Die arme verkoopster. Ondanks dat we de halve winkel hebben gekocht, ziet ze er nog steeds uit alsof ze een hartverzakking krijgt.
Had ze niet moeten liegen om haar spullen te verkopen. Als we ergens wel een hekel aan hebben, zijn het leugenaars en loze beloften. Met Mark's aanwezigheid wordt alles makkelijker geregeld. De verkoopster zorgt ervoor dat alles morgen wordt geleverd. Dan heeft Julia iets om zich mee bezig te houden terwijl wij weg zijn.

Na de meubels, is Bry met Caleb en de meisjes verder gegaan om aankleding te vinden voor de kamers en vanuit die winkel gaan ze kleertjes kopen voor de meisjes. Ondertussen gaan wij de speelgoedwinkel leegkopen. Niemand is hier ooit te oud voor.
Maar Mark kijkt zijn ogen uit. Je zou zeggen dat hij iedere winkel wel eens gezien heeft, met alle winkelcentra die in zijn bezit zijn, maar hij ziet eruit alsof hij voor het eerst de rekken vol speelgoed ziet.
"Wat zoeken we?" vraagt hij.
"Cadeaus voor Lily. Ze houdt van vlinders, katten, Playmobil en tekenen. Maar ze is met helemaal niks bij ons in huis gekomen, ze heeft niet eens een knuffel. Dus dat moeten we goed maken," leg ik uit. Allemaal hebben we een winkelwagen vast en rennen we enthousiast de winkel in. Al moet ik toegeven dat ik nog nooit zo lang bij het meisjesspeelgoed heb doorgebracht. Wat een hoop roze en glitters. Al probeer ik het roze te beperken, gelukkig vond Lily mint ook een mooie kleur. Dan hoef ik me alleen maar voor te stellen of Bry het vroeger leuk had gevonden. Een uur later staan we weer bij de kassa, met al onze winkelwagens tot de rand gevuld.

En dan moet ik toegeven dat sommige dozen misschien voor onszelf zijn.
Zane heeft hier echter een oplossing voor bedacht. Alle cadeaus voor de drie meisjes rekenen we meteen af en laten we inpakken. De rest houden we apart tot Bry klaar is met winkelen. Als wij dan buiten de winkel wachten, kan zij controleren of er niks tussen zit dat wij al hebben gekocht. En dan hoeven we alleen nog maar af te rekenen.

Nadat ik met Conor de eerste lading ingepakte cadeaus naar de auto breng, zien we Bry alweer de speelgoedwinkel inlopen. Zodra we terug komen, komt ze de winkel alweer uit. Dat heeft ze snel gedaan. Al waren het vooral grote dozen die ik voor mezelf had uitgekozen, dus die kan ze snel goedkeuren. Maar voordat ik kan zien wat er nog van mijn winkelwagen over is, duwt ze me terug. "Niet spieken Aid, als jij nu ziet wat er niet meer in ligt, weet je ook wat je gaat krijgen. Alles wordt dus ingepakt. Die paar dagen kunnen jullie nog wel wachten,"
We beginnen allemaal tegelijk te protesteren, zelfs Mark die behoorlijk wat Lego heeft uitgezocht.
Maar Bry, Caleb en Lily negeren ons volledig, terwijl ze blijven lachen.

Samen lopen we naar een restaurant voor een late lunch. Mark heeft besloten om na de lunch weer verder te gaan met werken en omdat we zijn werkdag toch al hadden verpest, mocht Zane hem op een lunch trakteren.
Lily mag kiezen waar ze zin in heeft. En gelukkig is ze makkelijk te sturen naar mijn lievelingseten, pizza.
We hebben verschillende smaken gekozen, zodat Lily kan proeven wat ze het lekkerste vind, en niet veel later staat onze grote ronde tafel vol met pizza's en bijgerechten.

Nadat iedereen zo goed als vol zit, gooit Mark ineens een broodje naar Bry's hoofd, die aan de overkant van de tafel zit.
Vlak voor het broodje haar raakt, vist Caleb het echter uit de lucht, geeft het aan Zane die aan de andere kant naast haar zit en in een vloeiende beweging vliegt het broodje tegen Mark's voorhoofd aan.
"Verdorie, die reflexen van jou zijn gewoon irritant Caleb en het zou een keertje fijn zijn als Zane zou missen,"
"Als je dan naar iemand anders zou gooien, laat ik je gewoon raken. Maar dit is een automatische reactie. Waarschijnlijk had ik het broodje nog gevangen als Zane het zou hebben gegooid,"
"Dat is waar, dat is de enige keer dat ik iemand niet raak. We hebben het met tennisballen geprobeerd. Die worden uit de lucht gegrist als Cal in de buurt is. Ik heb het echter nog nooit met een wapen geprobeerd, geen idee wat er dan gebeurt, als ik haar wil raken, AUW-" vloekt Zane, terwijl er een krakend geluid onder de tafel vandaan komt. "Cal, stop ermee!"

"Stop jij dan met dat soort ideeën. Er wordt niet met een wapen op mij geschoten, mijn schouder doet nog pijn als ik aan de laatste kogel denk. Die stomme tennisballen zijn al irritant genoeg. Cal, stop alsjeblieft met zijn voet verder te breken," zegt Bry, terwijl ze een stuk pizza van Damon steelt.
Lily kijkt al die tijd met een grote glimlach de tafel rond, terwijl ze nu onder de tafel naar Zane's voet wil kijken.
Voordat ze de kans krijgt, raakt Zane Bry's hand aan, en horen we het gekraak van zijn voet die rechtgezet wordt.

"Ik weet niet wat soms smeriger klinkt. Het breken van botten of het moment dat de botten zich weer zetten," brom ik, terwijl ik mijn stuk pizza weer terug op mijn bord leg.
En dat stuk word meteen door Conor gestolen en in zijn mond gestopt. "hevt tveede, die sompv geluivden," mompelt hij met een volle mond.
"Het klinkt net zoals jij praat," zegt Lily, terwijl ze de tong naar Conor uitsteekt.
En hij kijkt ons allemaal geschokt aan. "Bry, ze gedraagt zich al precies zoals jou...."

De middag in het winkelcentrum word vrolijk afgesloten. De meeste dingen passen in de auto's, al kost het behoorlijk wat moeite. Gelukkig hebben twee auto's een lege achterbank, die nu ook goed vol zit.
Thuis aangekomen stopt Julia niet met het bemoederen van Bry. Ze weet wat er morgen gaat gebeuren en ze is als de dood dat het toch fout gaat.
En om eerlijk te zijn, ik ook.
Damon kan dan wel zeggen dat hij het kerstdiner steeds voor zich ziet. En dat hij Lily eerder niet had gezien omdat hij puur naar de tafel had gekeken. Maar we weten allemaal dat de toekomst nooit helemaal vast ligt.
Er hoeft maar één klein ding anders te lopen en het lot veranderd volledig.

Na een avond waarbij het opvallend stil is, gaat iedereen vroeg naar bed. Al vraag ik me af hoeveel we vannacht zullen slapen.
Na een paar uur van gedraai in mijn bed, geef ik het op. Terwijl ik opsta, hoor ik in de kamer tegenover de mijne ook gepraat. Bry en Cal kunnen dus ook al niet slapen. Voorzichtig steek ik mijn hoofd hun kamer in. "Ik ga beneden voor de openhaard liggen, komen jullie mee?"
"Ja, de rest slaapt ook nog niet, die volgen ons vanzelf," hoor ik Zane in zijn deuropening zeggen.
Achter elkaar zoeken we een plekje op de kleden voor de openhaard. Om de een of andere reden voelt het goed, om op dezelfde manier te slapen, zoals we al die jaren geleden ook deden.
Damon is de enige die op de bank in slaap valt. Hij begrijpt nog steeds niet dat wij zo makkelijk op de grond kunnen slapen.

's Morgens staan we met tegenzin op. Na een ontbijt legt Bry aan Lily en de nanny's uit wat er ongeveer gaat gebeuren vandaag. Niet hetgeen we daadwerkelijk verwachten, maar wel dat we de hele dag weg zullen zijn en 's avonds terug komen. En dat we dan van de Rat af zijn. 
Ook verteld ze dat de spullen voor de kinderkamers worden gebracht en ze besluiten zich daar de rest van de dag mee bezig te houden om afgeleid te zijn.

De lunch is een tegenvaller, niemand heeft zin om iets te eten. En na een paar happen stopt iedereen er al mee. Nadat Bry uitgebreid met de kinderen heeft geknuffeld en Julia omhelst, nemen we allemaal afscheid en vertrekken naar de ontmoetingsplek waar iedereen bij elkaar zal komen.