Chapter 12
Ik kijk voor de laatste keer op de klassenlijst. Jep, dit is het juiste adderes. Hier woont Jeremy. Ik zou bijna denken dat het niet goed in de klassenlijst staat. Dit huis is huge. Nog groter dan die van mij. Met voorzichtige passen loop ik naar de deur en bel aan. Er klinkt een melodie en ik schrik me kapot.
Een vrouw doet open in een elegante jurk. Ik zou denken dat ze een snob is, maar ze glimlacht vriendelijk naar me. "Hallo! Jij moet Rosa zijn. Jeremy had al gezegd dat je vandaag langs zo komen." Ik knik. "Kom binnen meid. Ik hoop dat je niet allergisch bent voor honden."
Een beetje verbaasd ga ik zitten aan de eettafel. Ik had dit helemaal niet verwacht. Waarom zou Jeremy in hemelsnaam gepest worden, als hij zulke lieve ouders heeft en zo'n fantastisch huis? De trap kraakt en Jeremy komt door de deur. Hij glimlacht breed. "Hey Rosa!" Ik kijk hem met grote ogen aan. Hé? Waar is de verlegen en verdrietige jongen gebleven die ik op school zie? Nog steeds breed glimlachend komt hij naast me zitten.
"Dus, de gladiatoren. Weet je er zelf al wat van?" Nog steeds een beetje verbaasd knik in. "Jah, wel een beetje ja." "Great! Laten we beginnen."
Een uurtje later zitten we op de bank in de woonkamer met onze laptops op onze schoot. De hond van Jeremy is bij ons komen liggen en ligt met zijn kop op mijn rechterbeen. "Dus, ik vertel dan dat stuk over de verschillende gladiatoren en dan vertel jij het dagprogramma." Ik knik. Het is heel prettig, maar ook verontrustend om Jeremy zo te zien. Ik snap het echt niet. Waarom doet hij niet gewoon zo op school?
Ik besluit het maar niet te vragen.
Als de avond valt, stap ik op mijn fiets. Ik zou met het eten thuis zijn. Jeremy staat naast me. "Het was gezellig!" Ik knik. "Zeker. Zie ik je morgen?" Hij knikt ook. "Doei Rosa!" Ik zwaai en fiets weg. Ik moet dit echt met Doutsje en Jinte bespreken.
Want hier klopt iets niet.
Waarom moest link huilen na mijn opmerking?
Waarom is Jeremy zo opgetogen thuis, maar niet op school?
Ik moet het weten, al is het het laatste wat ik doe.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro