Kiedyś byłam normalnym człowiekiem. Znów bym chciała być. Ale to co kiedyś uczyniłam, nie zniknie z mojego życia. Nie ważne jakbym chciała, moja normalność juz nie wróci.

Nigdy.

Chciałabym wiedzieć jak żyją normalni ludzie. Jak myślą, jak się czują, co oglądają w telewizji i co robią w internecie.

Ale nadal nie powiedziałam jak zostałam pojebem.

To zaczęło się w 6 klasie. Gdzieś tak na początku.

Zaczęłam oglądać anime.

Było to Tokyo Ghoul, moje pierwsze anime, moja pierwsza miłość - Kaneki Ken. Od tego wszystkiego zaczęła się karuzela spierdolenia. Zaczęło się od anime, później była manga, a później inne anime. Ale to jeszcze nie koniec.

Kpop.

O tak. Moment w którym zaczęłam słuchać BTS (i w sumie tylko tego jak ktoś coś poleca to piszcieXD), w połączeniu z anime dało coś,  czego po prostu słowami się nie da opisać.

W przeciągu tych kliku lat, w moim życiu przewinęło się więcej fandomów, między innymi z Undertale'a Fnaf'a i wiele innych których na obecną chwilę nie pamiętam.

Ostatnio z koleżanką liczylysmy ile godzin przeznaczyłyśmy na anime. Mi wyszły 4 dni z kawałkiem ciągłego oglądania anime(mam nadzieje ze wiecie o co chodzi. Ze zliczenie wszystkiego i wyszło tak ze jakbyśmy oglądały tak jakbyśmy ogladylysmy bez przerwy).

Oprócz anime i kpopu do mojego mojebaństwa dorzucili się jeszcze moi przyjaciele, których kocham i dzięki nim śmieje się z byle gówna i odwala mi częściej niż powinno.

To historia jak zostałam pojebem

Dziękuję

Don

(JEBAĆ ORTO!)