Omdat sommige mensen onder jullie bijna zijn bezweken aan een hartaanval, hier een goedmakertje. :D

Aiden POV

"Waar gaan we heen?"

"Ik zweer je Aiden, als je dat nog een keer vraagt schop ik je de auto uit."

Ik besluit het maar niet meer te vragen, aangezien we op de snelweg rijden en het vast geen prettige ervaring zou zijn.

"Oké," ik kijk naar buiten en laat een zucht horen. "Mag de radio aan?"

"Best maar ik heb geen ontvangst. Je kunt er wel een CD in duwen." Zegt Steven.

Ik draai me om en bekijk de Cd-hoesjes. Hmmm.. "Heb je geen Justin Bieber?" Ik frons diep.

"Heb jij geen filter op je mond?" Steven geeft me een boze blik.

Serieus, wat doe ik fout?!

"What do you mean?" Vraag ik netjes.

"Aiden!" Krijg voor de tweede keer in tien seconde een boze blik. Wauw, ik ben hier echt goed in. "Prima," ik draai mijn ogen. "One Direction dan?"

"Tuurlijk! Wil je er een gratis poster bij?"

"Steven!" Ik straal meteen bij zijn vraag. "Natuurlijk! Eentje waarop ze naakt staan. Een drinkbeker is ook leuk."

"Je bent soms echt zenuwslopend irritant." Steven laat een zucht horen. "Ik krijg je nog wel. Vroeg of laat."

Shit.. wat bedoelt hij daar nu mee?!

Misschien moet ik vragen of we er al zijn, zodat hij me dumpt en we nooit zullen weten wat er anders gaat gebeuren.

"Ik ben trouwens nergens verantwoordelijk voor waar we heen gaan. Aangezien mijn moeder me dwong mag je haar aanklagen als het geen ruk aan is."

Dit is tot nu toe onze date. Iemand jaloers?

Natuurlijk! Wie wilt er nu niet daten met mij?!

"We zijn er." Kondigt Steven aan. We staan op een grote parkeerplaats overspoelt met allemaal auto's. Rechts tegenover de parkeerplaats staat een groot gebouw, eerder een schuur te noemen. Er hangen lichtjes en een grote draaideur laat mensen binnen en buiten. "Wat is dit?" Vraag ik nieuwsgierig.

"De Orchideeënhoeve." Zucht Steven.

"Orgie?!"

"Serieus Aiden?! Ik zei orchideeën."

"Maar dat zijn toch bloemen?" Ik frons diep en staar naar het gebouw. Steven brengt me op date waar bloemen zijn, hier gaat iets mis. "We kunnen ook naar de mac gaan," stelt Steven voor.

"Wie ben jij en wat heb je met Steven gedaan?!" Ik draai me om en geef hem een blik. "Hoezo neem je me mee naar een gebouw met bloemen en hoeven?! Ga je me soms vermoorden nu en zeggen dat ik ben gestorven aan een besmettelijkebloemenziekte?"

"Breng me nu niet op ideeën." Hij geeft me een blik en stapt zijn auto uit. Om eerlijk te zijn; Steven doet echt zijn best voor me. Vanmiddag heb ik kerst met de familie gevierd en rond zes uur kwam Steven me ophalen. Hij had zijn haar ditmaal netjes in model en geen slobberkleren aan.

"Kom," ik kijk opzij en zie dat Steven de deur voor me open houdt. "Gentleman!" Ik schiet uit de auto en geef hem een knuffel.

"Aiden!" Hij schiet in de lach en vangt me op. Ik sla mijn armen om zijn hals heen. "Ik heb nog een cadeautje voor je!" Tetter ik de parkeerplaats over.

"Een gehoorbeschadiging soms?

Ik frons. Wat is dat nou weer voor een goedkoop idee.

"Nee. Wil je dat soms?" Ik ben al klaar om te gaan schreeuwen maar Steven is me mooie stem voor om zijn lippen op de mijne te planten. Ik begin zacht te lachen door zijn actie. "Wilde je me mooie klanken niet horen?" Murmel ik tegen zijn lippen aan.

Steven beantwoordt mijn vraag met een zachte zoen. Zijn lippen bewegen zacht en teder op de mijne. Ik kijk even naar Stevens groene ogen, ze zijn prachtig helder en lijken te schitteren. Kriebels schieten van mijn lippen door mijn lichaam. Na enkele maanden kan ik niet geloven dat Steven de mijne is. Hij is zo knap!

Stevens handen glijden om mijn middel en hij drukt me tegen hem aan. Mijn hart schiet overuren als ik contact maak met zijn gespierde lichaam. Mijn armen sla ik dan ook om zijn hals heen zodat ik beslis hoe lang dit gaat duren.

"Aiden, we moeten naar binnen." Murmelt Steven tegen mijn lippen.

"Sssht," ik duw mijn lippen weer op de zijne maar word ruw verstoord door Steven zijn handen. "He!" Lach ik. Meteen schiet ik van hem af. "Waarom kietel je me?!" Gil ik.

"Omdat ik hier beslis hoe lang we zoenen en jij niet." Zegt hij simpel. "Waarom ben ik niet hetero!" Ik gooi mijn armen in de lucht. Dan heb ik tenminste iemand die kan koken.

"Omdat ik je claim," hij knipoogt naar me en doet dan zijn armen over elkaar heen. "Nu wil ik mijn verdiende cadeau."

"Je krijgt je onverdiende cadeau, ja!" Ik rommel in de zak van mijn jas en haal er een verfrommeld pakje uit. "Zelf ingepakt!" Laat ik vol trots weten. Het strikje ziet er in iedergeval wel goed uit.

"Heftig," Steven pakt het aan met een scheve grijns en haalt vervolgens het glimmende papiertje eraf. "Ik heb het zelf uitgezocht." Laat ik weten. "Daar twijfel ik niet aan." Steven haalt een kerstmuts tevoorschijn met een heel lief bolletje aan de punt. Met roze letters staat er op de muts 'Aidens bitch'

"Prachtig Aiden maar ik ben je bitch niet." Hij slaat een arm om mijn hals en kust vervolgens mijn oor. Een giechel verlaat mijn mond en ik zwaai mijn mannelijkheid gedag. "Nu ben ik." Fluistert Steven in mijn oor. Kriebels schieten over mijn rug door zijn lage stem. "Krijg ik ook een kerstmuts?" Piep ik er charmant uit. Mister charming is mijn tweede naam.

Steven grinnikt, doet de deur van de auto open en ik stap in.

Steven geeft me een blik alsof hij me gaat vermoorden.

Wat doe ik mis?!

"Aiden ik moest wat pakken, hijs je luie reet overeind." Voor ik dat kan doen trekt hij me staand en grist hij een pakje van de grond. Dan sluit hij de deur en geeft het aan mij. "Fijne kerst, Aiden." Zijn stem wordt rustig en ik voel me warm worden op de manier hoe hij naar me kijkt. "Fijne kerst Steven." Ik druk een snelle kus op zijn lippen en transformeer dan naar een tomaat.

Steven grinnikt en geeft me het pakje. "Hier, pak maar uit rooie."

Ik doe alsof ik die woorden niet heb gehoord en pak het uit. Het is een wit doosje met goude letters waarop 'Gunswas' geschreven staat.

"En?" Steven kijkt me vragend aan met een glimlach. "Je vindt het toch wel leuk, hé?"

"Uh.." als ik naar Stevens blije gezicht kijk weet ik dat hij zijn best ervoor heeft gedaan. "Gunswas, wauw!" Roep ik opgewonden. "Dat had ik altijd al willen hebben!"

Steven trekt een wenkbrauw op en zucht vervolgens diep naar me. "Gunswas? Draai het pakje eens om." Ik doe wat hij zegt en lees nu Samsung. "Samsung?" Ik kijk verbaast. "Dat is toch een wasmachine?" Ik open nieuwsgierig het doosje en verwacht een miniwasmachine. Maar tegen mijn verwachtingen in glimt een mobieltje me tegemoet.

Ik voel meteen een band want ik shine ook altijd!

"Een mobiel!" Roep ik opgewonden. Dat is echt geweldig! Nu hoef ik mam haar roze mobiel niet te gebruiken om Emiel of Steven te bereiken met het gevoel dat ik officieel een nicht ben. Niet dat er iets mis is met roze mobieltjes maar het feit dat er een sleutelhanger van Hello Kitty er aanhangt maakt mijn leven wel iets moeilijker. Aangezien ik er geen fan van ben en ik dan een comminuctatie misverstand kan hebben met mijn fans.

"Super gaaf!" Ik sla mijn armen om zijn hals. "Ik zou er een nieuwe mobiel krijgen van mam maar ze was pissed dat ik alle mobieltjes kapot maakte. Ze vond dat alles zoveel kost en.." Dan stop ik. "Wacht.. is het niet te duur?"

Steven schudt zijn hoofd, legt het pakje in de auto onder de stoel en draait de deur op slot. Hij neemt vervolgens mijn hand in de zijne en we lopen naar de ingang. Mijn hart gaat tekeer door zijn actie. Verdorie, dit went nooit dit handen beet houden! "Nee," hij glimlacht naar me. Ik verwacht nu een zoetsappig antwoord dat niks te duur is voor mij maar natuurlijk zegt Steven dit: "Ik was het zat dat ik je moeder moest bellen en jou nooit kan bereiken. Welke malloot dumpt zijn telefoon nu in de sloot?!"

Dit is onze date op kerstavond, ik had het niet beter kunnen wensen.

We schuifelen naar binnen toe en komen eerst langs een soort van markt. Er staan overal kraampjes met spulletjes en eten. Even verderop hoor ik een vrouwenkoor blèren. Op het gekrijs van het koor na ziet het er gezellig uit. Overal hangen lichtjes en hier en daar hangen slingers. "Wil je rondkijken?" Vraagt Steven me door mijn gehoorbeschadiging van de schreeuwende vrouwen heen.

"Nee, ik ga dit fixen." Ik moet kerst redden, al is die het laatste wat ik doe.

Ik stap op het gekrijs af wat achter een paar kraampjes weg komt. Als ik oog in oog sta met de vijand schud ik vol afschuw mijn hoofd. Het is nog erger dan ik dacht! Oude vrouwen met geitenwollen sokken vernietigen in één avond de kerstgedachten door op het podium te krijsen.

"Ik kan dit niet langer aanzien," informeer ik Steven. Dan stamp ik naar het podium toe voorbij de vrouw die met een stokje het 'schreeuwende vrouwenkoor' begeleidt. Ik trippel het trapje op en ga naar een rij vrouwen staan. Ik besluit dat het midden een beter plekje voor me is en ik duw me langs de oudjes heen naar het midden toe. Hier komen mijn zangtalenten van pas. Al snel heb ik de aandacht voor de oplettende kijker en ik begin ook te zingen.

Het vrouwenkoor stopt en ik zing mijn prachtige klanken alsof het niks is.

Steven heeft gelukkig het bergeleiden overgenomen van de vrouw die het eerst deed want hij staat met zijn armen naar me te zwaaien heeft een gefrustreerd gezicht. We zijn echt een goed team samen!

Nadat ik kerst heb gered geef ik de vrouw naast me een high five. Ze is te sloom dus ik sla de vrouw naast haar in der gezicht. Oeps. "Sorry!" Roep ik meteen. Ik geef haar snel een knuffel om het goed te maken en huppel dan het podium af. "Ik deed het goed hé, Iedereen kijkt naar me!" Roep ik. Steven schudt zijn hoofd. "Je sloeg die vrouw een blauw hoofd en de helft van de bevolking is hier zo grijs dat ze een gehoorbeschadiging van je hebben gekregen." Hij pakt mijn hand en trekt me mee. "We gaan een kaartje kopen."

"Voor mijn eigen concert?" Wat is dat nou weer voor een raar idee. Koopt Adele haar eigen kaartjes dan ook zelf?

"Nee, voor de ingang." Steven loopt naar een kassa toe en betaalt. Waarvoor weet ik niet. Dan pakt hij mijn hand en we lopen door een deur heen. Als die achter ons sluit merk ik pas waar we zijn. En geloof me, het is prachtig. Het is een grote overdekte tuin met allemaal planten. Overal staan kaarsjes en lichtje. Ook zijn er allemaal kleine paadjes waar je naar beneden en boven kunt lopen. "Dit is geweldig!" Roep ik opgewonden.

"Vind je het leuk?" Steven glimlacht naar me. Voor de eerste keer kan ik de onzekerheid in zijn stem horen en word ik heel warm van binnen. Hij heeft echt zijn best gedaan voor mij om er iets leuks van te maken.. "ja!" Ik geef hem een knuffel. "Echt Steven, 't is prachtig!"

(A/N: zie foto voor een BEETJE duidelijk beeld. Het bestaat echt. Een vriendin en ik zijn er geweest en we raken elk jaar verdwaald lol.)

"Kom!" Ik pak zijn hand beet en voel me echt opgewonden over het feit dat we op een hele mooie plek zijn en dat Steven dit voor me heeft geregeld. "We gaan deze kant op." Ik trek Steven mee naar een paadje wat ons omhoog leidt. Ik kijk op van alle mooie planten en de kaarsjes die overal staan. Het is een prachtig gezicht zo in het donker. Als we boven zijn aangekomen valt het me mee dat ik geeneens moe ben maar energie heb voor tien. "Dit is zo gaaf," zucht ik. Steven glimlacht en slaat dan even zijn armen om me heen. "Ik ben echt blij dat je het leuk vindt." Dan kust hij mijn voorhoofd en laat me weer los. We lopen het pad naar beneden. We komen verschillende huisjes tegen die leuk versiert zijn, verschillende vijvertjes met vissen en zelfs mensen in elfenpakjes.

"Dit is zo gaaf!" Ik hou Steven zijn hand stevig vast en wandel met hem naar het volgende gedeelte. Hier zijn ditmaal geen kaarsjes maar een hele grote volière met vele vogels. Ik zie mensen de kooi binnen komen met bakjes voer waardoor de vogels op hun afvliegen. "Ik wil ook!" Ik trek aan Stevens mauw van de opwinding. "Het kost maar een euro."

"Oke oke." Steven draait zijn ogen en overhandigt me een briefje van vijf. Ik lever het in en krijg vervolgens vijf bakjes met voer. "Kijk Steven!" Ik loop met een big smile naar hem toe.

"Waarom heb je er vijf gekocht."

"Vier voor mij en een voor jou!" Ik duw een bakje in zijn handen. Zo, eerlijk verdeelt. We lopen door twee deuren heen om het hok in te komen, volgens Steven is dat voor de vogels buiten te houden maar ik weet beter. Ze hebben gewoon een bouwfout gemaakt. Maar hé, dat kan gebeuren. Ik had het ook gehad met de indeling van mijn barbiehuis, de deur kon niet meer open want het bed stond ervoor en plotseling sliepen Barbie en Ken buiten.

Als ik het hok binnen kom vliegen alle vogels op me af. Ze zitten binnen een mum van tijd overal. Meteen schieten mijn ogen naar Steven die er niet zo happy uit ziet. Er zit een vogel op zijn hoofd en zijn gezicht staat op onweer.

Het staat hem best goed.

Ik bekijk het hok en merk dat alle vogels op mij zitten. Een lach schiet uit mijn lippen en ik spreid mijn armen waardoor de vogels me beginnen te pikken. Wacht maar ik eet jullie straks allemaal op een stokje op.

"Ik ben jullie heerser!" Roep ik naar de vogelloze mensen om ons heen. De vogels geven me de kracht en de power die ik nodig heb om weg te vliegen. Alleen sta ik jammer genoeg nog op de grond. Gelukkig ben ik nog altijd de king van de vogels.

"Ik zweer je," mompelt Steven naast me. "Als hij op mijn hoofd schijt begin ik hier zo een slachterij en ga ik me nooit meer schuldig voelen als ik een vogel onder rijd."

Ik hap naar adem. Ik heb eventjes alle macht en meneer begint al jaloers te worden.

Mijn macht begint te groeien als mensen foto's beginnen te maken van mij. Ik poseer in alle fronten en maten en geniet van mijn aandacht. Steven staat hoofdschuddend toe te kijken en jaloers te zijn.

Na vijf minuten de koning te zijn geweest vind ik het wel goed. Straks moet ik nog grondwetten maken en daar heb ik geen zin in. Ik gooi de bakjes met voer weg en de beesten schieten van me af naar het voer toe. "Jullie worden straks allemaal obesitas." Roep ik mijn volk na.

"Aiden, sla deze eens van mijn hoofd. Ik denk dat hij verliefd is op me."

Ik draai me om naar Steven en kijk met alle agressiviteit die ik bezit naar de vogel op zijn hoofd. "Mijn!" Roep ik erna. "Mijn bitch, zoek je eigen!"

Steven geeft me een blik die ik vol liefde negeer. Ik strek mijn handen uit naar de vogel en duw tegen zijn borstkas aan. De vogel stapt over naar.mijn hand en blijft er rustig zitten toekijken. "Oh, oke. We hebben nu zeker een triorelatie."

Steven schudt zijn hoofd naar me en zijn gezicht staat niet bepaald vol gezelligheid. Ik denk dat hij vogels haat. "Kom, we gaan verder." Ik knik en dump de vogel. Hij vliegt meteen weer terug naar Stevens hoofd.

"Wauw. Hij is nog erger dan jij bent." Stevens gezicht is aardig agressief aan het worden en ik frons even diep. "Ik weet niet, misschien denkt hij dat jij zijn papa bent.' Mompel ik.

"Nee." Steven geeft me een blik. "Haal dat rotbeest ervan af."

Als ik niks doe probeert Steven het zelf. Hij strekt zijn hand uit en duwt tegen de vogel aan. Meteen pikt de kleurrijke vogel tegen Stevens hand aan. Ik kijk enkel toe naar dit pleziertje. "Verdomme," kreunt Steven. Hij haalt iets uit zijn jaszak en begint tegen de vogel te slaan, meteen vliegt het beest weg. "Was die kerstmuts toch nog ergens goed voor," grijnst Steven. Daarna duwt hij de muts terug in zijn zak en de vogel landt weer op zijn hoofd.

"Je moet mijn muts opdoen, Steven." Grijns ik.

"Nee."

"Nou, dan moet je hier maar blijven. Daahaag!" Ik zwaai naar Steven en draai me om. "Oke, oke!" Ik hoor achter me wat geluiden en na een paar seconden verschijnt Steven voor me met zijn kerstmuts die ik hem heb gegeven. Zijn gezicht staat nu op onweer. "Prachtig!" Ik pak mijn mobiel en maak meteen een foto van dit aanzicht.

Nadat Steven me wilde vermoorden lopen wen naar de volgende ruimte waar weer vele planten en paadjes te vinden zijn. "Dit ziet er zo gaaf uit." Mompel ik.

Steven grinnikt en neemt mijn hand in de zijne. "Je vindt het echt leuk, hé?" Ik knik om zijn vraag en loop met hem door de ruimte heen. Overal zijn verschillende planten, bomen en takken. Hier en daar vliegen zelfs vlinders rond wat er echt geweldig uit ziet. Na een tijd lopen we verder naar de volgende ruimte. "YES!" Ik smijt mijn vuisten in de lucht. Dit gaat mijn lievelingsruimte worden!

Ik schiet bij Steven vandaan en jaag alle kinderen weg met mijn bulderlach. "Aiden," hoor ik Steven achter me zuchten maar ik geef er geen acht op. Ik klim een trappetje op en duw mezelf over het hout heen. "Steven!" Roep ik. Ik zwaai naar hem en duw mezelf van de glijbaan af. Whoaa!

Steven kijkt fronsend toe alsof hij aan het twijfelen is om mij te joinen. Ik ren op hem af en trek hem mee de speeltuin in. "Je moet de glijbaan proberen!" Dring ik hem aan. "Anders vertel ik iedereen over je augurkenonderbroek." Steven snuift en kijkt me aan. "Dat doe je niet!" Snauwt hij.

Ik schraap mijn stem "Hé Vis, heb je het al gehoord? Steven heeft een schattige augurkenonderbroek met gezichtjes en-" "Prima!" Onderbreekt Steven me. "Maar alleen omdat ik zelf van de glijbaan wil."

"Jaja, veel plezier!"

Steven draait zijn ogen maar klimt uiteindelijk boven op jet houten huisje. "Je moet je handen in de lucht doen!" Ik doe het vanaf de grond voor.

Steven zijn gezicht staat vol vreugde want zijn mondhoeken hangen omlaag en zijn ogen zijn in spleetjes. Als hij de glijbaan afglijdt is hij vast gek van van opwinding want ik hoor een grom.

Het moet een mooie ervaring zijn geweest.

"Aiden we gaan," hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar de uitgang. "Oke oke!" Ik wandel mee en zwaai naar de mensen om me heen. "Ciao!"

"Daag!" Roept een kerstelf naar ons. "En een fijn kerstfeest."

"Feliz Navidad!" Roep ik hem na.

"Stop dat! Je bent niet Spaans." Steven geeft me een blik. Oh, nou dan is mijn leven een één grote grap als ik niet Spaans ben.

We lopen richting de auto toe en ik bekijk de lucht. "Het is mooi hè?" Zeg ik. Steven knikt en slaat zijn armen om mijn middel, ik leun met mijn rug tegen zijn lichaam aan. "Jij bent pas mooi." Zegt hij zacht.

Ik bloos. Blijkbaar heb ik de vlinders daarbinnen opgegeten want ze beginnen te kriebelen in mijn buik. Het is echt heerlijk om bij Steven te zijn en ik voel me echt trots dat ik zijn vriend mag zijn.

"Het was echt een leuke avond Steven, bedankt. Ik heb me geen een moment ziek gevoeld." Ik draai me om en sla mijn armen om zijn hals. Ik voel zijn armen om mijn middel glijden en hij kust me. "Voor jou altijd Aiden."

_____________________________________

^(*,*)^ #cutenissforlive
Wat vond je van hun tweede date? :D