Stworzenie - małe i do tego puchate, o bystrych, zielonych oczach, łasiło się i ocierało o nogę Lapis.

       — Co to ma być? — spytała, kiedy już dotarło do niej, że zwierze nie jest jedynie wytworem wyobraźni. 

       — Kot — odpowiedziała jej Perydot.

       — Tyle to ja widzę.

       — To... czemu pytasz? — Perydot przekrzywiła głowę. 

       — Bo nie wiem, co to coś tu robi?

       — Mieszka. Od dzisiaj. 

       — Ale... ja nie chcę?

       Perydot wywróciła oczami, złapała kota i podsunęła go pod twarz Lapis.

       I Lapis spojrzała na kota.

       Pogłaskała go. Zamruczał. 

       I został zaakceptowany.