Wyszliśmy ze szkoły. Trzymał się mojej talii. Zatrzymaliśmy się na którymś z budynków, by mógł założyć strój.

-Idziemy na lody i do Stark Tower, nie chce być sama.
---

Kupiliśmy z pajęczakiem lody, dostaliśmy na koszt firmy. Opłaca się chodzić w strojach po mieście.

Poszliśmy z Parkerem do Stark Tower. Dalej nikogo nie było.

Nagle poczułam wibracje w kieszeni. Tony dzwonił.

-Wybacz na chwilkę, Peter.

Chłopak pokiwał głową i stał w miejscu jak słup.

-Hej, Viktoria. Jest z tobą Kate?

-Nie, pojechała do pracy. Coś się stało?

-Potrzebujemy waszej pomocy. Umiesz w łuk i świetnie się bijesz. Przydasz nam się.

-Okej, przekaże jej. Peter też ma iść?

-Tak, dzięki.

Rozłączył się. Klasycznie. Chwila. Jak my mamy tam dotrzeć? Myślałam chwilę lecz zdałam sobie sprawę, że tracę czas.

-Peter, chodź. Jedziemy po Bishop.

-A-Ale co się stało?

-Opowiem ci później. Jedziemy na misję pomóc tak w skrócie.

Wsiedliśmy do auta. Powitała nas sztuczna inteligencja. Jarvis.

-Hej, Jarvis namierz Kate Bishop i jedź w jej stronę.

-Się robi, panno Stark.

Samochód ruszył. Ułożyłam się na fotelu. Gdy dojechaliśmy rzuciłam Parkerowi szybkie "Czekaj." i wyszłam. Zaczęłam dość spokojnie, ale nerwowa iść po nią. Zatrzymał mnie strażnik.

-Po Kate.-Spojrzałam na niego.

Strażnik odwrócił się i wybrał jakiś numer.

-Ktoś chce Panią widzieć.

-Kto?-Usłyszałam przez słuchawkę Kate.

Wyrwałam mężczyźnie telefon z ręki.

-Kate. Jeżeli zaraz tu nie przyjdziesz, to nie ręczę za siebie. Ważne.

Oddałam mu z powrotem telefon do ręki i oparłam się o budynek i czekałam.

-Jestem, wyszłam jak najszybciej mogłam.

Wskazałam na auto i spojrzałam na zdezorientowaną Kate. Wywinęłam oczami i złapałam ją za rękę.

-Jesteśmy. Przepraszam, że tak długo ale pretensje nie do mnie.

-Hej Pete, gdzie jedziemy?

-Na misję, musimy pomóc reszcie.

-Wysłali wszystkich oprócz nas i nie dają sobie rady?

Wzruszyłam ramionami. Zadzwoniłam do ojca znów.

-Hej, Tony. Jak mamy do was dojechać?

-Strange wam otworzy portal. Idźcie po rzeczy do wieży i zadzwoń jak będziecie na jakimś płaskim terenie.

-Dobra.

Tym razem to ja się rozłączyłam.

-Jarvis. Do Stark Tower.

Gdy dojechaliśmy do wieży szybko się zebraliśmy. Musieliśmy jeszcze Parkera podwieźć pod dom. Wzięłam szybko łuk i strój czarnej wdowy. Na razie byłyśmy same i czekałyśmy na telefon Petera który miał nam powiedzieć, kiedy mamy po niego jechać. Podeszłam pod pokój Kate.

-Gotowa?

-Chyba tak..

Wyszła z pokoju. Czarnowłosa miała kitka i rozpuszczone kosmyki włosów, a do tego swój fioletowy strój. Ja za to miałam czarny, całkiem obcisły strój czarnej wdowy z warkoczem syntetycznym. Coś w stylu Natashy. Złapałam dziewczynę za rękę i cmoknęłam ją w policzek. Uśmiechnęła się.

-Peter dzwonił, powinnyśmy jechać.

-Jasne.

Wyszłyśmy z wieży i wsiadłyśmy do auta. Podjechałyśmy po Parkera.

-Uważaj na łuki z tyłu.

Chłopak kiwnął głową i wsiadł do auta. Tym razem ja prowadziłam auto, nie sztuczna inteligencja. Nie rozumiem, dlaczego ludzie się boją ze mną jeździć. Jestem super pro ekstra hiper dobra w prowadzeniu.

Podjechaliśmy na jakieś zadupie. Wyciągnęłam telefon i zadzwoniłam do Tony'ego.

-Jesteśmy, możesz odpalać.

Rozłączył się. Pod nami otworzył się portal. Ja zdążyłam zareagować i wylądowałam łagodnie na ziemi, natomiast Kate oberwała w głowę. Rozejrzałam się. Długo zajęło mi ogarnięcie, gdzie reszta. Podbiegliśmy do nich z Peterem i Kate.

-No to w czym mamy pomóc?

-Mamy lekki problem z pokonaniem robota. Jest dość duży a potrzebujemy go zabić, by dostać się pod pole magnetyczne z którego następnie musimy uzyskać pewien kamień, ponieważ może on nam zagrozić w przyszłości.-Zaczął tłumaczyć Tony.

-Okej, no to macie zamiar tu tak stać jak półgłówki, czy już zacząć działać?

Wszyscy spojrzeli na siebie, po czym ruszyli w jedną stronę, a ja za nimi. Iron Man latał w powietrzu i strzelał. Ja, Natalia i Yelena stałyśmy przed polem siłowym. Jedna z nich lekko uderzyła mnie pięścią w ramię, bym się na nich skupiła.

-Biegniemy wszystkie i się rozdzielamy. Jeżeli któraś z nas będzie ranna, to niech biegnie do Bruce'a, wziął jakieś apteczki czy coś. 

Pokiwałam głową. Wyciągnęłyśmy pistolety i wbiegłyśmy w pole siłowe. Natalia biegła po lewej, Yelena po środku, a ja po prawej. Nie mogłyśmy jednak tak o sobie biec. Miałyśmy też co jakieś 5 metrów pułapki, czy szyfry.

---