Nagisa Pov:

Obudził mnie czyiś dotyk. Otworzyłem oczy i zobaczyłem swojego starszego brata Juna, jest wysoki,  ma krótkie brązowe włosy i niebieskie oczy.

-Pobudka Nagisa!- Powiedział z uśmiechem. Usiadłem i przetarłem powieki.

-Jaka jest godzina?

-Dwudziesta trzydzieści. Ciesz się, że wróciłem przed rodzicami, bo być dostał ochrzan za to, że zasnąłeś i nie zakluczyłeś drzwi. - Oznajmił, siadając koło mnie. Wyciągnął telefon z kieszeni i zapytał:

-Czy coś zrobiłeś w szkole?

-Nie.

-To, czemu ktoś dzwonił ze szkoły.

-Aaa to pewnie była higienistka, dzwoniła do ciebie i rodziców, bo zemdlałem.- Brat spojrzał na mnie z troską i zapytał przejęty.

- Dobrze się czujesz? Nic ci się nie stało?- Uśmiechnąłem się, by go uspokoić i odpowiedziałem:

- Dobrze się czuję, byłem po prostu zmęczony. -Brunet potargał moje włosy.

- Mogłeś mi rano powiedzieć, że jesteś zmęczony, to byś nie szedł do szkoły.

-Jun nie przesadzaj! - Chwyciłem poduszkę i zdzieliłem go w głowę.

-O ty mały!- Powiedział i również mnie zdzielił. Wygłupialiśmy się tak długo, że nawet nie zauważyliśmy, kiedy nasi rodzice wrócili z pracy.

- Jun! Nagisa! Co wy robicie?- Zapytała matka, brat zszedł z moich pleców, przez co wskazałem na niego palcem.

-To on zaczął! - Oznajmiłem.

-On kłamie! - Krzyknął brat.

-Nie zachowujcie się jak dzieci.- Powiedział ojciec, siadając koło mnie, włączył telewizor i zdjął krawat.  Spojrzałem na zegarek i ruszyłem do kuchni zrobić sobie kanapkę.

-Nagisa! Zrób mi coś do jedzenia!- Pokręciłem głową i uszykowałem cztery kanapki z serem, po czym wróciłem do salonu i położyłem talerz na stole.

-O której jutro kończysz lekcje?- Zapytał ojciec.

- O czternastej dwadzieścia pięć.

-Aha.- Wyciągnął z portfela dwadzieścia złotych i mi je dał.

-Kup sobie coś.

-Dzięki.- Uśmiechnąłem się i poszedłem do swojego pokoju. Uszykowałem książki na jutrzejsze lekcje, po czym wziąłem piżamę i ruszyłem do łazienki się wykąpać. Gdy się umyłem, położyłem się na łóżku i zamknąłem oczy.  Cały czas przed sobą miałem zielone oczy Shiro, były takie ładne. Czekaj... o czym ja myślę?! To chyba nic złego, że o nim pomyślałem co nie? Mam nadzieje, że  jutro spotkam go w szkole.