Islanmış köpekler, kuyruklarını bacaklarının arasına kıstırmış hüzünle onlara bakıyorlardı.
''Hadi Carlos Hernandez'e gidelim.Evi çok yakın.''dedi Raúl. ''Olur.Çok iyi olur.'' Biçilmiş bir tarladan geçerek kestirmeden yola çıktılar.Biraz daha yürüyünce, mor salkım ağaçlar, bahçe ve ambarların kırmızı çatıları göründü, nehir parıldadı.Üzerinde bir değirmen ve ahır olan geniş bir alana çıktılar.Burası Hernandez'in yaşadığı New Lanark köyüydü.
Değirmenin dönerken çıkardığı ses yağmurun sesini bastırıyordu.Her yer ıslak, çamurlu ve sevimsizdi.Nehir bile suskun ve kasvetli görünüyordu.