Parę dni później Nick siedział ze mną na tych przedmiotach,  na których dotychczas siedziałam sama. Kiedy siedziałam z Alexem,  to on siedział z Allie. Wtedy przyjaciel stawał się zazdrosny. Pewnie dlatego nie lubił Nicka. Ciągle,  gdy Nick był blisko Allie,  ten ledwie się trzymał od zdzielenia go w twarz. I dlatego,  jak siedzę z Allie,  oboje siedzą osobno.

                      ~~~
Kiedy wracałam z domu, usłyszałam krzyk. Duch! Schowałam się za wielkim śmietnikiem,  przemieniłam się i poleciałam pomóc Dannemu.
                      ~~~
Po pokonaniu ducha,
(on był nie istotny~Autorka)
już miałam odlecieć,  ale Danny mnie zatrzymał.

-Chcesz zobaczyć duch strefę? - Zapytał.

Trochę mnie zaskoczył.  Jak i przeraził.  Ostatnio,  gdy tam byłam jakiś biały duch (chyba Walker. A może Saker?) mnie zatrzymał.

- A możemy tam być? - Zapytałam.

Nie wiem w sumie dlaczego.  Może w głębi serca nie chciałam,  bo się bałam?  Tak też pomyślał Danny,  bo powiedział:

-Póki nie bierzemy nic organicznego nic nam nie będzie. A co,  boisz się?

Gdy skończył,  uśmiechnął się wyzywająco.  (a może kpiąco?)

- Gdzie tam...  A wtedy kiedy? - zapytałam.

- Pasuję ci tutaj,  jutro o 16:00?

Kiwnęłam głową,  po czym on się pożegnał i zniknął.

                       ~~~

Wracałam ze szkoły. Ponieważ dziś kończyłam o 15:30,  miałam zaledwie pół godziny.  Dlatego schowałam się za drzewem, użyłam mocy i poleciałam,  będąc niewidzialna,  do domu. Tak o to,  po pięciu minutach byłam w domu. Położyłam plecak,  zjadłam i za pięć szesnasta czekałam w ulubionym miejscu. Danny był punktualnie.

-Hej. Długo tu czekasz? - zagadnął.

-  pięć minut. - Odpowiedziałam.

- Aha.  No dobra.  To tak.  Po pierwsze.  Jeśli chcesz zobaczyć duch strefę,  nie możesz widzieć.  Zawiążę ci oczy,  zaprowadzę i w duch strefie odwiążę.  Tak samo powrót.  To dlatego,  żebyś nie poznała tożsamości. Rozumiesz?

- Tak. - odparłam.

Gdy to powiedziałam zawiązał mi oczy,  przekręcił parę razy,  tak bym pogubiła kierunek i poszliśmy.  Po dziesięciu minutach dotarliśmy.  Po chwili odsłonił mi oczy.

- Witamy w duch strefie- powiedział i od razu dodał. - Trzymajmy się razem,  bo łatwo się zgubić.  Pokażę ci parę miejsc.  A i najważniejsze.  W razie niebezpieczeństwa pamiętaj,  że w tym świecie,  organiczne rzeczy są tak, jak u nas duchy. Więc jeśli tu jesteś człowiekiem,  nikt nie może Cię skrzywdzić.

I Danny pokazał mi ciekawe rzeczy, jak np. Mięsożerny kanion,  który był paszczą albo rzeka odrazy, która nie dość, że była żółtawa i śmierdziała, to jeszcze czaił się tam potwór.

Pokazał też słynny trójkąt bermudzki,  który nie przypominał trójkąta. Okazało się,  że otwiera się w różnym miejscu i czasie na chwilę,  po czym zamyka,  by otworzyć się gdzieś i kiedy indziej.

[Zdj]

Gdy wracaliśmy,  niestety
natrafiliśmy się na Walkera. Cudownie.

-Witaj Danny,  Ju.  Jak miło was znowu widzieć.

Okazało się,  że Danny kiedyś nabroił, ( Nie wiem co) więc Walker go wziął i zakuł,  po czym chciał go dać do więzienia.

-Ej.  Zostaw Danego! - Krzyknęłam.

-Bo co? Krzyczanie na mnie jest niezgodne z prawem. To twoje drugie i ostatnie uprzedzenie.

Już chciałam coś powiedzieć,  ale Danny mnie powstrzymał.

-Spokojnie,  Ju.  Pamiętasz,  co ci mówiłem? Spotkamy się tam,  gdzie wcześniej,  za 5 min,  ok?

-Jakie pięć minut?!  Przecież będziesz w więzieniu.

Ja tylko przytaknęłam, po czym zaczęłam odlatywać. Usłyszałam jeszcze tylko głos Danny'ego,  który powiedział: "Chcesz się założyć?" i wyleciałam.

Zaskoczyło mnie to. To portal z tej piwnicy naszego domu!  Ale czemu ten?

Poleciałam w miejsce,  gdzie mieliśmy się spotkać.  Tak się składa,  że to obok mojego budynku.  A więc przez 10 minut mnie mylił.

Po pięciu minutach pokazał się Danny. Postanowiłam go o coś zapytać.

- A czemu wyszliśmy z tego domu.  To twój dom? - Zapytałam.

On się zmieszał,  ale odpowiedział:

- Bo y...  Mój portal się zepsuł i poprosiłem mojego przyjaciela,  bym mógł od niego pożyczyć.

Gdy skończył nie dokońca mu uwierzyłam,  więc już chciałam coś spytać,  ale on mnie uprzedził i zadał mi pytanie:

-A ty?  Dlaczego Walker cię zna,  skoro byłaś pierwszy raz,  co?

Nie wiedziałam,  co mu odpowiedzieć.  Nie mogę powiedzieć prawdy,  że tam byłam!  O już wiem!

- Bo byłam tylko raz.  On po prostu pewnie mnie zna,  bo pomagam ci. I wielu duchów odsyłamy.

Nic nie skomentował.  Ufff.

Wtedy musiał już lecieć,  więc pożegnaliśmy się i ja dyskretnie poleciałam do pokoju.

Ciągle myślałam o tym,  że prawie by dowiedział się o tej "misji" oraz to,  że akurat z mojego domu wyleciałam. Dziwne.

                       Danny

Kiedy wracaliśmy z Ju z Duch strefy,  niestety trafiliśmy na Walkera.  Eh... 

Wtedy się przywitał:

-Witaj Danny,  Ju.  Jak miło was znowu widzieć.

Zaskoczyło mnie to.  Skąd ją zna?  I czemu znowu? Zamyśliłem się

-Ej.  Zostaw Danego! - Krzyknęła.

Kiedy to zrobiła,  odpowiedział już zezłoszczony:

-Bo co? Krzyczanie na mnie jest niezgodne z prawem. To twoje drugie i ostatnie uprzedzenie.

Wtedy otrząsnąłem się.  Nie ważne skąd ją zna.  Nie mogę pozwolić,  by jeszcze ją uwięził.  Zresztą i tak zmienię się w człowieka i tak ucieknę.

Dlatego przerwałem jej:

-Spokojnie,  Ju.  Pamiętasz,  co ci mówiłem? Spotkamy się tam,  gdzie wcześniej,  za 5 min,  ok?

Walker zaskoczony i poddenerwowany dodał:

-Jakie pięć minut?!  Przecież będziesz w więzieniu.

Ju mi przytaknęła,  po czym odleciała.  Ja zapytałem ironicznie Walkera, czy chce się założyć, czym go bardziej wkurzyłem.

Postanowiłem nie przedłużać,  więc przemieniłem się i wyszedłem. Słyszałem jeszcze w tle wkurzonego Walkera,  ale to olałem.

Pomimo tego,  że Ju obiecała,  że poczeka na miejscu,  to na wszelki wypadek postanowiłem wyjść niewidzialny i gdy upewniłem się,  że nikogo nie ma,  zmieniłem się w Phantoma i poleciałem w miejsce spotkania.  

Tylko jak jej wytłumaczę,  dlaczego wyleciała z tego domu?  Nie mogę powiedzieć jej prawdy!
Może odkryć moją tożsamość. To w sumie dziwne,  że jeszcze jej nie zna.  Dobrze,  że sąd mnie ukrył i ci,  którzy wiedzą kim jestem dobrze kryją.

Kiedy doleciałem,  Ju stała i czekała.  Podleciałam i od razu mnie zapytała:

- A czemu wyszliśmy z tego domu.  To twój dom?

I co teraz?  Nie mogę jej powiedzieć.  Już wiem!

- Bo y...  Mój portal się zepsuł i poprosiłem mojego przyjaciela,  bym mógł od niego pożyczyć. - Skłamałem,  po czym zmieniłem temat pytając  -A ty?  Dlaczego Walker cię zna,  skoro byłaś pierwszy raz,  co?

Ona odpowiedziała:

- Bo byłam tylko raz.  On po prostu pewnie mnie zna,  bo pomagam ci. I wielu duchów odsyłamy.

Nie wierzyłem,  ale nie chciałem więcej drążyć,  bo jeszcze odkryje kim jestem, więc nie skomentowałem.

Pożegnaliśmy się i ja poleciałem.  Po paru sekundach,  zrobiłem się niewidzialny i podleciałem do pokoju. Przemieniłem się.

Myślami wciąż wracałem do tego,  gdy Ju prawie się zdradziła,  oraz do tego,  jak Walker ją zna.

"-Witaj Danny,  Ju.  Jak miło was znowu widzieć. "

Skąd ją zna? Owszem mógł o niej słyszeć i bym jej uwierzył, gdyby nie to "znowu". " Jak miło was ZNOWU widzieć".

I na dodatek,  gdy Ju nakrzyczała,  to on odpowiedział.

"-Bo co? Krzyczanie na mnie jest niezgodne z prawem. To twoje drugie i ostatnie uprzedzenie. "

Drugie? Jak to drugie?  A jakie było pierwsze?

Nawet nie wiem kiedy,  ale przez to wszystko w końcu zasnąłem.

__________________________________
Ciąg dalszy nastąpi.

I jak? Podoba się?

Słów: 1159

Next:jutro

Bye!