-[T.I]-chan...
Do twojego pokoju weszła Uraraka, która trzymała dwie siatki słodyczy i taniego wina. Usiadła obok ciebie i od razu przytuliła gładząc cię po włosach.

-Wiem, że to ciężkie, ale...- przerwała, kiedy jeszcze bardziej się rozpłakałaś.

-Tak bardzo go kocham...mogłam nie zwlekać z tym.- mruknęłaś cicho.

- Skąd mogłaś wiedzieć, że Kiri przedstawi ci tą napompowaną szmatę.- brunetka zaśmiała się ze swojej wypowiedzi.

- Widziałaś ją ?.- zapytałaś.

-Nie. Dopiero, kiedy do ciebie szłam zobaczyłam na jego profilu jakąś laskę i wszystko zrozumiałam.- wyciągnęła telefon i pokazała ci zdięcie, które zostało zrobione dzisiaj. Kirishima oraz ta cała Erika byli na lodach. Twoje serce znowu się rozpadło na miliard kawałków.

- Zawsze z Kirishimą chodzimy w czwartki na lody.- rozpłakałaś się na nowo.

- Oh...no tak, wybacz.- wyłączyła telefon i odsunęła się od ciebie.- Posłuchaj mnie. To, że znalazł sobie dziewczynę nie znaczy że lepszą. Może ma ładne włosy, piękne ciało i świecące niczym szafir oczy, ale wiesz co ? Źle jej z oczu patrzę. A teraz...WINO!

Dziewczyna rzuciła się na jedną z toreb, gdzie znajdowało się tam tylko wino. Otworzyła bez niczyjej pomocy jedną butelkę i wzięła potężny łyk.

- Faceci to świnię.- uśmiechnęłaś na widok alkoholu i również upiłaś łyk.

- Racja.- odpowiedziałaś jej. Podczas gdy ty piłaś, brunetka wyciągnęła drugą butelkę i zaczęła pić. Takim oto sposobem twój chumor minimalnie się polepszył, ale ból złamanego serca- nie.

- Wiesz kiedy przyjdzie Tsuyu ?.- zapytałaś upijając czerwony napój.

- Myślę, że zaraz powinna przyjść.- wyciągnęła chipsy serowe i zaczęła jeść.- Dlaczego musiałaś się zakochać w takim dupku ?

- Serce nie sługa.- odpowiedziałaś biorąc garść chipsów.

- Dziewczyny!.- do pokoju wparowała Zielonowłosa.- Uraraka poinformowała mnie o obecnej sytuacji i muszę to powiedzieć...[T.I]-chan, masz spaczony gust do chłopaków.

- Daj jej spokój, nie widzisz, że cierpi ?.-  Brunetka ponownie pogłaskała cię po głowie.

- Mówię jej całą prawdę.- usiadła na przeciwko was.- Kupiłam chyba trzy paczki chipsów, kilkanaście...paczek żelek i...pięć butelek wina.- spojrzałyście się na nią.- No Dobra wino ukradłam rodzicom z barku, ale mają tego dość dużo, więc nic nie zauważą.

- Ja tam normalnie kupiłam.- wyciągnęła z reklamówki żelki o smaku malinowym.- Odpalajcie jakiś fajny serial film czy nie wiem co...- usłyszałaś trzask.

- Ty już jesteś podpita ?.- zapytałam, kiedy spadła z łóżka, aby wziąść inne smaki chipsów.

- Być może. Te wino jest mocne.- wtargnęła na łóżko.- To odpalicie coś ?

-Chwila.- wyciągnęłaś z pod łóżka laptop.- Co oglądamy ? Komedie romantyczną, horror czy może erotyka ?

- Zdecydowanie erotyk na tą chwilę obecną.- powiedziała Urarakaz pełną buzią żelków.

- Jakieś pomysły ?.- zapytała Tsuyu.- 365 dni ? Ostatnio był na tą drugą część wielki szał więc może obejrzmy ?

- Myślę, że to dobry pomysł.- Tsuyu włączyła wcześniej wymieniony film u usiadła obok ciebie.

Film zaczął się...dość ciekawą sceną. Wywołało to u was śmiech prawdopodobnie przez alkohol, który buzował w waszych żyłach.

-Wiedziałam, że to erotyk, ale żeby tak na początku ?.- zapytała Uraraka.

- No wiesz...- przerwała mi czkawka.- Ale mi niedobrze.

- Mi też...- Uraraka zakryła usta dłońmi.- Tsuyu, co to za wino ?

- Poczekaj sprawdzę.- wzięła pustą butelkę i sprawdziła z tyłu etykietę. Jej mina automatycznie zrzędła.- Um...dziewczyny. Cóż...

-Co tam pisze?.- Uraraka zabrała jej rzecz.- Tsuyu...te wino jest przeterminowane o 3 lata.

Wybiegłam z pokoju ponieważ mój żołądek nie wytrzymał.
Brunetka spojrzała się wymownie na Tsu.

- Lekka kraksa.

~

-Ten film był dziwny.- zamknęłaś laptopa. Razem z dziewczynami stwierdziłaś, że już nie będziecie nic oglądać. Razem z Uraraką wymiotowałaś chyba z piętnaście minut przez przeterminowane wino od zielonowłosej, która się z was śmiała. Na Tsuyu nie można się gniewać.

- Muszę wam coś powiedzieć.- zaczęła Tsuyu, która wręcz nie umiała usiedzieć.- Podoba mi się Tokoyami!

- Żartujesz ?!.- równocześnie z Uraraką wykrzyczałyście.- Od kiedy ?

- Od miesiąca, ale niedawno zrozumiałam, że to miłość a nie zauroczenie.- zakryła twarz dłońmi. Była cała czerwona.

- I nic nam nie powiedziałaś ? Jak mogłaś.- rzuciłaś w nią garścią żelek owocowych.

- Ej!.- zaczęła się bronić.- Może zamiast mnie rzucać jedzeniem powiecie co mam zrobić ?

- Powiedz mu prosto z mostu co do niego czujesz.- wypaliłaś.

- A co jeśli on...

- Odrzuci cię, powie, że ma inną lub wkopie cię w "Friendzone" ?.- westchnełaś.- Coś o tym wiem.

Wstałaś po czym sięgnęłaś do szafki nocnej wyciągając papierowy zawijas.

- Kirishima nigdy się nie skapnął.- przyłożyłaś do ust i odpaliłaś.

- [T.i], miałaś z tym skończyć.

Spojrzałaś się na Tsuyu, która wyglądała dość poważnie. Miałaś, ale to nie jest łatwe.

- Może chciałabyś no wiesz...pójść na leczenie ?.- zapytała cię delikatnie Uraraka.

- Nie wiem. Dziewczyny. Serio, doceniam to, że się martwicie, ale zrozumcie, że to jedyne oderwanie się od rzeczywistości.

- Palenie Jointa to faktycznie idealne oderwanie się od rzeczywistości.- powiedziała sarkastycznie Uraraka.- Nie może tego brać, rujnuje ci to organizm.

- Wiem, w sumie to nawet lepiej.- mruknęłaś.

- Moja ciocia zajmuje się uzależnieniami. Jak chcesz mogę pogadać z nią, żeby...

- Wykluczone.- zaprzeczyłaś niemal od razu.- Sama muszę się z tym uporać.

- Nie dasz rady, takich rzeczy nie przechodzi się samemu. Tu trzeba profesjonalnej pomocy.- znalazła się przed tobą Tsuyu.

-Wiecie, że mnie nie przekonacie ?.- zabrzmiało to jako stwierdzenie niż pytanie.
Dziewczny spojrzały po sobie. Chyba wpadły na jakiś plan.

-Wiem, że emocjonalny szantaż nic tu nie pomoże i nie jest zdrowy. Natomiast myślę, że powinien wiedzieć, że jego najlepsza przyjaciółka ma problem z używkami.

- Uraraka nie, proszę.- zaczęłaś panikować.- Przecież jak on się o tym dowie to...

- To będzie cię pilnował codziennie.- uśmiechnęła się do ciebie.

- W sumie jakby na to wszystko patrzeć...on teraz jest zakochany, więc będzie miał mnie gdzieś.- stwierdziłaś.

- Przecież wiesz, że on nigdy by tak nie postąpił ?.- spojrzałaś się na nią.

- Dziś mówiłaś podobnie, i patrz jak to się skończyło.- mruknęłaś cicho wyrzucając spalony papier.- Od razu lepiej...

- Masz z tym problem od 1 gimnazjum. To jest aż cud, że twój organizm jeszcze to wytrzymuje.- powiedziała ciszej.

- Może to mój dar ? A może szczęście?.- odpowiedziałaś poetycko.

- Tylko pamiętaj, że szczęście bywa ulotne.- wtrąciła Tsu.
I tutaj musiałaś się z nią zgodzić...

~

Następnego dnia w szkole byłaś nieobecna. W drodze do niej wywaliłaś się dwa razy, za trzecim prawie. Głowa bolała cię niemiłosiernie, a oczy bolały bardziej niż zazwyczaj po ziele. Przyczynił się do tego alkohol oraz późniejsze oglądanie seriali.

Weszłaś do budynku szkoły tak, aby żaden nauczyciel cię nie zobaczył, a bardziej twojego obecnego stanu. Parę łyków wody i jakaś tabletka powinna starczyć.
W klasie nie było dużo uczniów. Była tylko Tsuyu oraz Tokoyami i Mina. Weszłaś pewnym krokiem, gdzie od razu naskoczyła na ciebie Mina.

- [T.I]-chan! Słyszałaś, że do klasy ma przyjść nowa uczennica? Ponoć dziewczyna Kirishimy!.- potrząsnęła tobą.
Wspomnienia z wczoraj nagromadził się niemal od razu z podwojoną siłą. Obiecałaś sobie, że nie będziesz płakać, ale nie umiałaś. Ból jest zbyt silny, aby go olać.

- Tak! Wiem o tym. W końcu jestem jego najlepszą przyjaciółką, prawda ?.- starałaś się brzmieć jak bardziej prawdziwie. Mina była trochę naiwna, więc nie było z tym tak wielkiego problemu.

- [T.I]-chan, wyglądasz jakoś blado.- zauważyła.- Masz źrenice mocno powiększone

Cholera. Zapomniałaś, że wzięłaś jedno z mocniejszych ziół w swojej "kolekcji".
Twój organizm jeszcze się nie ustabilizował.

- Wiesz...po prostu na mojej dzielnicy jest jakiś remont i są tą takie chemikalia. Nawciągałam się i mnie gardło drapie.- udawałaś, że kaszlesz.

- Kurcze, słabo...może poproś rodziców aby poprosili kogoś z rodziny, żebyś przeniosła się do nich na czas tego remontu ?.- uśmiechnęła się.

Cios. Kolejny. Umierasz, a wspomnienia wciągają cię niczym ruchome piaski swoją ofiarę.
Nikt nie wiedział. Nikt oprócz ciebie i wychowawcy. Nigdy nie zapomnisz krzyku twoich rodziców. Te koszmary nawiedzają cię częściej niż demony.

- T-Tak, to bardzo dobry pomysł.- uśmiechnęłaś się również. Wszystkim tłumaczyłaś, że twoi rodzice wyjechali. Że wrócą dopiero za rok albo...kiedyś tam. Nie chciałaś nigdy z nikim rozmawiać. Psycholodzy starali się tobie pomóc, ale bezskutecznie.

Usiadłaś do ławki starając się uspokoić pulsowanie skroni. Wołałaś w głowie ciche "pomocy" oraz "przepraszam". Nie wiesz czemu, chciałaś tylko, aby ból ustał.
Na twoim stole wylądowała butelka mineralna oraz opakowanie z dwoma tabletkami przeciwbólowymi.

- Ostatni raz pijemy w tygodniu.- odparła brunetka siadając na przeciwko ciebie. Trzymała swoją butelkę wody oraz opakowanie tabletek. Wyglądała i tak zdecydowanie lepiej od ciebie. To nie ona paliła trawkę.

- Chyba takich okazji będzie więcej.- mruknęłaś widząc osoby, których nie chciałaś.

- Nie patrz, spokojnie.- odparła JESZCZE spokojnie dziewczyna.
W między czasie przyszła cała klasa. Otoczyli ją jak i czerwonowłosego zasypując pytaniami oraz komplementami.

- Zebrali się wokół nich jak nie powiem co.- dosiadła się do nas Tsu.

- Jak muchy do gówna.- dokończyłaś popijając wodę.

- Czytasz mi w myślach, koleżanko.- zesztywniała. Spojrzałaś się na nią pytająco. Dopiero, kiedy usłyszałaś głos  który kochałaś ponad życie, a jednocześnie bolał bardziej niż strata wszystkiego.

-[T.I].- jego ręka wylądowała na twoim ramieniu. Jego dotyk. Ciepły niczym promienie słońca o poranku w lecie. Przetań, [T.I].

- Hej, Kirishima.- odwróciłaś się do niego. Uśmiech mu jakoś dziwnie zbladł.

- Coś się stało ? Wyglądasz na...zmęczoną.- zauważył. Nie. Trzeba jak najszybciej wymyślić coś logicznego.

- Remont przy moim mieszkaniu.- powiedziałaś szybko.

- Ale nie widziałem żadnych robotników.- podniósł jedną brew do góry.

-Oh, pewnie już skończyli.- zaśmiałaś się szybko.

- Niech Ci będzie.- wziął rękę z twojego ramienia.- Tak w ogóle...nie mogę dzisiaj z tobą wyjść na ten obiad.

Uświadomiłaś sobie, że zawsze w piątki chodzicie do taniej knajpki, gdzie zazwyczaj jadacie obiad.

-Dlaczego?.- zapytałaś zszokowana.

- Obiecałem Erice, że pomogę jej w organizowaniu imprezy urodzinowej jej młodszej siostry.- zaczął drapać się nerwowo po karku.
Poczułaś jeszcze mocniejszy ból. Ból zdrady oraz zdenerwowania jednocześnie. Jednak musisz się uspokoić, twój dar może źle na tym wyjść.

- W porządku, przecież nie musimy wychodzić co tydzień, prawda ?.- zapytałaś twierdząco.
Musimy.

- Tak, masz rację.- odpowiedział.- W takim razie...Do zobaczenia.
I odszedł.
Nie przytulił cię
Nie pocałował w policzek
Nie zaśmiał się na twój widok
Poszedł sobie.

- Zaczęło się...- mruknęłaś cicho. Zbierało ci się na łzy. Chciałaś iść do domu, ale nie chciałaś jednocześnie zawalić szkoły.

- Co się zaczęło ?.- spytała Tsu, która nachyliła się do ciebie.

- Koniec mojej przyjaźni z Kirishimą.- odpowiedziałaś smutno. Na żywo słowa bolą bardziej, zdecydowanie.