-Właśnie, praca!

Dziewczyna otworzyła szeroko oczy i szybko wybiegła się przebrać.
.....
---
Byłam troche zaskoczona reakcją dziewczyny. Wstałam z łóżka i zaczęłam je ścielić.

-Dobra, ja idę do siebie.

-Okej, czekaj chwilkę

Usiadłam na łóżku i czekałam, aż dziewczyna wyjdzie. Gdy wyszła, spojrzałam na nią.

-Odprowadzisz mnie do drzwi?

-Okej, jasne.

Złapała mnie za rękę, więc zaczęłam za nią iść. O dziwo nikogo nie było w kuchni. Podeszłyśmy do drzwi. Rozszerzyłam lekko usta i ujęłam twarz dziewczyny w moich dłoniach. Spojrzałam jej w oczy, a ona złapała mnie za talię. Pocałowałam ją krótko.

-Spóźnisz się.-Powiedziałam i otworzyłam za nią drzwi.

-To do zobaczenia.-Puściła mi oczko i się uśmiechnęła. Wyszła.

No i teraz nie mam co robić. Parker w szkole, Mj w szkole i Ned w szkole. Reszta w pracy, czy na misji. Niby fajnie, cała wieża dla mnie ale towarzyszyła mi cisza i pustka.

Weszłam do pokoju i wcisnęłam guzik. Założyłam maskę. Boże, jaki ten strój jest ciasny. Wybiegłam przez balkon i zaczęłam się huśtać między blokami.

Nagle usłyszałam huk i piski mieszkańców. Przysiadłam na bloku i wydłużyłam wzrok by dowiedzieć się, skąd dobiegał dźwięk.

Dźwięk wydobył się z bloku mieszkaniowego. Palił się. Wystrzeliłam pajęczyne.

-Ktoś tam jeszcze został?

-Tam została moja córeczka!-Usłyszałam głos zapłakanej matki.

-Jak jej na imię?

-Abby..

Wskoczyłam na górę.

-Abby?

Powtórzyłam jej imię jeszcze kilka razy zanim ją znalazłam.

-Hej, już spokojnie. Wyciągnę cię stąd.

Rozejrzałam się. Złapałam dziewczynke w talii. Miała koło 9 lat na oko. Wybiegłam szybko z budynku i postawiłam dziewczynkę na ziemię przed jej mamą.

-Dziękuję.-Odpowiedziała kobieta przytulając swoją pociechę.

Uśmiechnęłam się, lecz nie było tego widać. Skinęłam głową i odleciałam.

Kurwa, ale będzie opierdol. Będzie w faktach na 100%. Nie wracam dziś do domu. Zaczęłam się bujać w stronę szkoły. Mieliśmy teraz wf. Wleciałam w szybę hali, lecz zamiast rozwalić szybę-odbiłam się od niej. Kurwa, mój nos.

Zeszłam z dachu i po prostu weszłam na halę. Oparłam się o ścianę. Akurat po linie wspinał się Parker. Gdy zszedł, zaczęłam klaskać.

Zauważył mnie i szybko do mnie podbiegł.

-Co ty tu robisz?! Co jeśli cię ktoś pozna?-Zapytał zdezorientowany.

-Nikt mnie nie pozna. Zabieram cię na lody.

-Co?

-Lody. Zamrożone słodycze lub owoce w mleku??

Wyminęłam chłopaka. Podeszłam do jego trenera, zwolniłam go z wf-u. Potem też poszłam do naszej wychowawczyni, by samą mnie usprawiedliwić i Petera.

Wyszliśmy ze szkoły. Trzymał się mojej talii. Zatrzymaliśmy się na którymś z budynków, by mógł założyć strój.

-Idziemy na lody i do Stark Tower, nie chce być sama.

---