en dan begint ze nog harder te rennen.

Telkens wanneer ik een stukje dichterbij kom, schiet Winter weer vooruit en blijft ze me voor.

Na een kwartier merk ik dat we richting één van de grenzen van mijn territorium rennen.

Fuck!

Ze mag daar niet overheen want ik kan niet zonder toestemming van die Alpha mijn territoriumgrens over!

En het volgende moment schiet Winter er over heen en rent ze hard weg.

Grommend kom ik tot stilstand en kijk haar woest na tot ze uit het zicht is verdwenen.

Boos ren ik terug naar de plek waar mijn kleding ligt en verander terug waarna ik me vlug omkleed en boos het huis inkom waar de familie McFist geduldig op me zit te wachten, samen met hun zoons die nu ook gearriveerd zijn.

'Heeft u het kunnen vangen?' Vraagt Starlight vriendelijk terwijl ze ongemerkt haar jurkje iets naar beneden probeert te trekken alleen heb ik het door.

En mijn Bèta ook te zien aan zijn rollende ogen.

'Nee, ze is de grens overgerend. Het territorium van Alpha Spraw op.'

'Ze?' Vraagt Jason, de middelste zoon van Luna en Alpha McFist, grijnzend.

'Ja, ze. Mijn mate.' Antwoord ik hem bot en kortaf.

De ogen van de gehele familie McFist worden groter en weer rolt mijn Bèta Dave met zijn ogen.

'En nu wil ik graag weten wie die verdomde deur heeft opengemaakt.'

Heeeeyyyyy! De shipnaam die heeft gewonnen is:

*tromgeroffel*

#TEAMSTORMER!

Bedacht door: Nefise12!

HEEL ERG BEDANKT VOOR HET BEDENKEN!