"Mark, ze hebben problemen in de meubelzaak," zegt Rick, mijn rechterhand.
Verdorie, is er dan helemaal niks dat ze zelf kunnen doen.

"Waarom grijpt de beveiliging niet in?" grom ik, terwijl ik mijn papieren netjes op de juiste stapel leg en mijn stoel van het bureau af schuif.
"Ze zijn uit het hoogste segment, de beveiliging weigert in te grijpen, die blijkt lachend toe te kijken."
Die etters van Spinel weer. Kan ik vanavond weer met die irritante Rus gaan bellen. Eens zien welk excuus hij dan weer weet te verzinnen.

Kwaad loop ik mijn kantoor uit. Als we tien minuten later bij het winkelcentrum aankomen, is het niet moeilijk om de winkel te vinden waar het om gaat. Vlak voor we bij de ingang aankomen, is er een oorverdovende knal te horen.
"Ze breken verdomme de hele winkel af. Was dat een kast die omviel? Waarom grijpen jullie pummels niet in?" Roep ik tegen de beveiligers die bij de ingang staan en met een geamuseerde blik naar binnen kijken.
"We hebben instructies om nooit in te grijpen als zij aan het winkelen is, meneer," krijg ik als antwoord.

"Wie? Er is helemaal niemand die niet op zijn plek gezet kan worden. Zelfs als de Don van Amethist hier komt en stennis schopt, wordt er ingegrepen. Wie kan er dan nu zo belangrijk zijn dat....-"
"Oom Mark!"

Aha. Dat verklaart een hoop. Al begrijp ik niet hoe zo'n klein ding een kast omver geduwd krijgt.
"Aha, mijn kleine engel. Ik had kunnen weten dat jullie als enige een hele winkel overhoop durven te halen," zeg ik, terwijl ik probeer haar kwaad aan te kijken.
"Hebben ze u serieus gebeld omdat we problemen veroorzaken?" vraagt Bry onzeker, mijn blik moet beter gelukt zijn dan ik dacht, al voel ik me nu meteen schuldig.
Verbaasd kijk ik naar het spoor van vernieling. Ze is niet eens zwaar genoeg om de deuren scheef te krijgen als ze aan de kasten hangt. Of de kasten moeten wel van hele slechte kwaliteit zijn.
"Ja, ze hadden last van asociale klanten die alles sloopten, is Zane niet meegekomen?" vraag ik haar.

Tegelijkertijd komt de rest de bocht omgelopen. De verkoopster weet niet zeker of ze opgelucht of bang moet kijken, nu Bry nog in mijn armen geklemd zit.
"We zijn vandaag helemaal compleet Mark, maar het was niet mijn schuld dat alles er nu zo bijstaat. Als ze tegen mij zeggen dat een kast nooit op een kind zal vallen, moet hij toch tegen een duwtje kunnen? Of moet ik het leven van Bry's dochters riskeren?" vraagt Conor, terwijl hij de hand van een kleine meid vasthoudt.
Terwijl ik aan mijn hand hun kant uitgetrokken word, zegt Bry: "Oom Mark, dit is Lily, onze nieuwste aanwinst en de kleine Faith. Onderweg hiernaartoe heeft Lily besloten dat ze Faith's grote zus wil zijn, dus heb ik nu twee dochters,"
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. "En je vriendje weet er ook al vanaf?"
Waarop Bry geschrokken naar Damon kijkt. Hij kan niet beweren dat haar gedachten gang als een verrassing komt, maar ik weet zeker dat ze het is vergeten te vragen.

De rest schiet nu in de lach, terwijl ik op mijn hurken ga zitten voor de kleine meid.
Bij een eerste blik zie ik het al, eentje met krachten. Hopelijk is ze niet zo'n handvol als de rest van hen.
"Waren ze zo stout als kinderen?" Vraagt ze me, terwijl ze me aankijkt.
Stout? Nee, eigenlijk waren ze juist heel lief, alleen wat onvoorspelbaar, vooral de tweeling. Al lijkt Caleb rustiger te zijn nu hij ouder is. Maar Bry is nog steeds een enthousiaste wervelwind die overal mee weg komt.
Soms lijkt ze nog steeds op de zevenjarige van vroeger, een vat vol tegenstrijdigheden, ondeugend maar onzeker, ontzettend knuffelig, maar bang om je aan te raken, de drukste van het stel zonder dat ze een woord zegt.
Terwijl ik dat bedenk, bestudeert het meisje dat voor me staat me.
"Als ik uw herinneringen zie, houdt u veel van haar. Van hen allemaal. Was ze echt zo bang vroeger?" vraagt ze, terwijl ik geschrokken overeind ga staan.
Heeft ze zojuist mijn gedachten gelezen en mijn herinneringen aan de kinderen gezien?

"Lily, gisteren heb je Nathan en Nico gezien. Dit is oom Mark. Hij is ook één van de leiders van de stad. Net zoals Zane en Damon. Alleen Ben heb je nog niet gezien," legt Zane uit, "Maar het is niet netjes om meteen zijn gedachten in te duiken. Je weet immers niet of hij wel wil dat je het ziet en of het kwaad kan, nu hij weet dat je het hebt gezien."
"Maar hij dacht aan hoe Bry vroeger was en ik voelde alleen bewondering voor jou, respect, en liefde voor jullie allemaal," zegt ze voorzichtig.
Wat een moeilijke kracht. Daar gaat nog een hoop tijd en energie in zitten, om haar hier goed in te begeleiden.

"Dat klopt kleine meid, maar als hij nou slechte dingen zou denken over ons, dan zou hij niet willen dat jij dit ziet, of dat wij het weten. Snap je?" Legt Bry rustig uit, "dat bedoelde ik gisteravond met het uitspreken van de beelden die je ziet. Bij ons in huis kan dat, maar ook niet als er bezoek is. Sommige dingen wil men liever niet delen. En dan is het ook niet zo netjes om in iemands gedachten of herinneringen rond te kijken. Ik weet namelijk dat Mark ook dingen heeft gedaan, die hij liever niet aan een klein meisje wil laten zien, of aan ons wil vertellen,"

Lily kijkt Bry bedenkelijk aan, maar knikt dan. "Zoals vanmorgen toen Damon dacht aan –" en meteen staat Damon naast haar met zijn hand om haar mond.
"Precies. Niet vertellen. Kom, het is jou beurt om een kamer uit te zoeken, ga maar met Conor vooruit," zegt Damon, terwijl hij haar zacht richting Conor duwt.
Interessant, nu wil ik wel eens weten wat ze vanmorgen bij Damon zag. Vragend kijk ik Caleb en Zane aan, maar beide kijken ook met een strakke blik naar Damon. Bry is daarentegen druk bezig om een baby uit de kinderwagen te halen.

"Is dit de kleine Faith?" Vraag ik, terwijl ik de baby voorzichtig overneem.
Natuurlijk moet Caleb bijdehand reageren, "Nee, die hebben we thuis gelaten, we hebben nog maar een baby uit een container gevist. Ik bedoel, twee of drie in een week, dat maakt ook niks meer uit, toch?"
"Ettertje, hoe kom jij toch aan zo'n tweelingbroer Bry? Zitten al jou slechte kwaliteiten in hem gestopt?" vraag ik.
"Nou, om eerlijk te zijn. Sommige van zijn opmerkingen heeft hij van u geleerd oom," zegt Bry doodleuk.

Met een vernietigende blik kijk ik haar aan. Al lukt me dat niet heel erg lang, vooral niet als de baby in mijn armen begint te protesteren en ik zenuwachtig naar het hoopje in mijn armen kijk.
"Waarom zijn jullie eigenlijk de winkel aan het slopen?" Vraag ik, terwijl ik de baby weer snel terug geef.
Aiden kijkt me verontschuldigend aan. "Ze hadden door dat we geld uit kwamen geven. Alleen kwamen er steeds meer verkooptechnieken bij kijken. Als Owen er niet bij was geweest, had Bry misschien gelooft dat ze haar dochters mishandelt als ze niet het duurste van het duurste koopt. Want de rest was slecht voor hen, minder stevig en ze wil toch alleen het beste voor haar dochtertjes?"

"En als ze beweren dat hun stevigste kast tegen klimmende kinderen kan, maar de deuren vallen eruit als Lily er al aan hangt, of een bed zakt door als Aiden er met zijn handen op duwt, kan het nooit veilig zijn. Als zij ervoor kiezen om ons bewust voor te liegen en vol blijven houden dat het de waarheid is, dan moeten we ze in laten zien dat het leugens zijn," voegt Owen toe.
Zane heeft al die tijd niks gezegd, alleen maar met een strakke blik de verkoopster in de gaten gehouden.

"Nou jongens, dan ben ik wel benieuwd naar de kwaliteit van deze winkel. Laten we eens gaan kijken wat Lily mooi vind. Hoe test je zo'n kast?" vraag ik, terwijl ik voor ze uit loop om Conor en Lily te zoeken.