Pov. Ronaldo

Siedzę i niedowierzam. Jest 0:2 dla Polski. Może nie są tacy źli? Co ja gadam. Każdy by wygrał z tymi Arabami pff. Muszę przyznać w jakimś malutkim procencie mają mój szacunek. Czemu ich bramkarz się gapi w moją stronę lub na mnie? Ah no tak, bo jestem sławny.

Zakończyli w końcu ten meczyk. Coraz bardziej chce poznać tego Szczęsnego. Wydaje się taki inny. Hm ciekawe. Boże znowu ten down.

- Hej Ronaldo! - krzyknął w moją stronę Antonio.

- No hej - odpowiedziałem od niechcenia i poprawiłem włosy.

- Gdzie to się było? - nie. On się nie zmieni.

- Nie twój jebany interes - skręciłem w prawo, a on za mną.

- Nie patrzyłeś znowu na Lewandowskiego? - powiedział z zażenowaniem, a ja zatrzymałem się jak wryty.

- Ja o nim nie rozmawiam - warknąłem i zacząłem dalej iść. Nie odważył się za mną pójść. Super.

Pov. Wojtek

Wygraliśmy mecz, a to znaczy, że będziemy mieli melanżyk. Lewy nam to obiecał. Oj będzie ciekawie.

No więc zostaliśmy zaproszeni do jakiegoś klubu. Postarał się.

- Hejo kotku - skoczył na mnie Cash. Już się najebał.

- Iś nie ponimaju end ja niś jur la bagieta - odpowiedziałem jakby automatycznie. Byłem na to przygotowany. Za dużo już było z nim takich sytuacji. Zszedł ze mnie ze smutną miną i jeszcze mnie kopnął. Aj Ci ludzie w dzisiejszych czasach. Podszedłem do baru, gdzie stał Robert, który negocjował z barmanem.

- Witam kapitana - oparłem się o niego.

- Ooo! Siema Wojtuś! - przytulił mnie. Jebało od niego alkoholem.

- A ty już się nachlałeś? - zapytałem rozbawiony i go od siebie odsunąłem.

- Szo!? Ja bez Ciebie nie pije! - powiedział niewinnie. - A właśnie... może drineczka? - uśmiechnął się.

- No nie odmówię - powiedziałem po czym wypiliśmy z trzy. Mam wrażenie, że to już wystarczająco na dziś. Znaczy umiem więcej, ale łeb mnie będzie napierdalał rano.

- Ooooo! Przepraszam, ale widzę moją żonę - zachwiał się. Ania!? Gdzie!?

- Robert już żeś się nachlał! - powiedział na Boże szczęście Gavi.

- Żono moja, serce moje! Niee ma... - nie zdążył dokończyć, bo Gavi zatkał mu usta dłonią.

- Robert nie fałszuj - powiedział spoglądając na mnie.

- Popieram - powiedziałem śmiejąc się.

Dobra wypiłem jeszcze dwa drinki, ale czuje się wspaniale!

- Money, money, money - Cash tańczył na rurze. Tego pana nie znam.

- KURWA SKÓRAŚ NIE GWAŁĆ MNIE! - krzyczała nowa zabawka Michała, czyli Kamiński.

- Będę kocie~ - powiedział i wziął go pół nagiego na kolana.

- POMOCY! - Kuba wydarł się na cały klub, ale i tak nikt nie zwrócił na niego uwagi. Przykre.

- Wojtuś! - Zalewski się do mnie przytulił. Odwzajemniłem uścisk. Co miałem dziecko odepchnąć? 

- Co jest mały? - pogłaskałem go po głowie.

- Chce się ruchać~ - powiedział jakimś takim nie swoim głosem. Eh, a mówiłem Lewemu, żeby go nie brać.

- Nicola nie będziesz się z nikim ruchać - powiedziałem stanowczo.

- Dannare! Troverò qualcun altro, deficiente! (Cholera! Znajdę sobie kogoś innego debilu!) - krzyknął i odemnie odbiegł jakby poparzony. Ciekawe co on tam powiedział. Nie wiem kurwa nie znam włoskiego. W zamian za niego przyszła do mnie jakaś laska.

- Hi handsome! Shall we have a drink? - powiedziała słodko, a ja tylko przewróciłem oczami.

- No thanks - złapała mnie za nadgarstek.

- Oh come on! I know you want me too! - pociągnęła mnie do pocałunku, a ja w ostatniej chwili zareagowałem. Zrobiło mi się aż niedobrze.

- Fuck off bitch - odszedłem szybkim krokiem. Nigdy nie reagowałem tak źle, kiedy ktoś chciał mnie pocałować, ale to... ble!

Straciłem ochotę na picie. Postanowiłem wrócić do mojego cudownego pokoju.