Epilogue

Napangiti na lang ako ng makasalubong ko ang isang grupo ng estudyanteng bumati sa akin. I never thought that one day I will teach youths that was interested with the hobby as mine, photography. Never kong nakita ang sarili ko na nakatayo sa harapan ng maraming estudyante at may hawak na chalk kagaya ni Umma, pero meeting this kids na interested sa photography. I think i'll give it a try.

"We'll see you later Noona/Unnie!" Paalam nila kaya tumango ako. Its been six years since ipadala ako ni Halmoni dito sa Italy para dito mag-aral. I miss Korea since the culture was so different pero sanay naman akong mag-adopt sa mga bagay-bagay kaya ok lang.

Marami ng nangyari sa mga naiwan ko sa Seoul although wala na ako gaanong balita sa kanila since super busy ko sa school ngayon lalo pa't malapit na ang graduation namin.

Last time I checked, engaged na si Joshua and Mira, good for them kasi ang tagal-tagal na nilang naglolokohan kaya dapat lang magpakasal na sila.

Mingyu? I've heard he's dating someone who's far away from me, someone who looks like an angel. Someone who will give back the love he gave her. Someone who's is not  me.

And Wonwoo? I think masaya na sila ni Kara ngayon. He love her so bad afterall.

Dumiretso ako sa hilera ng mga lockers para ilagay yung mga librong dala ko dahil vacant ko ngayon. Its funny how I fell inlove with someone whom I barely, damn Jungkook Oppa how can you have the same surname as him? Pero kasalanan talaga yun ni Mira.

Pagkabukas ko ng locker ko ay may nahulog na papel na kulay blue. Last week pa ako nakakatanggap ng ganito. I mean, simula nung lumipat ako sa Italy ay madalas ako makakuha ng ganito sa locker ko pero iba talaga yung mga letter na nakukuha ko simula nung isang linggo.

Pinulot ko iyon at tinignan ng mabuti. Parang ganito yung mga papel na ginagamit ko noon nung nagbibigay pa ako ng sulat kay Jeon na hindi ko alam ang pangalan at inihulog ni Mira sa maling locker. Parang ganito yung mga love letter ko dati.

Hindi ko na lang pinansin, inipit ko sa isang libro na hawak ko saka inilagay iyon sa loob ng locker ko.

***
Hapon na at hanggang ngayon ay wala pa rin yung mga estudyante ko. Nanditi ako sa may lilim sa gilid ng field. Dito kami laging nagkikita ng mga batang iyon dahil dito sa spot na ito ay marami ka ng makukunang iba't-ibang magagandang tanawin. Inilabas ko yung cellphone ko at tinignan yung group chat namin at kahit isa sa kanila walang online! Which is nakakapagtaka dahil never namang nagoffline ang mga iyon, kahit text wala rin silang ipinadala sa amin.

"Stop it were over!" Napaangat ako ng tingin dahil sa narinig ko. Sa harapan ko ay may nag-aaway na magshota. Napaiwas ako ng tingin dahil mukhang intense, kunyari ay nagcecellphone ako para di nila ako mapansin.

"How could you kiss her! You never do that to me!" Sigaw nung babae, bakit ganon para pamilyar yung mga nangyayari.

"I just did that to stop her! To stop her from putting those freaking love letters at my locker!" Sagot naman nung lalaki. Bigla naman nagbalik sa akin yung mga nangyari noon. Yung paglagay ni Mira ng love letter ko para kay Jeon sa maling locker, yung break-up ni Team Captain at Kara at yung pagkakabalikan din nila dahil sa akin.

Sa tagal ko dito, marami na akong nakilala at nakitang iba't-ibang lalaki pero hanggang ngayon si Team Captain pa rin. Si Jeon Wonwoo pa rin ang mahal ko at sa tingin ko habang buhay na iyon.

Ibinalik ko yung cellphone ko sa loob ng bag ko at naglakad na paalis. Pero hindi pa ako nakakalayo ay bigla na lang may humawak sa braso ko kaya napalingon ako sa likuran ko.

May isang lalaki na matangakad ako nakacap pati nakamask ang nakita ko.

"Ah.." sabi nya, napakunot naman ang noo ko. Inalis nya yung mask na suot nya at nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Inalis din sya yung cap kaya mas nakita ko yung buong mukha nya.

"By any chance do you know someone named Aubrey Moon?" Damn, his voice. I miss him. Pakiramdam ko ay sobrang sakit ng lalamunan ko habang nakatingin ako sa kanya. Naiimagine mo na naman sya Aubrey, nag-aadik ka na naman.

Maka-ilang beses kong ipinikit ang mga mata ko, nagbabakasakaling baka naghahallucinate lang ako pero sa bawat pagmulat ng mata ko mas lumilinaw lang ang mukha nya.

"Bakit nakikita ko si Team Captain?" Bulong ko sa sarili ko.

Tumingin ulit ako sa kanya at nakita kong palingon-lingon sya sa paligid bago timingin ulit sa akin.

"Waeyo?"ang dami kong gustong sabihin pero yun lang ang nasabi ko.

"I'm accusing her for stealing and running away with my heart" seryosong sagot nya habang nakatingin sa mga mata ko.

"Bwo? Museun maraneun geoya?" Tanong ko sa kanya. Ano bang sinasabi nyang ninakaw at tinakbo ko daw ang puso nya eh samantalang halos isuka nya ako dati. "What? What are you talking about?"

Hindi sya agad sumagot, nakatingin pa rin sya sa akin kaya umiwas ako ng tingin at tumalikod na ako. Hanggang ngayon ba sasaktan na naman nya ang puso ko?

"Aubrey sandali" sabi nya sabay hawak sa kamay ko at pinaharap ako sa kanya. Pabalya kong inalis ang pagkaahawak nya sa kamay ko at tinignan sya ng masama.

"Ano bang ginagawa mo dito? Hinahanap mo ba si Kara? Pwes hindi ko alam kung saan sya makikita dito dahil---"

"Ikaw ang hinahanap ko" hindi ko natapos yung sasabihin ko dahil sa biglaang pagsingit nya. Nararamdaman ko na naman yung sakit nung makita ko syang nakayakap kay Kara matapos nilang manalo noon.

"Ikaw ang hinahanap ko kasi" hindi nya tinapos yung sasabihin nya tapos napahawak sya sa batok nya.

"Bogoshipo"

"At bakit mo naman ako ----" hindi ko na naman natapos yung sasabihin ko ng bigla nyang hawakan ang mga pisngi ko at ilapat ang labi nya sa labi ko.

"Narinig ko lahat ng sinabi mo noon sa library, na ayaw mo na akong ibalik kay Kara at ayaw mo akong tawagin sa pangalan ko." Sabi nya matapos yung halik na iyon.

Nakatingin lang ako sa kanya, hindi ako makapaniwala na hahalikan nya ulit ako."Pero ako ba Aubrey natanong mo? Natanong mo ba ako kung gusto ko pang bumalik kay Kara? Kasi nung araw na nakita kitang naiiyak habang inilalagay mo yung huling love letter mo sa locker ko, sigurado na ako, ayoko ng bumalik kay Kara" nakita nya ako noon? Pero may laro sila di ba?

"Natanong mo ba ako kung gusto ko tawagin mo ko sa pangalan ko? Kasi oo sagot ko. Oo, gusto kong tawagin mo ko sa pangalan ko" dagdag nya pa. Ramdam ko ang pagtulo ng mga luha ko habang sinasabi nya ang mga salitang iyon.

"Pero si Kara ang mahal mo di ba? Sya naman talaga ang mahal mo kaya nga determinado kang manalo noon di ba?" Tanong ko. Bakit bigla na lang syang nagsasabi ng mga ganitong bagay?

"Oo, mahal ko sya noon pero habang nakikilala kita nawawala na yon, nawawala na yung pagmamahal na nararamdaman ko sa kanya at napupunta na sayo" sagot nya. Napayuko ako sa pinunasan ang mga luha ko. April fools ba ngayon?

Lumapit sya sa akin at niyakap akong ng mahigpit, ewan ko pero kusang yumakap din ang mga kamay ko pabalik sa kanya.

"Nanaginip ba ako?"bulong ko at hindi ko naman inakala na narinig nya. Humiwalay sya ng yakap at pinunasan nya yung pisngi ko.

"Aniyo, hindi ka na nanaginip" sagot nya.

"Talaga Team Captain?" Paninigurado ko. Lumayo sya ng konti sa akin at nagbow.

"Hello, I'm Jeon Wonwoo, and you can fall in love with me" pakilala nya sa akin sabay lahad ng kamay nya sa harapan ko. Napangiti ako at tinanggap iyon.

"Neh, I will fall in love you again Jeon, Jeon Wonwoo"

--------
Whoot! Whoot!

Ang panget ng Ending haha XD

Pag-iisipan ko pa kung itutuloy ko yung story ni MingHousewife na naiisip ko haha XD