Wij amuseren ons allemaal, alleen lijkt Damon steeds gefrustreerder te raken. En ik kan hem geen ongelijk geven. 
Waar Bry normaal rustig is en op de achtergrond blijft -afgezien van haar drukke momenten- heeft hij haar zelden in deze bui gezien. 

En doordat ze onze grote lijven gewend is, weet ze ook precies dat we allemaal niet zo wendbaar zijn. Waar Damon om een tafel heen moet lopen, schiet zij eronderdoor. En doordat ze zo'n lichtgewicht is, heeft de bank er ook geen probleem mee als ze over de rugleuning heen rent. Bij Damon's eerste poging kantelde de bank meteen om.

En nu is ze de woonkamer uitgerend. Dat wordt zoeken voor hem, want er zijn verstopplekken en geheime deuren en gangen genoeg hier in huis. 
Al speelt hij nu vals, want hij staart glazig voor zich uit, waarna hij met een grijns mijn kant uit kijkt. 
"Caleb, ik zou het komende uur niet naar je slaapkamer gaan als ik jou was," en met die opmerking schiet hij weg.
Meteen begint Lily te giechelen. "Ik zag in zijn visioen dat ze op jou kamer is en hij haar daar gaat kussen!"
"Laten we Julia maar gaan helpen met de tafel dekken, heeft Bry je nog uitgelegd wat je verder wel en niet mag bekijken van de gebeurtenissen van vandaag?" Vraag ik haar.
"Ja, Bry zei dat het een rommeltje was geworden, met een hoop bloed, maar dat jullie allemaal veilig zijn en de slechterik gevangen is. Vanavond gaan we vroeg naar bed en morgenavond gaan we eerst naar het weeshuis om te kijken hoe de kinderen allemaal cadeautjes krijgen, 's middags krijgen we bezoek en 's avonds na het eten mogen wij onze cadeautjes uitpakken," ratelt ze achter elkaar.

"Ja, dat is de hele korte samenvatting van vandaag en morgen," zegt Zane grijnzend. 
Vanuit de bovenverdieping horen we ineens een gil die eindigt met een giechel. 
"Volgens mij heeft hij haar gevonden," zegt Aiden droog, terwijl hij de borden uit de kast pakt.
"Wat eten we eigenlijk?" vraagt Conor.
"Nico is chinees aan het halen, hij weet dat Bry dat lekker vind. Daarbij wil hij nu goed kennis maken met de nanny's voordat hij ons zusje vannacht weer alleen achter laat," vertel ik hem.
Al denk ik dat Nico gewoon geen zin heeft om alleen te moeten eten. De Don's hebben er allemaal een houtje van om hier rond te blijven hangen als ze in de buurt zijn en honger hebben.
"Dek beide tafels maar, want Nathan, Cecilia en mijn pa komen er ook aan," laat Damon weten terwijl hij de kamer in komt lopen.
Hij kijkt veel te tevreden, ook al ontwijkt hij mijn blik. Bry komt achter hem aan de kamer in gelopen en houdt zijn hand vast. Haar wangen zijn nog rood en haar haren zitten door de war. En door haar opgezwollen lippen weet ik dat dit niet van het rennen van zojuist was.
Gelukkig heeft het geen uur geduurd, wie weet wat ze dan hadden gedaan.

Bij de tafels aangekomen laat ze hem echter los, om naar mij toe te komen. Onzeker kijkt ze me aan.
"Hoe verwarrend is het om iedereen te kunnen voelen voor je?" vraag ik zachtjes.
Waar ze eerst alleen maar kon voelen of er onrust heerste in de kamer of in een bepaald iemand, kan ze sinds vanmiddag alle emoties voelen.
De geamuseerdheid van Zane over hun kus, de opwinding van Damon omdat hij haar een paar minuten alleen had en kon kussen, dat Conor zich verheugd op de chinees omdat hij honger heeft, de opluchting van Aiden omdat alles goed is gegaan vandaag, mijn bezorgdheid voor alle gevoelens die ze nu voelt.
"Heel verwarrend. Is dit wat jij altijd voelt?"
"Nee, niet de emoties. Ik moet er niet aan denken. Ik vind het al ingewikkeld genoeg als ik in een lichaam kan voelen wat ik allemaal kan beschadigen en pijn kan doen. Al ben ik blij dat mijn mist niet zo roekeloos en onbestuurbaar is dan de gloed. Al is ze dat nu ook niet meer of wel?"
"Ze is het nog altijd, maar het lijkt alsof ze nu steeds met mij overlegt. Ze kan alles in één keer genezen, maar wijst me op iedere beschadiging en verwonding. Ik ben benieuwd of ik nu ongeneeslijk zieke kinderen ook kan helpen. Het is alsof mijn gloed slimmer is geworden en nu zoveel meer kan. Misschien kan ik zelfs-"
"Nee!" Roept Zane vanaf de andere kant van de tafel, waar hij net is gaan zitten.
"Durf die zin af te maken en ik laat je nooit meer het huis verlaten," zegt hij op een kille toon.
Zo heb ik hem nog nooit horen spreken tegen Bry. Allemaal kijken we hem geschokt aan.
"Het spijt me Zane. Maar het zou toch prettig zijn als ik ze kon helpen zonder er zelf iets aan over te houden?"
Zuchtend staat hij op en loopt snel naar haar toe. Terwijl hij haar stevig omhelst gloeit de gloed weer op.
"Nee Bry, het spijt mij juist. Ik weet dat je alleen maar iedereen wilt helpen, maar ik wil liever niet dat je er een risico mee neemt. Laten we eerst de gewone dingen uitproberen nu je gloed sterker is. Nog maar een paar uur geleden was je dood, laat me alsjeblieft eerst even bijkomen van vandaag," zegt hij, terwijl hij een kus op haar voorhoofd drukt.
In een automatische reactie drukt Bry haar handpalm tegen zijn wang. "Dat beloof ik. Na het nieuwe jaar kijken we pas verder."

Gelukkig komt op dat moment Nico binnen met Nathan, Lex en Cecilia. Allemaal hebben ze hun handen vol met zakken van de chinees.
Snel nemen we de zakken over en verspreiden we de bakken over de tafel.
Terwijl Bry naast mij gaat zitten, lijkt Nico te twijfelen. Cecilia zit aan de andere kant van de tafel met nog een lege stoel naast haar, maar naast Bry is ook nog een plek vrij. Uiteindelijk kiest hij voor de plek naast Bry, waarbij hij makkelijker naar Cecilia kan knipogen. Haar enige reactie is echter het rollen met haar ogen, voordat ze zich op Lex en Julia concentreert.
"Nico?" Klinkt er aan zijn andere kant.
Met een paniekerige blik volgt hij het kleine handje dat aan zijn mouw trekt, tot hij Lily aankijkt. 
"O ow. Je gaat niet mijn gedachten lezen he?"
"Nee, ik heb met Bry afgesproken dat ik me probeer in te houden. Maar het gaat wel makkelijker als je niet steeds aan kusjes geven denkt," zegt Lily.
De hele tafel ligt dubbel van het lachen, terwijl we de grote machtige Nicolai Spinel onderuit zien zakken.
"Maar wat wou je vragen Lily?" Fluistert hij zachtjes. Ook al kan iedereen hem nog steeds horen.
"Heb jij ook een cadeautje voor Conor?"
Onder de tafel zien we Conor haar richting uit schoppen, al raakt hij Nico's voeten die hij voor Lily's stoel heeft uitgestoken om haar aan te kunnen kijken.
"Ik had een cadeautje voor Conor, maar nu hij me heeft geschopt, mag jij hem wel hebben,"
"Lily! Je zou vragen of jij een cadeautje kreeg en daarna vragen wat de rest van ons kreeg!" Moppert Conor, terwijl hij Aiden met zijn elleboog aanstoot.
"Hey, gedraag je. Ook al wil ik graag zijn antwoord weten, ik ben slim genoeg om de meiden uit dit gezin erbuiten te laten. Je weet dat ze slimmer zijn dan jij bent," antwoord Aiden.

En zo gaat het de hele maaltijd door tot het eindelijk bedtijd is voor Lily.