Włożył rękawice w mój brzuch i wyciągnął moją duchową postać.

[ Dla ułatwienia.  Ju będzie oznaczało,  że z perspektywy ducha,  a Juli z człowieka.  Jakby dwie różne osoby]

                        Ju

Wyciągnął mnie z mojego ciała.
Trochę to dziwnie brzmi,  ale to prawda. Poczułam złość. To przez niego to wszystko!  Plus był taki,  że dzięki temu moc niewidzialności wróciła.

Tylko co z tego,  skoro nic nie zrobię? Wtedy moja cywilna postać krzyknęła:

- Uważaj!

Nie zdążyłam.  Trafił mnie czymś. Poczułam lekkie poparzenie.

Poleciałam za Dannym. Usłyszałam jeszcze cichy płacz mojej cywilnej postaci.  Żałosne.

                      Danny

Po jakimś czasie Dan wrócił. 

- No...  Witam.  Powiedziałem,  że was nie zabiję,  ale nie mówiłem,  że ona nie może...

I wtedy wyleciała Ju.  Była inna.  Jej włosy przyciemniały,  a oczy zmieniły kolor na bordowy.  Strój pozostał,  ale zmienił kolor.  Zamiast białego był czerwony.

- Ju!  Co ty jej zrobiłeś?! - Krzyknąłem.

- Nic takiego.  Po prostu wreszcie zrozumiała po czyjej chce być stronie.

- Juli!  Ocknij się! - Krzyknąłem.

- Nie jestem Juli.  Tylko Ju.  A po za tym mam prezent dla wszystkich.  Pozwolę wam ginąć powoli. - Odpowiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy.

Zaczęła się do nas zbliżać.

- Nie!  Nie chcesz tego! - Wydarłem się.

- O,  ależ chcę. - Odpowiedziała uśmiechnięta. - Od kogo zacząć?

- Wybieraj szybciej.  Nie mamy całego dnia.  Ale Danny'ego i Vlada na razie nie zabijaj. Resztę jak chcesz.

- Dobra.  Mam pomysł.  Pobawimy się.

Po chwili wszyscy poza mną i Vladem byli wolni.

- Sądziłem,  że jak się nimi zajmiesz,  to ich zabijesz,  a nie wypuścisz.- Poinformował Dan.

- Ależ oni nie są wolni.  Wiedzą,  że jeśli uciekną prędzej czy później dorwę ich i zabiję. Uwolniłam ich by mi służyli.

-Nigdy! - Krzyknął Tucker.

- Ok.  Jak chcesz. - Przywiązała go z powrotem.

- Przecież miałaś go wtedy zabić. - Przypomniał Dan.

- Tak,  tyle,  że...  Ja...  Nie mogę... - Zająkała się.

- To zrozumiałe.  Jesteś nowa.  Potem będziesz zabijać bez przeszkód.
  
                   Narrator

Tak mijały dni,  tygodnie i miesiąc,  a Ju wciąż nie potrafiła zabić. 

Niestety pewnego dnia Ju ukradła niechcący coś łatwopalnego. Dom zaczął płonąć.  Zdążyli uratować tylko Danny'ego i Vlada.

                          Ju

Nie wiem czemu,  ale byłam wściekła i chciało mi się płakać.  Może to dlatego, że tam zginęło moje człowieczeństwo i ludzie niegdyś dla mnie ważni.  Łza spłynęła mi po policzku.

Obaj Danny'owie (tak?)  to zauważyli. 

- Coś się stało,  Ju? - Zapytał Dan.

- Nie...  Jest ok...  Po prostu...  Właśnie straciłam na zawsze połowę siebie.

I wtedy mnie przytulił.

Muszę się pogodzić.

                        Danny

Właśnie spłonęła moja żona i siostra z kolegą,  a ja nic nie mogłem zrobić.

Zaskoczyło mnie to,  że (już) zła Ju uroniła łzę z tego powodu.  Może jednak jest trochę dobra?

Trzeba jakoś jej pomóc!

                         Dan

Kiedy Ju z powodu pożaru uroniła łezkę, zrobiło mi się jej żal.  Przytuliłem ją. 

Niestety to oznacza,  że laser nie do końca działa jak należy.  Ona ma troszkę w sobie coś dobrego.  Co prawda ja nie próbowałem laseru,  bo ja się taki stałem,  gdy wydarli mi człowieczeństwo.  Ja wtedy wydarłem jeszcze złemu Vladowi i połączyłem się z nim.

                        Ju

Nie wiem czemu,  ale po roku mi nie przeszło.  Wciąż nie mogę się pogodzić z ichnią śmiercią,  co jest dziwne,  bo rzekomo duch wtedy nie ma uczuć.  A także nie potrafiłam nikogo zabić.  Chociaż byłam znanym złoczyńcą.

Pewnego dnia postanowiłam polecieć po duch strefie.  Gdy nagle pojawiłam się w jakimś pomieszczeniu z zegarami.

Nie teleportowałam się. W sensie nie ja.  To ktoś musiał.

Wtedy zobaczyłam nad sobą jakiegoś faceta.  Raz był dzieckiem,  raz dorosłym,  a raz starym.  Miał na sobie fioletową pelerynę.

[ZDJ Władcy Czasu]

- Kim ty jesteś i gdzie ja jestem?

- Jestem Władca Czasu.  A ty jesteś w moim domu.

- To czemu tu jestem?! - Zapytałam.

Westchnął.

- Och Juli... - Zaczął,  ale mu przerwałam:

- Nie jestem Juli!  Tylko Ju!

- Tak...  Ju...  Ratowałaś ludzi,  byłaś dobra.... Jako Władca Czasu wiedziałem,  że staniesz się zła,  dlatego obserwatorzy kazali mi cię wtedy zniszczyć,  ale ja nie chciałem. I tak już odpowiadam za Danny'ego.  Historia widocznie lubi się powtarzać... A więc przykro mi,  ale...  To koniec... Muszę cię zabić...

Rozpoczęliśmy walkę.  On miał przewagę,  dopóki nie wzięłam medaliona,  dzięki którym jak Władca Czasu zatrzymywał czas,  to ja się ruszałam. W końcu zrozumiałam,  że ma rację. 

Wleciałam więc do jakiegoś portalu i...  Znalazłam się...

Po jakimś czasie Dan wrócił. 

- No...  Witam.  Powiedziałem,  że was nie zabiję,  ale nie mówiłem,  że ona nie może...
__________________________________
Ciąg dalszy nastąpi!

Słów: 722

Next: jutro

I co?  Ktoś spodziewał się,  że Ju jest zła?  I co dalej będzie?  Zobaczycie!

Bye!