Nadat Conor de kamer verlaat, vliegt Caleb hem achterna om eerder bij Bry aan te komen.
Of om hem te slaan. Wie zal het weten?

Zuchtend laat ik me achterover vallen in mijn stoel en wrijf met mijn hand over mijn gezicht.
Tijd om me te scheren. Maar zelfs daar kom ik niet aan toe.
Soms drukt de verantwoording voor alles zwaar op mijn schouders. Niet alleen de zorg voor mijn broers en zusje, al kunnen zij zich nu zelf wel redden. Maar ook de zorg voor onze organisatie, voor de hele stad. Vooral op momenten dat we last hebben van ratten.
De deur naar de zomerkamer gaat open en Cecilia komt binnen.
"Ze zijn hun tas aan het uitpakken. Ik weet nog niet of ik problemen verwacht of wonderen, maar saai zal het niet worden," zegt ze.
"Is er een moment dat we geen problemen verwachten? Hoe ging het met de data, heb je de laatste gegevens nog kunnen vinden? De schutter had niks nieuws te vertellen, hij was alleen een afleiding om te laten zien dat hij ons kan raken."

"Ik heb alle gegevens. Hij woont buiten de stad, ver erbuiten. Zijn naam is Dick Jones."
Zodra Cecilia die naam opnoemt, begint de rest van ons te grinniken.
Dus de Rat was gewoon een lul. Heel passend.
"Jij regelt de rest? Zodra alles klaar is, maken we hem af," vraag ik, waarna Cecilia me toeknikt en de kamer uitloopt.

"Dan gaan we nu maar kijken waar je vriendinnetje uithangt Damon," zegt Owen met een duw tegen Damon's schouder, waardoor hij van zijn stoel afvalt.
Meteen rennen die twee achter elkaar de kamer uit.
Aiden staat naast me. "Kinderen..... waar ben je aan begonnen Zane," zucht hij, waarna hij mij een por verkoopt en er ook vandoor schiet.
Lachend kijk ik hem achterna.
"Ik zou maar rennen Aiden, want als ik je vind, ben je er geweest!" Roep ik de gang in, waarna ik verschillende mensen ervandoor hoor gaan.

Nu pas bedenk ik me dat ik de sollicitanten misschien ook heb laten schrikken. Och, jammer voor ze, wennen ze vanzelf aan.
Maar in plaats van achter de rest aan te rennen, wacht ik bij de grote eettafel op ze. Ze blijven nooit lang weg als het etenstijd is.
Vera is de tafel al aan het dekken en ik pak alvast de borden om haar te helpen.
William is de volgende die de kamer in komt. Als ik op de klok kijk, zie ik dat hij een half uur te vroeg is.
Zijn grijs groene ogen kijken me vragend aan terwijl hij de helft van de borden over neemt.
"Je vraagt je vast af waarom we je hebben uitgenodigd?" Vraag ik hem.
"Ja. Maar ik ga ervan uit dat er meer aan de hand is, dan voor baby zorgen omdat de jonge moeder er geen zin of tijd voor heeft. Vooral aangezien je zusje niet de echte moeder is."
Goed geobserveerd van hem.

Achter ons schiet Bry de kamer in. Ze heeft zich snel omgekleed in een legging en een veel te grote trui.
Ik zie dat William ook naar haar voeten kijkt.
"Ja, ik heb iets aan mijn voeten," zucht Bry.
"Dat zijn mijn sokken kleintje," zeg ik met een glimlach.
"En Conor's trui. Maar de legging is wel van mezelf," zegt ze, waarna ze me een knuffel geeft.
Voorzichtig strijk ik over haar arm. De mitella heeft ze niet meer gebruikt na de koorts. Snel kijk ik om me heen en zie dat er nog niemand is, voordat ik het shirt over haar schouder omlaag duw en haar rechterschouder bekijk.

William geeft me een vragende blik, herkent dan het litteken dat van een kogel afkomstig is en waar de hechtingen nog inzitten en kijkt me geschrokken aan.
"Wanneer is ze neergeschoten?" Vraagt hij fluisterend.
"Vandaag bijna, je had het gat in Caleb's romp moeten zien. Ik kon er mijn hand doorheen steken," kletst Bry er vrolijk op los. Het feit dat ze zich gedraagt alsof ze William al jaren kent, is een goed teken. Normaal is ze niet zo snel zichzelf bij een vreemde.
Nu kijkt William me weer vragend aan.
"We hebben last van een oude bekende. Vijf dagen geleden werd ze neergeschoten, nadat de kogel dwars door Caleb ging. Vandaag was ze weer het doelwit, maar werd Caleb in haar plaats geraakt."
"Het litteken ziet er eerder als vijf maanden uit, niet als vijf dagen, behalve dat de hechtingen er nog inzitten," reageert William.

Dat is waar. De hechtingen moeten er nog uitgehaald worden, dat kan ik vanavond wel doen.
Op dat moment komen Caleb en Conor de kamer in gerend met een veel te onschuldige blik, gevolgd door woedende Aiden.
Voordat Conor echter verder kan rennen, grijpt Aiden hem vast bij zijn kraag en duwt hem op een stoel. Als Conor zijn handen op de tafel zet om zich af te zetten, pakt Aiden een mes en ramt hem dwars door Conor's hand de tafel in. "En nou zitten blijven ettertje, tot ik je broertje te pakken heb," gromt Aiden, terwijl hij kwaad naar Caleb kijkt.
"Eh, jongens, we hebben een gast bij ons staan?" Zeg ik voorzichtig.
William kijkt geschokt, nu Conor rustig aan tafel blijft zitten, en met de vingers van zijn vrije hand op de tafel trommelt. Bry staat achter hem met een hand op zijn schouder te wachten en kijkt Caleb vragend aan.
"Stop ermee. Los het op, we hebben gasten en jullie mogen de troep ook nog opruimen. Caleb, wat hebben jullie gedaan?" Vraagt Bry.
"We hebben zijn kamer versierd," zegt Caleb, met een grijns naar Aiden.
"Ze hebben er een zak roze veren in rond gestrooid, alles is roze!" Wordt er naast me gevloekt.

Aiden kijkt Caleb vuil aan, die aan de andere kant van de tafel blijft staan. Hij weet ook dat hij geen enkele kans maakt om te ontsnappen, maar hoopt zo lang mogelijk buiten Aiden's bereik te blijven.
"Aiden, trek het mes los, je hebt het te diep in de tafel gestoken voor mij," zegt ze ineens op een dreigende toon.
We kijken haar allemaal geschrokken aan. Alleen William kent deze toon nog niet. Zodra Bry zo klinkt, weten wij dat we op moeten gaan passen.
Meteen draait Aiden zich naar haar toe, trekt het mes los en geeft het aan haar. De gloed licht kort op tussen haar hand en Conor's schouder, en WIlliam kijkt verbaasd hoe de wond zich sluit. Hij reageert echter verder niet.
Terwijl Bry het mes aan haar legging afveegt, loopt ze op Caleb af.

Zijn blik veranderd van uitdagend naar Aiden kijken, naar pure paniek als hij Bry dichterbij ziet komen.
Aiden gaat naast Conor zitten om samen de bloedvlek op te vegen en kijken geïnteresseerd naar de tweeling. Ik neem mijn plek aan de hoofd van de tafel in en gebaar naar William dat hij ergens moet gaan zitten.
"Caleb heeft problemen," fluistert Conor met een grote grijns.
Zonder om te kijken wijst Bry met het mes naar Conor toe. "Zwijg, jij bent zo meteen aan de beurt!"
En meteen zakt Conor terug in zijn stoel. "Shit....," fluistert hij.

Bij Caleb aangekomen, brengt ze het mes naar zijn keel. "Geen roze, wat jullie ook uitspoken, geen roze!" Zegt ze.
Waarop Caleb slikt.
Ineens schiet zijn hand uit en grijpt hij het mes vast terwijl hij Bry in een vloeiende beweging omdraait en voor zich houd, waarna hij het mes op haar keel zet.
William lijkt zijn spieren aan te spannen om in te grijpen, maar als hij ons ontspannen ziet zitten, blijft ook ook in zijn stoel. Al ontspant hij niet.
"Zeg dat je het ons vergeeft Aiden, anders is je zusje er geweest," zegt Caleb met een grijns.
Waarop Aiden alleen met zijn ogen rolt. "Doe maar. Ik wil wel eens zien hoe je ook maar een druppel van haar bloed laat vloeien."
Caleb kijkt hem in gespeelde schok met een open mond aan. "Barbaar, jij offert ons onschuldige zusje op, voor je haatgevoelens omdat je kamer roze is?"
"Ja, maar omdat ik weet dat zij in mijn plaats wraak gaat nemen, vergeef ik jullie," antwoord hij schouderophalend.

Meteen laat Caleb zijn zusje los en loopt ze naar Aiden toe. "Bedankt voor het redden van mijn leven Aid."
Diep zuchtend kijkt Aiden haar aan. "Het is dat ik zoveel van je hou Bry en dat je me anders dood laat bloeden. Heb je trouwens Conors lievelingstrui aan?"
Waarop Conor meteen wil protesteren. En Bry hem met een blik het zwijgen op legt. "Deze trui is nu voor mij, zie het maar als je straf," zegt ze, en gaat aan de andere kant van mij zitten.
Caleb blijft afwachtend naar haar kijken. Hier in huis weet je maar nooit wanneer er wraak genomen zal worden, of wat het in zal houden. En iedereen weet dat Bry een hekel heeft aan roze. Misschien vind ze de kleur nog wel erger dan Aiden.
"Jij mag de veren straks allemaal zelf oprapen Caleb. Conor kan je ermee helpen. Als jullie besluiten om zo'n troep te maken, hoeven jullie niet te verwachten dat een ander het voor jullie zal opruimen," besluit ze met een glimlach naar Vera toe. Deze grinnikt alleen maar terwijl ze de laatste dingen op de tafel zet en met een kneepje in Bry's schouder de keuken weer in loopt.
Conor en Caleb zijn slim genoeg om alleen instemmend te knikken en niet te protesteren.

Julia komt met een vochtige theedoek de kamer ingelopen en geeft hem aan Conor, zodat hij zijn hand kan afvegen. Daarna veegt hij de laatste vlekken van de tafel af, gelukkig zijn er niet te veel vlekken gemaakt, aangezien de rest van de gasten op dat moment de kamer in komt lopen.
Julia pakt de doek snel van Conor aan en loopt terug naar de keuken.

"Was dat bloed?" Vraagt Ava.
Gelukkig kan ze de streep op Bry's legging niet zien, waar ze het mes aan af had geveegd.
"Conor had zich in zijn hand gesneden, de sukkel," zegt Aiden met een grijns.